Ξυπολητη Ελλαδα!

Η μαθήτρια που παρέλασε ξυπόλητη για να στείλει το πιο δυνατό μήνυμα της ημέρας. Μετά την παρέλαση το κορίτσι χάθηκε στην αγκαλιά των γονιών του που το περίμεναν μέσα στο πλήθος με τα παπούτσια στο χέρι...

Ελλάς, η Πεντάμορφη και το Τέρας

Καλώς ορίσατε στο μπάσταρδο τέκνο της συνουσίας Δύσης κι Ανατολής. Στη μίξη γαλάζιου και λευκού, πράσινου και γκρίζου, στον τόπο αυτό που αποχώρησε απ’ την ηγεμονία της οθωμανικής αυτοκρατορίας λιγότερο από δυο αιώνες πριν, και δέθηκε σα βαρκούλα στο τάνκερ της Δύσης απ΄την πρώτη στιγμή που ονομάστηκε Ελλάδα. Κι από τότε προχωρά με δυο προφίλ, τόσο συνδεδεμένα μα τόσο διαφορετικά. Στη μια της όψη η Πεντάμορφη, στην άλλη της το Τέρας.

Περπατώντας την Πεντάμορφη, χίλια καλά θα συναντήσεις. Νότες του Χατζιδάκι να συντροφεύουν το τιτίβισμα αηδονιών στα καταπράσινα δάση του Ολύμπου. Στίχους του Ελύτη ν’ απαγγέλλονται από γλάρους που ξαποσταίνουν πάνω σε στύλους ιωνικού ρυθμού, πλάι στο καταγάλανο λιμανάκι. Τον Σιδηρόπουλο να γράφει ροκ εντ ρολ για το Ζορμπά, αραχτός σε μπαλοντίβανο βεράντας στο Ζαγόρι. Λίγο πιο μακριά έντονους διαλόγους απ΄ τη λαϊκή συνέλευση που στήσανε πρόχειρα στις στάχτες βασιλικών ανακτόρων ο Αριστοτέλης κι ο Ροΐδης, ο Περικλής και ο Καστοριάδης, ο Πλάτωνας κι ο Διογένης. Και κάτω από μια γέρικη ελιά στην Άμφισσα, να κάνουν έρωτα ο Άσιμος με τον Τζίμη τον Πανούση, ενώ τους παίρνουν μάτι γυμνές οι μούσες. Θα δεις παππούδες να σου προσφέρουν βαρύ γλυκό και λουκουμάκι, μουστακαλήδες να σου δίνουν στο χέρι τη ρακή και μυταράδες να σε πιάνουν για πυρρίχιο γύρω από αναμμένη φλόγα. Κορίτσια δροσερά να σε προσκαλούν ν’ αλατίσεις αγκαλιά τους το κορμί σου, στο ναυάγιο του Ιονίου ή στον υγρό τάφο του Κολοσσού. Γιαγιάδες να σου βάζουν με το ζόρι γλυκό του κουταλιού στο πιατάκι, μετανάστες οικοδόμους απ’ τα Βαλκάνια να σε κερνάνε μια μπύρα κάτω απ’ τον πλάτανο και δίπλα στην βρυσούλα. Σ’ Ικαριώτικους χορούς θα μπλέξεις και κάτω απ’ τον Παρθενώνα θα ξαπλώσεις να διαβάσεις Καζαντζάκη, ν’ απαγγείλεις Καββαδία, να τραγουδήσεις Λοϊζο, να οργιάσεις παρέα με τον Διόνυσο, να φιλοσοφήσεις με τον Επίκουρο.

Είναι ωραία η Πεντάμορφη, κι οι ανθρώποι της ωραίοι. Μην κρίνεις μόνο απ’ αυτό που βλέπεις στα σήμερα. Να ξερες πόσοι απ’ αυτούς που βλέπεις να περπατάνε αδιάφοροι έχουνε προπάππου που σκοτώθηκε πολεμώντας τους Ναζί, που έμπλεξε στην κατάρα του εμφυλίου και φόνευσε το γείτονα του, που φυλακίστηκε από δικτάτορες και στάλθηκε εξορίες, που πέθανε στο πεζοδρόμιο σε κάποια απεργία, που έφυγε μονάχος στην ευρωπαϊκή φάμπρικα για να ταΐσει τα παιδιά του, που δούλεψε μέχρι τα βαθιά γεράματα κι όμως πέθανε χωρίς να χαμογελάσει. Να ξέρες πόσες απ’ αυτές που σήμερα στέκονται σαν σεξουαλικά αντικείμενα στα κλαμπ έχουν προγιαγιάδες που σήκωσαν όπλο απέναντι στο φασισμό, έραψαν πληγές από σκάγια, μπάλωσαν κάλτσες γδαρμένες από βράχια, εργάστηκαν σαν σκλάβες χαρίζοντας την υπεραξία του ιδρώτα τους σε καλοφαγωμένα αφεντικά και πέθαναν με τον χωρίς ανταπόδοση μόχθο να χει χαράξει τα πρόσωπα τους. Γι’ αυτό μην τον κρίνεις κακοπροαίρετα όποιον σου πει πως του έτυχε να μεγαλώσει εδώ. Ίσως και να ναι αδιάφορος, ίσως φτηνή χολιγουντιανή εικόνα…Ίσως όμως και να χει κομμάτια της Πεντάμορφης ακόμα στην ψυχή του.

