ho ho ho

ανταπόκριση από τις παρεμβάσεις ενάντια στη “λευκή νύχτα”

Το βράδυ του Σαββάτου 28 Δεκέμβρη ως Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής και από κοινού με συναδέλφους και συναδέλφισσες από το εμπόριο κι από άλλους κλάδους, από εργατικά σωματεία και συλλογικότητες εργαζομένων κι ανέργων και συνελεύσεων γειτονιάς, προχωρήσαμε σε μια σειρά παρεμβάσεων στο κέντρο της Αθήνας  ενάντια στη «λευκή νύχτα», την παράταση του ωραρίου των εμπορικών καταστημάτων μέχρι της 11μμ (!), που μας επέβαλαν ο δήμαρχος Καμίνης και τα αφεντικά.

Οι παρεμβάσεις, στις οποίες συμμετείχαν πάνω από 300 διαδηλωτές ξεκίνησαν από τις 7μμ με συγκέντρωση έξω από το public στην πλατεία Συντάγματος με πανό, μοίρασμα κειμένων και συνθήματα. Στη συνέχεια, ακολούθησε μια μεγάλη και δυναμική πορεία στην Ερμού που έφτασε μέχρι και το ύψος της Αιόλου. Από εκεί μεγάλο κομμάτι της διαδήλωσης κινούμενο μέσω Αιόλου και περνώντας και μπροστά από το δημαρχείο, κατέφτασε στη Σταδίου και στη συνέχεια στην Πανεπιστημίου, όπου και πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις έξω από μεγάλα βιβλιοπωλεία (ΙΑΝΟΣ Bazaar, ΙΑΝΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ και ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ) που παρέμειναν ανοιχτά στο πλαίσιο της «λευκής νύχτας». Κατά τη διάρκεια όλων των παρεμβάσεων κολλιόνταν το σχετικό αφισάκι του Συλλόγου και πετάγονταν τρικάκια.

Ο εκβενιζελισμός της τσογλανιάς! «Καυλώνει ο γάιδαρος προτού ψοφήσει»

Ζαχαρίας Ρουστάντι _¨Δρόμος της Αριστεράς"

 Οχι, δεν είναι εκτσογλανισμός να καβατζάρεις κατηγορητήρια και λίστες με ονόματα συντρόφων σου που ενέχονται σε σκάνδαλα, για να τους έχεις πάντα στο τσεπάκι, για να τους σέρνεις εκβιαστικά σε βρόμικες δουλειές και συμφωνίες...

Δεν είναι εκτσογλανισμός να 'χεις «πειράξει» το γράμμα και το πνεύμα της νομοθεσίας μόνο και μόνο για να βγαίνεις πάντα καθαρός από τον βούρκο και τους βόθρους των υπουργικών σου πεπραγμένων. Να διασύρεις διεθνώς το όνομα (ό,τι εν πάση περιπτώσει περισώθηκε) του... σοσιαλισμού, να προδίδεις την εμπιστοσύνη ενός ολόκληρου λαού, και μ' εκβιαστικά διλήμματα ή απειλές να σέρνεις τα αγαθά του και το έμψυχο δυναμικό του στις σκοτεινές σπηλιές των νεοφιλελεύθερων κι αδίστακτων ανθρωποφάγων...

Δεν είναι εκτσογλανισμός να αθετείς τις ανειλημμένες δεσμεύσεις σου απέναντι στις παλιές και τις νεότερες γενιές ασφαλισμένων που σε εμπιστεύθηκαν, που σου προπλήρωσαν τοις μετρητοίς την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τα αξιοπρεπή γεράματα τους, ούτε ν' απαξιώνεις τη θεμέλια αρχή του πολιτεύματος, να σέβεται -τάχαμου- και να υπηρετεί η εξουσία τους απαράβατους κανόνες του συντάγματος...

Όχι, η τσογλάνια δεν άγγιξε ποτέ το κόμμα του Βαγγέλη Βενιζέλου και των... αδιάβαστων συντρόφων του. Κι ας γεύτηκαν «όλοι μαζί» τα υπερτιμολογημένα έργα της Ολυμπιάδας, με τους απίστευτους θεατρινισμούς περί καθυστερήσεων και κινδύνων ματαίωσης τάχαμου της διοργάνωσης, που κατέληγαν -ω του θαύματος- πάντοτε σε σωτήριες συμφωνίες με τους ημετέρους, με τα διεθνή και τα εγχώρια αρπακτικά του είδους. Δεν είναι τσόγλανοι, λοιπόν, ούτε οι μιζαδόροι.

Όλοι . . αυτοί που αντάλλαξαν το δημόσιο συμφέρον με εκατομμυριάκια, όλοι αυτοί που θα 'πρεπε να δικάζονται και να σαπίζουν στις φυλακές ως μεγαλοαπατεώνες, για κατάχρηση εξουσίας, για δόλια υπεξαίρεση, για εσχάτη προδοσία. Όλοι ετούτοι οι αξιότιμοι συνδαιτυμόνες των τροφαντών μας εκπροσώπων...

Δεν είναι τσογλάνια η έπαρση, η αλαζονεία, η ξετσιπωσιά των ευνοούμενων του καθεστώτος, των Λιάπηδων που μας εκπροσωπούν επάξια σε μαλαισινιανές σουίτες, που μας κρατούν ψηλά το λάβαρο της ποιότητας ζωής και άσβεστη τη φλόγα της μεγάλης μας... χλιδής. Ούτε το να φροντίζεις να απολυθεί ο εκπαιδευτικός που τόλμησε να μη σεβαστεί τον κανακάρη σου σαν πριγκιπόπουλο κι αφέντη των γραπτών και των βαθμών.

Δεν είναι τσογλάνια να τσαλαπατάς βρομίζοντας το αρχικό περιεχόμενο των λέξεων, και έτσι απλά, χωρίς να νοιάζεσαι για τις συνέπειες, να λες «δημοκρατία» την τραπεζοκρατία και τον νέου τύπου ολοκληρωτισμό που σου ανέθεσαν να εγκαθιδρύσεις, «προστασία του πολίτη» την προστασία της συμφωνίας σου με τους δανειστές από τον ίδιο τον συνειδητό και σώφρονα πολίτη, «διάσωση» το γενικό ξεπούλημα της χώρας σου και τη διά βίου αιχμαλωσία του λαού σου, «ελληνική οικονομία» τον κρανίου τόπο που μας περιβάλλει, «ενημέρωση» τη μόλυνση του εγκεφάλου μας, «πολιτική ζωή» τον εμπαιγμό - και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό...

Και αν, εντέλει, όλα αυτά δεν είναι όντως τσογλάνια, τότε τι θ' απομείνει ως περιεχόμενο «πολιτικού ραπίσματος» ή και πυγμή... γκαρίσματος της αφεντιάς σου, Βαγγελάκη, προς μια αντιπολίτευση που τα υφίσταται κατάσαρκα, όπως κι ο ίδιος ο λαός, και τα γνωρίζει; Δίνω εδώ την πρώτη απάντηση που μου 'ρχεται αυθόρμητα στο νου και ξέρει να τη χρησιμοποιεί πολύ εύστοχα ο σοφός λαός: «καυλώνει ο γάιδαρος προτού ψοφήσει» και μη θαρρείς μ' αυτό ότι μας έχεις... γοητεύσει.

Είναι Χριστούγεννα παιδί μου σήμερον και δεν έχει καιρό

Γεμάτη από κόσμο η αγορά. Αρσενικοί, θηλυκοί, ουδέτεροι, όλοι έτρεξαν εκεί με τα καλάθια στο χέρι να τα γεμίσουν από κότες, πετεινούς, ινδιάνους με τις χρωματιστές κορδέλες, με φρούτα διάφορα τυλιγμένα μέσα στα χρυσά της γιορτής φύλλα.

Είναι Χριστούγεννα. Είναι η μεγάλη εορτή που μας φέρνει ο χρόνος στο τελευταίο του ψυχορράγημα.
Μια γυναίκα μ’ ένα παιδί στο χέρι γυρίζει μέσα σ’ όλον τον κόσμο, στριμώχνεται, σπρώχνει, σπρώχνεται και περνάει χαζεύοντας μπροστά σ’ όλα τα μαγαζιά.

Το παιδάκι είναι γεμάτο χαρά. Βλέπει όλη εκείνη την εικόνα γελαστό και πότε πότε ρωτάει τη μαμά του για ό,τι του φαίνεται παράξενο.
-Κοίτα, μαμά, τι ωραίος αυτός ο πετεινός. Αχ! τον επήρανε! Γιατί δεν τον παίρναμε μεις μαμά;
Η Μάνα έκανε πως δεν άκουσε τίποτε.

Επήγε ως το τέλος, εγύρισε, ξαναπήγε και εστάθηκε μπροστά σ’ ένα Χασάπικο. Έβγαλε ένα μισολερωμένο μαντήλι από την τσέπη της, έλυσε τον ακρινό κόμπο και άρχισε να μετράει τα νίκελ που ήτανε δεμένα μέσα.

-Δως μου εκατό δράμια κρέας, είπε δειλά, δειλά στον κρεοπώλη.
Και κείνος ιδρωμένος και κατακόκκινος σαν φουσκωμένος γάλλος, εγύρισε, της έριξε μια περιφρονητική ματιά και με τη χονδρή φωνή του της είπε:
-Δεν πουλάμε, τέτοιες ώρες κυρά μου, εκατό δράμια.

Εκείνη έριξε άλλη μια ματιά στο λυμένο κόμπο, ξαναμέτρησε τα νίκελ, έβγαλε ένα βαθύ αναστεναγμό και εβγήκε στον άλλο δρόμο.
Το παιδάκι εκοίταξε με απορία τη Μαμά του.
-Γιατί, μαμά, δεν σούδωσε ο χασάπης κρέας;

Η Μάνα αναστέναξε βαθύτερα.
-Είναι Χριστούγεννα, παιδί μου, σήμερον και δεν έχει καιρό.

 Το παρακάτω χρονογράφημα δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Άγκυρα” της Θεσσαλονίκης στις 26/12/1915:

Οποιαδηποτε ομοιοτητα με το σημερα...ειναι εντελως ''συμπτωματικη''