Οι μπάτσοι έρχονται για σένα

Συνέχεια και παντού βλέπω μπάτσους. Όχι αστυνομικούς από Α.Τ., της γειτονίας που λέμε. Μπάτσους. ΜΑΤ, ΥΜΕΤ ,ΔΕΛΤΑ, ασφαλίτες. Και αυξάνονται ενώ όλοι οι άλλοι κρατικοί υπάλληλοι μειώνονται. Για αυτούς λεφτά βρίσκονται.

Στις πορείες, στις απεργίες, στο δρόμο. Έξω από τη σχολή μου εδώ και δύο χρόνο κάθε γαμημένη μέρα. Κλούβες με ΜΑΤ, σιχαμένοι δελτάδες, ασφαλίτες - πολλοί ασφαλίτες. Αλήθεια ποιος θα το περίμενε ότι θα (ξανα)έφτανε η μέρα που μυστικοί αστυνομικοί θα στήνανε καραούλι στις πόρτες πανεπιστημίου...

Και το τελευταίο γεγονός: εισβολή τη Δευτέρα (10/12) από ΔΕΛΤΑ στη σχολή. Μέρα μεσημέρι, χωρίς προσχήματα αλλά με απίστευτο μένος. Κρότου λάμψης και δακρυγόνα στη ψύχρα μέσα στο προαύλιο. Φτάνουν στη πύλη. Τη κλωτσάνε σα τρελοί να μπούνε. Βρίζουν και απειλούν τους φοιτητές. Με μια λύσσα που μόνο "κουμπωμένος" μπορεί να έχει κανείς... "Θα σας γαμήσουμε μουνόπανα". Είχε πολύ κόσμο στο προαύλιο, πάνε από το πλάι. Μπαίνουν μέσα στο ισόγειο κανονικά, ρίχνουν κάτω ότι βρουν. Βρίζουν και απειλούν, τραμπουκίζουν. Από τον ασύρματο "τι κάνετε ρε μαλάκες;".Φεύγουν. Ανάμεσα τους άντρες με πολιτικά να πετάνε πέτρες.

Το ίδιο το κράτος σε ρόλο παρακράτους. Τρελαμένοι χρυσαυγιτόμπατσοι καυλωμένοι από τον κάθε Δένδια αλωνίζουν. Αλλά γιατί αλωνίζουν; Για ποιόν έρχονται αυτοί οι μπάτσοι;

Οι μπάτσοι δεν έρχονται για τον μετανάστη, το απεργό, τον διαδηλωτή, τον αριστερό, τον αναρχικό. Οι μπάτσοι έρχονται για σένα. Για σένα τον φιλήσυχο φοιτητή, κάτοικο, υπάλληλο. Για σένα που πάντα κοιτούσες τη δουλειά σου και μόνο (όσο την είχες) και που τώρα κάθεσαι βουβός και κοιτάς το σύμπαν γύρω σου να καταρρέει. Για σένα που κάνεις πως δεν βλέπεις τα εκατοντάδες πτώματα κάτω από τα συντρίμμια: τους ανέργους, τις ουρές στα συσσίτια, τους άστεγους, τους "αφορολόγητους" ρακοσυλλέκτες, τις διαλυμένες οικογένειες. Αλήθεια ποιος θα το περίμενε ότι θα έφτανε η μέρα που τα παραπάνω δεν θα' ταν λεκτικές υπερβολές αλλά η αθηναϊκή καθημερινότητα...

Οι μπάτσοι λοιπόν έρχονται για να τους βλέπεις εσύ. Να τους βλέπεις και να φοβάσαι. Να μην αντιδράς, να μην αντιστέκεσαι, να μη σκέφτεσαι. Να ανέχεσαι ότι σου επιβάλλουν. Για να βάλεις καλά στο μυαλό σου ότι έτσι και βγάλεις κιχ θα πάθεις τα ίδια με τους άλλους. Και έτσι δεν θα πεις τίποτα όταν σου πάρουν το βιβλίο, όταν θα σε πληρώνουν πενταροδεκάρες που δε θα φτάνουν για τίποτα, όταν θα σου λένε τι να λες και τι να πιστεύεις. Θα φοβάσαι τόσο πολύ πια αυτό το κράτος.

Έτσι γεννιέται ο αυταρχισμός. Με την υποταγή και το φόβο. Θα κάθεσαι και θα κοιτάς άπραγος το τέρας να γεννιέται ;

Μη κοιτάς σα μαλάκας την οθόνη κάνε επιτέλους κάτι.

indymedia