Κι άμα γυρίσει το κεφάλι αυτός ο τόπος, μην τρομάξεις…είναι το Τέρας. Είναι η Τζούλια που σήμερα κάνει στριπτίζ στης Τατιάνας, προς χάριν των υψηλά ιστάμενων καλεσμένων της. Είναι η Σώτη που γράφει στο φορητό pc της απ’ τη σουίτα στη Μύκονο, αγναντεύοντας το φαντασμένο τίποτα με το σαμπανιζέ κρασί στο χέρι. Είναι ο Πρετεντέρης που τρώει αστακομακαρονάδα, φορώντας τη σαλιάρα και κουνά το δάχτυλο αυστηρά στο σερβιτόρο. Είναι ο Κασιδιάρης, που τρώει λαίμαργα τη σάρκα των δούλων που πέταξαν στην αρένα, προς χάριν του αιμοδιψούς κοινού του. Είναι ο παπάς που κλείνει ένα θέατρο κι ανοίγει μια Offshore στη θέση του, επικαλούμενος χρυσόβουλα. Είναι ο μπάτσος που γυρίζει ανάποδα το γκλοπ, για να χτυπήσει στα μούτρα ένα κοριτσάκι που τολμάει να φτύσει την στολή της εξουσίας. Είναι κι ο γαλανόλευκος παπάρας, που αφού αυνανιστεί μπροστά στην Παναγιά του, αφού φορέσει το χακί του σωβρακάκι, θα ξεσπάσει την μοναξιά του, την νοητική του τεμπελιά, την καταπίεση του αφεντικού του, πάνω στον αδύναμο,στον διαφορετικό, στον κατά προτίμηση Πακιστανό. Είναι ο εργοδότης που αφού συσσώρευσε ό,τι εσύ παρήγαγες σε φορολογικούς παραδείσους, τώρα φορά τη λυπημένη μάσκα παίζοντας την τραγωδία της κρίσης, και στέλνοντας σε στον ταξιθέτη του ΟΑΕΔ. Είναι αυτός που πνίγει μια μάνα σφίγγοντας το λαιμό της με τριχιά, για να της αποσπάσει το πορτοφόλι, ή πυροβολά κατά ρυπάς για ν΄αρπάξει βραχιολάκια και ρολόγια. Είναι ο σκυλοπόπ έμπορος φτηνού θεάματος Κουρκούλης που κάνει πως τραγουδάει, είναι ο σαχλαμάρας Σεφερλής που κάνει πως υποδύεται, είναι ο λαϊκιστής πολιτικός Ψωμιάδης που κάνει πώς ασχολείται με την πολιτική, είναι η ξεπουλημένη δημοσιογραφίσκος Τρέμη που κάνει πώς δημοσιογραφεί, είμαι εγώ που αντί να σηκωθώ όρθιος συνεχίζω να κάθομαι περιμένοντας όσο γίνεται περισσότερους να σηκωθούν μαζί μου.

Ξέρω, η αρρώστια μας μοιάζει αθεράπευτη. Η κατάσταση μας μοιάζει απελπιστική. Τι είναι όμως πιο άρρωστο, τι είναι πιο απελπιστικό απ’ το να σταματήσουμε να ελπίζουμε; Τι είναι πιο νοσηρό απ’ το ν’ αφήσουμε ελεύθερο τον πολιτικό χώρο στο τερατόμορφο συνονθύλευμα λαϊκιστών, σκληρών νεοφιλελεύθερων και νεοναζί; Τι είναι πιο εγωιστικό απ’ το ν’ ασχολείσαι αποκλειστικά με το πώς θα βγάλεις τη μέρα; Τώρα που βλέπεις μόνο το Τέρας, σκέψου πως η Πεντάμορφη είναι κάπου εκεί έξω κρυμμένη. Δεν είναι εθνική, δεν είναι τοπική, δεν είναι θρησκευόμενη. Φτύνει τις σημαίες, φτύνει το Χριστό και τον Μωάμεθ. Είναι η Πεντάμορφη που παίρνει τη μορφή που η κάθε κοινωνία επιλέγει, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για το σχήμα του προσώπου της, τις καμπύλες του κορμιού της. Ας σχηματίσουμε την Πεντάμορφη, πάνω στο καμένο δέρμα του Τέρατος λοιπόν. Ιστορία μην λοξοκοιτάς, ερχόμαστε να σπάσουμε τον κύκλο σου.

 http://eagainst.com

Ενας θανατος...και δυο κηδειες

Το Ιατρικο ανακοινωθεν

Τα συλλυπητηρια "συγγενων" και "φιλων"

Με ανακοίνωσή του το γραφείο Τύπου του ΚΚΕ εκφράζει τη θλίψη του και τα βαθιά του συλλυπητήρια για τον θάνατο του 65χρονου ναυτεργάτη Ξενοφώντα Λουγάρη.

 

Αναλυτικά:
"Το ΚΚΕ εκφράζει τη θλίψη του και τα βαθιά του συλλυπητήρια στην οικογένεια του νεκρού άνεργου ναυτεργάτη. Έφυγε αγωνιζόμενος μαζί με χιλιάδες εργαζόμενους, νέους και ανέργους συναδέλφους του για τα δικαιώματα των εργαζομένων".

Τα συλλυπητήρια του στην οικογένεια του άτυχου διαδηλωτή που έχασε τη ζωή του στο κέντρο της Αθήνας εξέφρασε και ο ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωσή του.
 "Σε μια μεγαλειώδη συγκέντρωση για την υπεράσπιση μιας καλύτερης ζωής, είναι λυπηρό το γεγονός της απώλειας του άνεργου συνανθρώπου μας
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη και τα συλλυπητήρια στην οικογένεια του", σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Για χημικα και αστυνομικη βια κουβεντα!
 Απο τι πεθανε ο ανθρωπος ρεεεεεεεεεεεε......

Για την ιστορια, ο συναγωνιστης κατεληξε  50  λεπτα μετα την ριψη των πρωτων χημικων.

Διαβάστε και διαδώστε τις επικαιροποιημένες νομικές συμβουλές για διαδηλωτές

Το κείμενο που ακολουθεί περιέχει επικαιροποιημένες Νομικές Συμβουλές για Διαδηλωτές. Διαβάστε το και διαδώστε το με κάθε τρόπο. Επικολλήστε το σε προφίλ και ομάδες στο facebook, να ενημερωθούν όσοι περισσότεροι πολίτες γίνεται.

(Τηλέφωνο της Ομάδας Νομικής Υποστήριξης: 210-3829910):

Πληροφορίες για το νομικό πλαίσιο που αφορά το δικαίωμα της διαδήλωσης στην Ελλάδα, πρακτικές συμβουλές για την υλοποίηση αυτού του δικαιώματος πριν και κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων, όπως και για τη συμπεριφορά σε περίπτωση προσαγωγής, σύλληψης και εμπλοκής με την ποινική δικαιοσύνη.

ΠΑΡΤΕ ΤΑ ΟΛΑ! ΑΝ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ, ΤΟΤΕ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΤΟ ΓΛΕΝΤΙ.

 Έχετε δει τρελό να βλέπει τ΄αντερά του έξω και να γελάει? Κάπως έτσι μεταλλάσσομαι. Κάπως έτσι μεταλλάσσονται χιλιάδες από εμάς. Κι όποιος αντέξει. Τρως το πρώτο κατρακύλισμα, σοκάρεσαι, τα χάνεις. Ξεκινάς μ΄εκείνο το κλαψιάρικο "τι θα απογίνω" και βλέπεις μπροστά δυο δρόμους. Την επιλογή να συνεχίσεις να είσαι κλαψο.... ή την επιλογή να ξεπεράσεις αυτό που ήσουν. Αυτό που είσαι. Αυτό που  σου λένε να γίνεις.

Τα βάζεις όλα στο τραπέζι. Δεν βγαίνει ο λογαριασμός με τίποτα συνεχίζοντας να είσαι εκείνο που ήσουν. Όσο και να το τραβήξεις δεν υπάρχει εκατοστό περιθώριο. Ο φόβος είναι η εύκολη επιλογή. Το κλαψούρισμα ακόμα πιο εύκολο. Ένα συνεχές συναίσθημα απόγνωσης, αυτό κι αν είναι. Σε στέλνουν με μελετημένες κινήσεις στη τρέλα ή στο μπαλκόνι. Η στη θηλιά. Όπως το προτιμάτε.

