Louis-Adolphe Tessier, Le Chômage (Η ανεργία), 1886, musée des Beaux-Arts, Angers
Πέντε Ποιήματα μέσ᾿ τὸ Σκοτάδι. Εἰκόνα
(Νίκος Καρούζος)
Γυρίζει μόνος
στὰ χείλη του παντάνασσα σιωπὴ
συνέχεια τῶν πουλιῶν τὰ μαλλιά του.
Ὠχρὸς
μὲ βουλιαγμένα ὄνειρα κι ἀνέγγιχτος
νερὸ τρεχάμενο στὰ ρεῖθρα, ὠχρὸς
ἕλληνας.
Πάντα ὁ δρόμος μέσ᾿ στὰ μάτια του
κ᾿ ἡ λάμψη ἀπ᾿ τὴ φωτιὰ
ποὺ καταλύει
τὴ νύχτα.
Γυρίζει μόνος
στὰ χέρια τοῦ κλαδὶ ἀπὸ ἐλιὰ
γεμάτος πόνο χάνεται στὰ δειλινὰ
αἰσθάνεται
πὼς ὅλα χάθηκαν.
Μὴν τοῦ μιλᾶτε εἶναι ἄνεργος
τὰ χέρια στὶς τσέπες του
σὰν δυὸ χειροβομβίδες.
Μὴν τοῦ μιλᾶτε δὲ μιλοῦν στοὺς καθρέφτες.
Ἄνθη τῆς λεμονιᾶς
λουλούδια τοῦ ἀνέμου
στεφάνωσέ τον Ἄνοιξη
τὸν κλώθει ὁ θάνατος.
συνέχεια τῶν πουλιῶν τὰ μαλλιά του.
Ὠχρὸς
μὲ βουλιαγμένα ὄνειρα κι ἀνέγγιχτος
νερὸ τρεχάμενο στὰ ρεῖθρα, ὠχρὸς
ἕλληνας.
Πάντα ὁ δρόμος μέσ᾿ στὰ μάτια του
κ᾿ ἡ λάμψη ἀπ᾿ τὴ φωτιὰ
ποὺ καταλύει
τὴ νύχτα.
Γυρίζει μόνος
στὰ χέρια τοῦ κλαδὶ ἀπὸ ἐλιὰ
γεμάτος πόνο χάνεται στὰ δειλινὰ
αἰσθάνεται
πὼς ὅλα χάθηκαν.
Μὴν τοῦ μιλᾶτε εἶναι ἄνεργος
τὰ χέρια στὶς τσέπες του
σὰν δυὸ χειροβομβίδες.
Μὴν τοῦ μιλᾶτε δὲ μιλοῦν στοὺς καθρέφτες.
Ἄνθη τῆς λεμονιᾶς
λουλούδια τοῦ ἀνέμου
στεφάνωσέ τον Ἄνοιξη
τὸν κλώθει ὁ θάνατος.
Φιλαράκι που είσαι, τρέχει τίποτα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω όλα να πηγαίνουν καλά, όσο γίνεται και, εύχομαι καλή δύναμη και καλό κουράγιο για τα δύσκολα.
Αναρχογατούλη, άσε τα νάζια και τουλάχιστον ανάρτησε το σχόλιό μου, έστω και χωρίς να απαντήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα δω ότι είσαι καλά βρε.
Τι στο καλό, μετανάστευσες σε καμιά πιο τριτοκοσμική από την δική μας και εκεί δεν έχει ούτε ίντερνετ.
Να είσαι καλά πάντως όπου και να βρίσκεσαι.
αναρχογατουλη kαλησπερα, ''χαθηκες'', ολα κλα???
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστω πολυ καλε μου φιλε...!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΕΙΠΕΙΣ (ΜΕ ΛΥΠΗ...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΟΥ.