Και να αδελφε μου που "μας μαθανε" να κουβεντιαζουμε ησυχα - ησυχα και απλα...

Και να αδελφε μου που "μας μαθανε" να κουβεντιαζουμε ησυχα - ησυχα και απλα.

Αναπαραγωντας την αδυναμια μας για κατι ουσιαστικο.

Για αγωνα για ζωη ας πουμε και οχι για επιβιωση.

Και η αληθεια ειναι οτι "μαθαινουμε" γρηγορα!

Οπως κυριως ξεχναμε γρηγορα!

Μας "μαθανε" να ψιθυριζουμε αντι να ουρλιαζουμε.

Μας "μαθανε" να σκυβουμε το κεφαλι αντι να τους παρουμε το κεφαλι.

Μας "μαθανε" να παρελαυνουμε αντι να διαδηλωνουμε.

Μας "μαθανε" να ζητιανευουμε απο το αφεντικο μια σταγονα ιδρωτα απο τους ποταμους που μας εχει παρει, και οταν το καταφερνουμε αυτο να αισθανομαστε και νικητες.

Μας "μαθανε" οτι το καλο της πατριδας ειναι να πληρωνουμε χωρις να μας πληρωνουνε και εμεις να αισθανομαστε "υπευθυνοι"πολιτες.

Μας "μαθανε" να στεκομαστε εξω απο τη ζωη και μεσα στις ατελειωτες ουρες των σισιτιων της ντροπης με σκυμενο κεφαλι.

Μας "μαθανε" πως η πατριδα κινδυνευει απο το μαυρο χρωμα του δερματος του νεαρου στο φαναρι.

Μας "μαθανε" πως τα παιδια μας μπορουν και χωρις βιβλια να οδηγηθουν μεταναστες σε αυτους που μας εξουσιαζουν.

Μας "μαθανε" να εκτονωνουμε την οργη μας "πολιτισμενα".

Μας "μαθανε" να κοιταζουμε αλλα να μην βλεπουμε.

Να επαιτουμε και να μην απαιτουμε.

Να περιμενουμε...

αραγε τι;

Μας "μαθανε" οταν ζοριζουν τα πραγματα ,να ρωταμε και να απανταμε ταυτοχρονα "και τι να κανουμε;" ξαναρχιζοντας τους λογαριασμους για μια ζωη που δεν μας βγαινει...

Μας "μαθανε" πολλα.

Αλλα αυτο που τους σωζει

ειναι οτι "μας μαθανε να κουβεντιαζουμε ησυχα-ησυχα κι απλα"

σχεδον..ψιθυριστα