Και τότε αρχίζει και γυρίζει το μυαλό και παίρνει στροφές απίστευτες. Πρώτα η τσαντίλα. Μετά εκείνο το συναίσθημα να ξεσπάσεις όπου βρεις, σε όποιον βρεις. Κι αν γυρίσεις λίγες στροφές ακόμα, καταλαβαίνεις πως η μόνη λύση είναι να μην καταπιείς τη φόλα που σου έχουν πλασάρει. Η εικόνα στο κάδρο αλλάζει. Εκεί που έβλεπες ένα θηρίο από πάνω σου και το μέγεθος σου περίπου μυρμήγκι κι ακόμα μικρότερο μπροστά σου, έρχεται το πάνω κάτω και τους κοιτάς σαν να είσαι θεόρατος. Άπιαστος. Κάνεις ένα γρήγορο υπολογισμό τι έχεις πια να χάσεις που να μην μπορείς να το αντέξεις. Τι? 

Βάζεις στη μια μεριά ένα βουνό από χαράτσια, εκβιασμούς, απειλές, τρομοκρατία, συμμορίες που σε κοιτάνε απειλητικά στη γωνία, θέλουν να σου μετρήσουν και το τελευταίο εκατοστό ξύγκι που έχεις πάνω σου και ποντάρουν, αυτό είναι το ένα και μοναδικό ποντάρισμα που μπορούν να κάνουν, ποντάρουν στο φόβο σου. Στη τρομοκρατία που σε πιάνει στο σκοτάδι. Στο αδιέξοδο. Στο άγνωστο τοπίο που σ΄εχουν ρίξει και σε παραφυλάνε. Κι βλέπεις σιγά σιγά πως πολύ απλά μπορούν να σου πάρουν, ότι φοβάσαι να χάσεις. 

Το σπίτι, το αυτοκίνητο, ένα κρεβάτι να κοιμάσαι, το φαΐ, τις ήσυχες μέρες, τα μικρά και μεγάλα κλειδιά ασφαλείας που αμπαρώνουν τη φωλίτσα σου. Και τότε φωνάζεις ένα μεγαλοπρεπές. Πάρτα μαλάκα όλα. Πάρτα. Πάρε το σπίτι θα περιφέρομαι σαν την άδικη κατάρα και δεν θα με βρεις πουθενά, πάρε το αυτοκίνητο και θα βγάλουν τα πόδια μου κάλους, πάρε τις ήσυχε μέρες μου και κάντες κομπολόι, πάρε όλα τα κλειδιά ασφαλείας θα κοιμάμαι μ΄ανοιχτές τις πόρτες κι ότι βρέξει ας κατεβάσει. Με απειλείς και με τα παιδιά μου. Θα τα μάθω να σε λένε επίσης μαλάκα. Θα τα μάθω να κοιμούνται στο ύπαιθρο και να επιβιώνουν σαν αδέσποτα. Με απειλείς με τους γέρους μου που δεν μπορούν να περπατήσουν? Θα τους πάρω στον ώμο να τους κουβαλήσω σε τόπο που δεν θα τους βρεις. 

Πάρτα μαλάκα όλα και βάλτα όπου νομίζεις. Στο σκοτάδι που  απλώνεις μυρίζω τη σαπίλα σου, σε εντοπίζω. Εσύ όμως όταν θα μ΄έχεις επί τέλους απαλλάξει από όλα τα σκουπίδια που μου είχες φορτώσει για να με κρατάς φυλακισμένο στο ψεύτικο κατασκεύασμά σου, δεν θα υπάρχει τίποτα πια  να βρεις για να με κρατήσεις σκλάβο. Μαλάκα!

Αφιερωμένο στους φίλους, που τους βλέπω να γυρνάνε ζαλισμένοι, με τα μάτια πρησμένα και το φόβο να τρώει τα σωθικά τους. Αφιερωμένο στους συνανθρώπους μου, που πρέπει άμεσα να δουν τον ευαυτό τους τεράστιο. Άπιαστο. Πριν να είναι αργά. Ένα βήμα μας χωρίζει ανάμεσα από αυτό που μας έχουν πείσει πως είμαστε, κι αυτό που στ΄αλήθεια κρύβουμε μέσα μας. Πιάσου από το βράχο γερά και σκαρφάλωσε. Μη κοιτάς κάτω.



ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ - ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ

Προληπτικές προσαγωγές, δηλαδή ολιγόωρες συλλήψεις

Της Κλειώς Παπαπαντολέοντος

H πρακτική των  μαζικών «προληπτικών προσαγωγών» εισήχθη επί υπουργίας Χρυσοχοΐδη και έκτοτε εφαρμόζεται συστηματικά τις παραμονές κάθε μεγάλης κινητοποίησης — και όχι μόνο. Την Τρίτη 9 Οκτωβρίου, κατά την επίσκεψη Μέρκελ στην Αθήνα, είχαμε περισσότερες από 100 τέτοιες προσαγωγές, χωρίς πλέον το πράγμα να προκαλέσει σοβαρή αίσθηση ή αντίδραση.  Όπως έγραψε χαρακτηριστικά ο Παντελής Μπουκάλας στην Καθημερινή («Προλήψεις και συλλήψεις», 10.10.2012) «μπορεί κάποια στιγμή, έτσι χαλαρά όπως αντιμετωπίζουμε πράγματα πνιγηρά για τη δημοκρατιούλα μας, να φτάσουμε ν’ ακούμε σε ειδικό δελτίο ότι “αύριο θα γίνουν προληπτικές συλλήψεις στο Παγκράτι, μεθαύριο στη Νίκαια, παραμεθαύριο στο Χαϊδάρι”».

Έχουν κηρύξει τον πόλεμο στην κοινωνία. Τι δεν καταλαβαίνεις;

Η νέα δημοσιοποίηση φωτογραφιών συλληφθέντων διαδηλωτών δεν έρχεται μόνο να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο αθλιοτήτων από την ΕΛΑΣ. Αποτελεί εξίσου αδιάψευστο τεκμήριο της κεντρικής πολιτικής επιλογής που έχει κάνει η τρόικα εσωτερικού. Η καταρράκωση θεμελιωδών ελευθεριών και η όξυνση της κρατικής τρομοκρατίας συνιστούν βασικό πυλώνα της
κυβερνητικής πολιτικής. Έχοντας συνειδητοποιήσει ότι η όποια κοινωνική συναίνεση εξανεμίζεται μέρα με την ημέρα, οι τροϊκανοί εσωτερικού επιστρατεύουν την κρατική βία για να κρατηθούν στη εξουσία και να περάσουν το νέο γύρο αντικοινωνικών μέτρων.

Η δικιά μας απάντηση είναι δύο μόνο λέξεις: Αγώνας, Αλληλεγγύη. Δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι να τους ρίξουμε, δεν θα αφήσουμε κανέναν σύντροφο στα νύχια του μνημονιακού κράτους.

Άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων διαδηλωτών

Αθήνα 11/10/12

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Είσαι ο 12-36, είμαι ο Σπύρος.

Είσαι ο 12-36, είμαι ο Σπύρος. Δεν χάρηκα που σε γνώρισα, βασικά χεσμένο σε έχω, αλλά αφου θέλω να σου πω 2-3 πραγματάκια που μου περνάνε από το μυαλό, θα στα πω. Εσύ και η διμοιρία σου με διακριτικό το κίτρινο παραλληλόγραμμο, ορμάτε σαν αφηνιασμένοι ( του κώλου), σε μια ομάδα διαδηλωτών, που είχαν εγκλωβιστεί στην αφετηρία του τραμ συντάγματος. ΄΄Τσιμπάτε΄΄ από εκεί 4-5 πιτσιρικάδες, μεταξύ αυτών και μια κοπελίτσα. Ξέρετε πως αυτοί καμία σχέση ΔΕΝ έχουν ούτε με τον πετροπόλεμο, ούτε καν με βρισιές. Βρισιές που σας ΄΄χώνει΄΄ όλο το συγκεντρωμένο πλήθος. 

Μυστικά, Ψέματα και..μερικές Αλήθειες

Ελληνικό πανεπιστήμιο: Μυστικά, Ψέματα και..μερικές Αλήθειες - Αυτές τις μέρες μοιράζεται απο την Ελευθεριακή Παρέμβαση Παντείου στους χώρους του πανεπιστημίου το παρακάτω κείμενο.

Κάθε χρόνο όλοι περιμένουμε τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων ελπίζοντας οτι με την εισαγωγή μας στο επόμενο στάδιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας θα εκπληρωθεί το τρίπτυχο πανεπιστημιακή μόρφωση/επαγγελματική αποκτάσταση/υψηλό κοινωνικό στάτους. Η κυρίαρχη εικόνα για το πανεπιστήμιο είναι οτι αποτελεί χώρο έκφρασης, δημιουργίας και αμφισβήτησης οπου ο φοιτητής είναι το κεντρικό κύτταρο των δραστηριοτήτων του ενω η κοινωνία είναι ο αποδέκτης της γνώσης και της έρευνας που παράγεται. Παράλληλα στο φαντασιακό της ελληνικής κοινωνίας επικρατούν οι ιστορικές αφηγήσεις για ένα πανεπιστήμιο ενεργό πυρήνα των κοινωνικων αγώνων και διαμορφωτή των πολιτικών εξελίξεων. Μάλλον η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική...

