Δεν βαριέσαι, εκλογές είναι και θα περάσουν...

Και η δημόσια συζήτηση μετατοπίζεται από τη σκοτεινή και απαισιόδοξη μνημονιολογία στη σαφώς πιο ανάλαφρη κουβέντα για τους υποψηφίους στις τοπικές εκλογές.

Κάποιοι τους θέλουν υπερκομματικούς, άλλοι παραταξιακούς, κάποιοι αναγνωρίσιμους, κάποιοι άλλοι με χαμηλό προφίλ ή νέους αλλά πολλά υποσχόμενους.

Κάποιοι πάλι προτιμούν... τις ξανθές.

Ορισμένοι παίζουν το παιχνίδι των μουσικών καρεκλών με τα υπουργεία, φοβούμενοι να εγκαταλείψουν τα πόστα τους εξαιτίας μιας ανεπιθύμητης υποψηφιότητας στις τοπικές εκλογές, ορισμένοι ακόμη ελπίζουν να αποκτήσουν επιτέλους την ποθητή καρέκλα στους δήμους και τις περιφέρειες.

Και έτσι, ανάμεσα σ' ένα τσάι και ένα σαβαγιάρ, σ' ένα κανατάκι ούζο και έναν μεζέ, η κουβέντα θα μας πάει μέχρι τα πρωτοβρόχια, όταν θα έλθει και ο απολογισμός του καλοκαιριού και η λυπητερή για την οικονομία της χώρας.

Δεν βαριέσαι, εκλογές είναι και θα περάσουν...

Εν τω μεταξύ, ας φροντίσουμε να επωφεληθούμε από την προεκλογική περίοδο και από τα πεσκέσια των υποψηφίων.
Από το γεγονός, π.χ., ότι μια γιγάντια ηλεκτρική σκούπα θα καθαρίσει επιτέλους το κέντρο της Αθήνας από τα ανεπιθύμητα ανθρώπινα «σκουπίδια».
Αλήθεια, αναρωτιόμαστε τι ακριβώς σκοπεύουν να πράξουν τα πέντε υπουργεία, τα οποία σε συνεργασία με το δήμαρχο έχουν αναλάβει το εγχείρημα, με τα χιλιάδες άτομα (άνεργοι και απελπισμένοι αλλοδαποί, χρήστες ναρκωτικών, πόρνες κ.λπ.) που «μολύνουν» το κέντρο της πρωτεύουσας;

Να τα μαζέψουν μήπως με κλούβες και να τα οδηγήσουν σε ιδιαίτερα διαμορφωμένους χώρους όπου θα τα απολυμάνουν, θα τα καλλωπίσουν και μ' ένα καρτελάκι περασμένο στον καρπό θα τα επιστρέψουν εκεί που τα βρήκαν;

Κάπως έτσι εξάλλου δεν έγινε με τα αδέσποτα σκυλιά, παραμονή των Ολυμπιακών Αγώνων; 

Γιατί για νέα μέτρα και υποδομές, που θα μπορούσαν πραγματικά να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής αυτών των συνανθρώπων μας, ούτε λόγος δεν έγινε, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, από τους επίδοξους σωτήρες των πόλεών μας.

Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα: σιγήν ιχθύος για την ταμπακέρα, δηλαδή για το πώς σκοπεύουν κόμματα και υποψήφιοι να αναβαθμίσουν τη ζωή στις πόλεις μας.
Να καταπολεμήσουν επίσης τη διαφθορά που έχει εισχωρήσει βαθιά στις τοπικές κοινωνίες, όπου μικρά και μεγάλα εγκλήματα μεταξύ φίλων διαπράττονται σε καθημερινή βάση από τους τοπικούς άρχοντες με τη συνέργεια και την ανοχή των τοπικών κοινωνιών.

Το αποτέλεσμα είναι να γίνεται πράξη, από την μια άκρη της χώρας ώς την άλλη, το γνωστό ρητό που λέει «ο φίλος του φίλου μου είναι και δικός μου φίλος» και με γνώμονα τον βαθμό συγγένειας και οικειότητας να διευθετούνται οι περισσότερες υποθέσεις στις περιφέρειές μας.
Μικρογραφία των κεντρικών κυβερνήσεων, όπως τουλάχιστον τις είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα, οι τοπικές κυβερνήσεις αποτελούν ανοιχτή στρόφιγγα για τη διαρροή χρημάτων και μεγάλη πληγή για την οικονομία μας.

Ωστόσο τα τοπικά σκάνδαλα μόνο περιστασιακά απασχολούν τα ΜΜΕ και την κοινή γνώμη, με αποτέλεσμα να παραμένουν τις περισσότερες φορές ατιμώρητα.


Δεδομένων αυτών, ποσώς θα όφειλε να μας απασχολούν τα βιογραφικά των υποψηφίων και οι επιδιώξεις των κόμματων.
Εδώ ο κόσμος καίγεται και, όπως συχνά συμβαίνει στη χώρα μας, οι περισσότεροι χτενίζονται...

Της ΕΛΙΖΑΜΠΕΤΤΑΣ ΚΑΖΑΛΟΤΤΙ