Ο θάνατος της Μάργκαρετ Θάτσερ σήμερα σήμανε μια «σπουδαία ημέρα» για τους ανθρακωρύχους, υποστήριξε ένας συνδικαλιστής.
Η Θάτσερ αποτελούσε μισητό πρόσωπο στις τάξεις των ανθρακωρύχων την δεκαετία του 1980, έπειτα από την μετωπική σύγκρουσή της με τα συνδικάτα και την άρνησή της να ικανοποιήσει οποιοδήποτε αίτημα των εργαζόμενων.
«Είμαι ικανοποιημένος που ζω περισσότερο από εκείνη», είπε χαρακτηριστικά ο Ντέιβιντ Χόπερ, γενικός γραμματέας της ένωσης ανθρακωρύχων του Ντέρχαμ, ο οποίος έκλεισε σήμερα τα 70 του χρόνια. «Μοιάζουν να είναι τα καλύτερα γενέθλια που γιόρτασα ποτέ», πρόσθεσε.
Συνδικαλιστές είπαν ότι θα μπορούσε να διοργανωθεί μια διαδήλωση στην κηδεία της.
«Μισούσε απόλυτα τους εργαζόμενους και έχω πολύ πικρές αναμνήσεις από όσα έκανε. Έστρεψε όλο το έθνος εναντίον μας και η βία που μας ασκήθηκε ήταν φρικτή», είπε ο Χόπερ.
Μην ξεχνάμε τον Μπόμπι Σάντς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤριάντα χρόνια πριν, στις 5 Μαΐου 1981, ο Μπόμπι Σαντς πεθαίνει σε ηλικία 27 ετών, στις φυλακές Λονγκ Κες, κοντά στο Μπέλφαστ, έπειτα από 66 μέρες απεργίας πείνας.
Πολιτικός κρατούμενος και αιχμάλωτος πολέμου, εκλεγμένος βουλευτής και μαχητής του αντάρτικου στρατού του IRA, ο Σαντς ξεκίνησε την απεργία πείνας την 1η Μαρτίου, και σύντομα τον ακολούθησαν σ' αυτήν κι άλλοι συγκρατούμενοί του αντάρτες, που συνέχισαν και μετά τον θάνατό του, μέχρι τον Οκτώβριο του 1981. Αλλοι εννέα πέθαναν όπως κι εκείνος. Η απεργία τους καταγράφηκε στην ιστορία των απελευθερωτικών κινημάτων και των αυτονομιστικών αντάρτικων ως η διαμαρτυρία των Πέντε Αιτημάτων, επειδή πέντε ήταν τα αιτήματα των απεργών του Λονγκ Κες: το δικαίωμα να μην φορούν στολές φυλακισμένων, το δικαίωμα να αρνούνται την καταναγκαστική εργασία στη φυλακή, το δικαίωμα να συναναστρέφονται ελεύθερα με άλλους κρατούμενους και να οργανώνουν δικές τους ψυχαγωγικές δραστηριότητες, το δικαίωμα να δέχονται μία επίσκεψη, ένα γράμμα, ένα πακέτο κάθε εβδομάδα, και τέλος να επανακτήσουν το δικαίωμα μείωσης ποινής, μετά τη λήξη της απεργίας. «Δεν ήμουν τίποτε περισσότερο από ένα παιδί της εργατικής τάξης, όμως η καταπίεση είναι που γεννά το επαναστατικό πνεύμα της ελευθερίας» έγραφε για τον εαυτό του ο Μπόμπι Σάντς και δήλωνε πως «δεν θα λυγίσω αν δεν πετύχω την απελευθέρωση της Ιρλανδίας και τη μετατροπή της σε κυρίαρχη, ανεξάρτητη και σοσιαλιστική δημοκρατία». Στις 6 Μαΐου, μία μέρα μετά το θάνατό του, η Μάργκαρετ Θάτσερ, πρωθυπουργός τότε της Βρετανίας, σχολίαζε: «Θα συνεχίσουμε την προσπάθεια εξάλειψης της τρομοκρατίας. Ο κ. Σαντς ήταν απλά ένας κατάδικος. Που επέλεξε να πεθάνει».