Μέχρι που έχουν το δικαίωμα να διαμαρτύρονται οι εργαζόμενοι;

Με αφορμή την διαμαρτυρία των εργαζομένων στου Σκαραμαγκά, άνοιξε μία κουβέντα στα κανάλια «για τα όρια της διαμαρτυρίας των εργαζομένων, που έχουν δίκαια αιτήματα». 

Ας δούμε λοιπόν, σύμφωνα με την άποψη των ΜΜΕ, των αστικών κομμάτων (και σε πολλές περιπτώσεις της υπεύθυνης και θεσμικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ), μέχρι που έχουν το δικαίωμα να διαμαρτύρονται οι εργαζόμενοι, "οι οποίοι έχουν δίκαια αιτήματα" (μιλάμε λοιπόν για περιπτώσεις όπου ο λαός έχει δημοκρατικά, πλειοψηφικά, αποφασίσει επακριβώς τι θέλει):

Για τη χαμένη τιμή της Κατερίνας Γώγου

Μια συζήτηση με τον Αντώνη Μποσκοΐτη, δημιουργό του ντοκιμαντέρ Κατερίνα Γώγου: για την αποκατάσταση του μαύρου. Συνέντευξη στην Ιφιγένεια Καλαντζή

Ο στόχος είναι στο μυαλό, το νου σου, ε, ένα από τα εμπνευσμένα συνθήματα στους τοίχους των Εξαρχείων, τον Δεκέμβρη του 2008, από ποίημα της Κατερίνας Γώγου.

Η τραγική φιγούρα της ηθοποιού και ποιήτριας, με τους στίχους-σπίθες, έτοιμους 19 χρόνια μετά, να ανατινάξουν κάθε εδραιωμένη αντίληψη, παραμένει λάβαρο αμφισβήτησης.

Ο δημοσιογράφος και κινηματογραφιστής Αντώνης Μποσκοΐτης, μετά τα ντοκιμαντέρ για τη Φλέρυ Νταντωνάκη, το ελληνικό ροκ του ’70 και τον Νίκο Κούνδουρο, μοιάζει να πιάνει το σφυγμό, και ολοκληρώνει το ντοκιμαντέρ με τίτλο Κατερίνα Γώγου: για την αποκατάσταση του μαύρου, που πρωτοπαρουσιάστηκε στις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας, εξαντλώντας τα εισιτήρια και στις δύο προβολές στο Δαναό.

Μια ανεξάρτητη παραγωγή, που ανιχνεύει, σε ασπρόμαυρο, την εκρηκτική προσωπικότητα της Γώγου, μέσα από μαρτυρίες ανθρώπων, δραματοποιημένες αλληγορικές σκηνές και ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό αλλά και σπάνια, ανέκδοτα ιδιωτικά βίντεο.

Εγώ θα τη βγάλω καθαρή…

 

 Το Τοακούγαμε, το ακούμε και ενδέχεται να το ακούμε για πολύ καιρό ακόμα όσοι σπουδάζουμε σε κάποιο ελληνικό πανεπιστήμιο. Μία κλασσικη έκφραση που υπονοείται( σπανίως να ειπωθεί) από σπουδαστές που εναντιώνονται στις καταλήψεις, στην ίδια την ύπαρξη πολιτικο-συνδικαλιστικών σχηματισμών εντός των ιδρυμάτων και κυρίως σε κάθε δράση που προέρχεται από αριστερούς ή αναρχικούς.

Let’s get back to the basics. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση απ’τα χρόνια της μεταπολίτευσης και μετά προσέφερε ένα (το οποίο κάποτε κάποιοι θεώρησαν) “καλό χαρτί” στο νεανικό κομμάτι της εργατικής τάξης, Αυτό που λέμε κοινωνική άνοδο. Παιδιά εργατών ή αγροτών εισερχόμενα σε μία σχολή έβλεπαν μπροστά τους έναν νέο ορίζοντα να απλώνεται μόνο για πάρτη τους. Έναν ορίζοντα που υποσχόταν μία καλή και ήρεμη ζωή, με αρκετά λεφτά ώστε να τη χαρεί κάποιος καταναλώνοντας, ένα κοινωνικό status υψηλότερο από αυτού που χαραμίζει τη ζωή του για τρεις και εξήντα. Άλλες αξίες άρχισαν να καθιερώνονται στα μυαλά διαφόρων νέων απόφοίτων ιατρικής, νομικής, πολυτεχνείου και άλλων, τέτοιες που αντικατέστησαν και φρόντισαν να επικαλύψουν κάθε υπόνοια εργατικής καταγωγής και συνείδησης.

 

Fair enough…

Κάποιοι φαίνεται να είχαν ξεχάσει, ή να μην το ήξεραν ποτέ ενδεχομένως ότι ζούμε σε καπιταλισμό. Και αν σε αυτό το παιχνίδι που λέγεται καπιταλισμός αν δεν καταφέρουμε να γίνουμε εμείς τα αφεντικά τότε χάνουμε. Η γενιά λοιπόν εκείνη αφού μεγάλωσε τα παιδιά της με μπόλικη τηλεόραση, μπόλικη μπάλα, μπόλικο big brother , το φόρτωσε και με όνειρα. Φιλόδοξα και μεγάλα όνειρα. “Το παιδί μου θα γίνει αυτό”, “το παιδί μου θα γίνει τ’αλλο” και όλα συμπυκνωνονται στο “το παιδί μου ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΡΓΑΤΗΣ”.

ΕΠΕΙΓΟΝ!!! Το ΥΠΕΚΑ δίνει εντολή να κοπεί ΟΛΟ το δάσος των Σκουριών!

Με ΕΠΕΙΓΟΝ σημερινό (10/10/2012) του εγγραφο προς το Δασαρχείο Αρναίας, το Υπουργείο “Περιβάλλοντος” δίνει ΕΝΤΟΛΗ στο Δασαρχείο να υπογράψει “Πρωτόκολλο Εγκατάστασης και Υλοτόμησης” με την εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, για την υλοτόμηση ΟΛΩΝ των εκτάσεων που περιλαμβάνονται στην 7633/2012 απόφαση παραχώρησης δάσους του Γ.Γ. Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης.

Η απόφαση αυτή αφορά 3.273 στρέμματα δάσους, αρχέγονου δάσους, στις Σκουριές και 857 στρέμματα στον Κοκκινόλακκα για την κατασκευή χώρου απόθεσης επικινδύνων αποβλήτων. ....

Είμαι ο μπάτσος 12-36

Όταν χρειαστεί χρησιμοποιώ γυναίκες σαν ανθρώπινες ασπίδες όταν μου ρίχνουν πέτρες.


Όταν χρειαστεί κάνω κεφαλοκλείδωμα στις γυναίκες προκειμένου να τις μεταφέρω όπου χρειάζεται η υπηρεσία.

Όταν χρειαστεί βασανίζω ανθρώπους.

“Κάντε και καμιά σύλληψη”

Προστάζει ο αξιωματικός.

Η φάμπρικα συλλήψεων ξεκινά.

Τεμάχια θα σας κάνουμε πακέτο.

Πολλοί από εμάς αποκαλούμε τον κόσμο τεμάχια.

Τα τεμάχια είναι απλά..τεμάχια. Δεν έχουν ζωή. Δεν έχουν σημασία.

Αν το τεμάχιο απασχολεί ακόμα χειρότερα για το τεμάχιο.

Η δουλειά πρέπει να διεκπεραιώνεται.

Η αποστολή είναι η προστασία της πατρίδας μου.

Όταν τελειώσω την αποστολή μου γυρνάω σπίτι μου.



Γυρνάω σπίτι μου σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Η δουλειά έγινε. Τα τεμάχια βελάξανε λίγο αλλά έτσι είναι όλα τα τεμάχια.

Έτσι είναι αυτά. Όποιος τα βάζει με την υπηρεσία αυτά παθαίνει.

Εμείς είμαστε το Κράτος.

Το Κράτος είναι Εμείς.

Εμείς κρατάμε τις Θερμοπύλες.

Είμαστε “killers”.

Είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι.

Είμαστε Έλληνες.

Είμαστε εδώ.

Μετά γυρνάμε στα σπίτια μας.

Στα σπίτια μας είναι όλα ΟΚ.

Λίγο μουσική.

Καφεδάκι και τηλεόραση.

Καμιά γκομενίτσα.

Λίγο γυμναστήριο.

Ύπνος και υπηρεσία.

Ξύπνημα και ξύλο.

Το Κράτος είμαστε εμείς.

Προσκύνα.

ΠΗΓΗ: risinggalaxy

 http://aplhrotoiergazomenoi.blogspot.gr/2012/10/12-36.html

Αύριο σπάμε και πάλι το τραπεζάκι!

Ο κρητικός ιδιοκτήτης του καφενείου θεώρησε προσβλητικό το γεγονός ότι μέσα στο μαγαζί του υπογράφηκε η παράδοση στους Γερμανούς...

"Εμείς δεν έχουμε την πρόθεση να καλέσουμε σε γεύμα την Καγκελάριο. Την προσκαλούμε όμως να επισκεφτούμε μαζί το Σκοπευτήριο της Καισαριανής, για να δει ότι ακόμα και σήμερα, 67 χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, το χορτάρι δεν φυτρώνει εκεί που χύθηκε τόσο αίμα. Η γη δεν λησμονεί. Δεν δικαιούνται, λοιπόν, να λησμονούν και οι άνθρωποι" ανέφερε ο Μανώλης Γλέζος σε επιστολή του για τον ερχομό της Μέρκελ.

O ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΑΣ...ΤΟ ΑΦΡΟΔΙΣΙΑΚΟ ΜΑΣ

                                Ο Φασισμος σας και οι απαγορευσεις σας δεν μας φιμωνουν...
                                                                       Μας καβλ....ν!

Ανήκουστο!

Αφού είναι γνωστό πως οι Γερμανοί είναι φίλοι μας... Θέλουν το καλό μας!

Κεδίκογλου: Ανήκουστο ο Τσίπρας να κατηγορεί την Γερμανίδα καγκελάριο

«Είναι κρίμα που ο κ. Τσίπρας δεν καταλαβαίνει ότι υβρίζοντας τη Γερμανίδα καγκελάριο προκαλεί τεράστια ζημιά στα συμφέροντα της χώρας», σημείωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος 


«Είναι εξωφρενικά ανήκουστο ο κ. Τσίπρας να κατηγορεί την καγκελάριο της Γερμανίας ότι έρχεται στην Ελλάδα για να διασώσει το κράτος της διαφθοράς» δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου, με αφορμή τη σκληρή επίθεση του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.

«Είναι κρίμα που ο κ. Τσίπρας δεν καταλαβαίνει ότι υβρίζοντας τη Γερμανίδα Καγκελάριο σε αυτή την κρίσιμη ώρα, προκαλεί τεράστια ζημιά στα συμφέροντα της χώρας» πρόσθεσε.


http://www.left.gr/article.php?id=9244

Μπορούμε ρε, πάμε, με φόβο, όλοι μαζί, να τον σπάσουμε, να κρατηθούμε χέρι χέρι, να μη σπάσουμε εμείς ολότελα

Της Δάφνης Σφέτσα

Κρατήστε μου παρακαλώ το χέρι κι άμα κλαίω, μην ανησυχείτε, απ΄ τον φόβο μου είναι που τον ξεπερνάω

Περνάν τα δις μπροστά από τα μάτια μας, ανεβοκατεβαίνουν, ανεβαίνουν δηλαδή, 11, 11,5, 13,5. Νούμερα ασύλληπτα –και το ασύλληπτα με διπλή σημασία- αραδιάζουν νούμερα ασύλληπτα και τα παίρνουν μέτρα, όχι τόσο για να μας σώσουν, το σώσιμο δεν πουλάει πια, όχι ότι ξεπουλούσε κι όλας πριν αλλά τέλος πάντων τον πρώτο καιρό την έκανε τη δουλειά του. Τώρα κυρίως τα παίρνουν γιατί λέει τα έχει πάρει η τρόικα και δεν μας αφήνει ρε παιδιά αέρα να αναπνεύσουμε αλλά εμείς συνεχίζουμε να διαπραγματευόμαστε για να περισώσουμε καμιά πενταροδεκάρα, δεν είμαστε και τέρατα δα, τονε πονάμε τον συνταξιούχο. Η διαπραγμάτευση δεν πάει πολύ καλά όμως και τα νούμερα ανεβαίνουν, κόβεται αυτό, κόβεται το άλλο, κόβεται το τρίτο, να τους κοπεί το χέρι φωνάζει ο γέρος στο καφενείο.

Θέλετε να βγείτε στους δρόμους την Τρίτη; Τον Γρηγόρη τον ρωτήσατε;

Θέλετε να διαδηλώσετε την Τρίτη; Θέλετε να βγείτε στους δρόμους; Τον Λουκά-Γρηγόρη-Σιδηρόπουλο-Ψαριανό τον ρωτήσατε; Κι αν δεν τον ρωτήσατε τουλάχιστον διαβάστε τι έγραψε στο facebook και οδηγηθείτε στην αυτογνωσία...

Η γυναίκα του 2ου ορόφου

Του Βαγγέλη Μακρή

Πριν λίγες μέρες από το μπαλκόνι του σπιτιού μου, παρατηρούσα κάποιον που έβαζε στο καρότσι του μεταλλικά κουτιά. Φαινόταν εξαθλιωμένος και λίγο χαμένος αλλά συνέχισε με πείσμα την δουλειά του. Αμέσως σκέφτηκα ότι είναι λίγο πιο τυχερός από τους άλλους που ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια, γιατί θα τα δώσει και θα πάρει λίγα χρήματα. Είναι τρομακτικό το πως μας έχουν κάνει να σκεφτόμαστε πια βλέποντας εικόνες εξαθλίωσης στο κέντρο της Αθήνας. Ο πήχης πέφτει όλο και πιο χαμηλά.