Εμείς μπορούμε να δώσουμε τη ζωή μας σ’ ένα συλλαλητήριο. Εσείς τι μπορείτε;
Ν.Καρούζος
Το ντόπιο και το διεθνοποιημένο Κεφάλαιο, το Κράτος και οι
υπερεθνικοί σύμμαχοί του βαθαίνουν την ανελέητη επίθεσή τους ενάντια
στους «από κάτω» του καπιταλιστικού κόσμου, ενάντια στον κόσμο της
Αντίστασης και του Αγώνα. Η κατάσταση μόνιμης έκτακτης ανάγκης
θεσμοποιείται, ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός προελαύνει και οι δυνάστες της
ζωής μας αποθρασύνονται. Η ακατάσχετη προπαγάνδα για την έλευση της
καπιταλιστικής ανάπτυξης και την έξοδο από την καπιταλιστική κρίση
αναπτύσσεται παράλληλα με την κυρίαρχη ιδεολογία της εθνικής ενότητας
και τα κηρύγματα για την πάταξη της ανομίας, για την εδραίωση του νόμου
και της τάξης.
Υποτίμησαν την εργασία και μαζικοποίησαν την ανεργία.
Ποινικοποίησαν τη φτώχεια και επέκτειναν τη σύγχρονη δουλοπαροικία.
Ξήλωσαν κατακτήσεις και κεκτημένα. Έσπειραν το φόβο και τον τρόμο μαζί
με την ανέχεια και την εξαθλίωση. Προώθησαν την ελεημοσύνη και τη
«φιλανθρωπία» μαζί με την κακομοιριά και την ανημποριά. Υποδαύλισαν
–μέσω των μηντιακών παπαγάλων τους– το ρατσισμό, τον εκφασισμό και τον
πόλεμο μεταξύ των φτωχών. Αιματοκύλησαν δεκάδες διαδηλώσεις, συνέλαβαν
εκατοντάδες και προσήγαγαν χιλιάδες διαδηλωτές. Κατέβασαν τις αύρες και
άναψαν το πράσινο φως στους ένστολους δολοφόνους θυμίζοντάς τους ότι
«αυτοί είναι το κράτος». Προχώρησαν σε στρατιωτικές ασκήσεις και
επιδείξεις για την καταστολή διαδηλώσεων και σχημάτισαν παραστρατιωτικά
σώματα «οπλιτών-πολιτών». Κανάκεψαν και περιφρούρησαν τα
παρακρατικά-νεοναζιστικά πογκρόμ και έθεσαν υπό την ασυλία της αστικής
δικαιοσύνης όλα τα ρατσιστικά-φασιστικά εγκλήματα. Θεσμοποίησαν το
ρατσιστικό απαρτχάιντ και στοίβαξαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και
κρατητήρια χιλιάδες παρανομοποιημένους μετανάστες. Επέκτειναν τις
«επιχειρήσεις σκούπα» και τη διαπόμπευση και σε άλλες περιθωριοποιημένες
κοινωνικές ομάδες (τοξικοεξαρτημένους, οροθετικές, εκδιδόμενες,
άστεγους). Έθεσαν ντε φάκτο εκτός νόμου τις απεργίες μέσω διαδοχικών
(ακόμα και προληπτικών) επιστρατεύσεων. Καθιέρωσαν τη δημοσιοποίηση των
προσωπικών δεδομένων των «επικίνδυνων» συλληφθέντων. Προχώρησαν στην
ξεκάθαρη πλέον (και όχι μουλωχτή όπως παλιότερα) συνεργασία με τους
(αναβαθμισμένους κοινοβουλευτικά) χιτλεροκυπατζήδες διώκοντας,
συλλαμβάνοντας και βασανίζοντας αντιφασίστες. Μετέτρεψαν το κέντρο και
τις φτωχογειτονιές της αθηναϊκής μητρόπολης καθώς και ολόκληρες
αντιστεκόμενες περιοχές (όπως η βορειοανατολική Χαλκιδική) σε
αστυνομοκρατούμενες ζώνες. Επιστράτευσαν τα ε.κ.α.μ για να καταστείλουν
κατειλημμένους χώρους αντίστασης και αγώνα και για να σπείρουν τον τρόμο
μέσα στις (ολοένα και πιο ασφυκτικά γεμάτες) φυλακές. Δίκασαν,
καταδίκασαν και φυλάκισαν σε ειδικές συνθήκες αγωνιστές που αμφισβήτησαν
(ή κατηγορήθηκαν ότι αμφισβήτησαν) έμπρακτα με την πολιτική δράση τους
το κρατικό μονοπώλιο στην άσκηση ένοπλης βίας. Αποπειράθηκαν να φιμώσουν
αυτοδιαχειριζόμενα μέσα αντιπληροφόρησης. Επέδειξαν ξεδιάντροπα τα
αστυνομικά βασανιστήρια και παρατείνουν εκδικητικά (και ενάντια ακόμα
και στους ίδιους τους υφιστάμενους νόμους τους) την προφυλάκιση
αναρχικών. Προχωρούν σε διακρατικές γκαγκστερικές επιχειρήσεις απαγωγής
πολιτικών προσφύγων και παράδοσής τους στους διώκτες τους…
Αφού λοιπόν νιώθουν ισχυροποιημένοι και ενώπιον της υποχώρησης
της ταξικής πάλης και των κοινωνικών αντιστάσεων και της καθίζησης των
μαζικών ξεσηκωμών, επιλέγουν να κάνουν ένα βήμα παραπέρα για να
θωρακίσουν περαιτέρω τη σιδερόφρακτη Εξουσία τους. Έτσι λοιπόν ο
Δένδιας, αυτός ο εθνικόφρονας προστάτης της δημοκρατίας του κεφαλαίου
που θέλει να κλείσει «όλους τους λογαριασμούς που έχουν μείνει ανοικτοί από το 1974»,
μας πληροφορεί μέσα από το προεδρικό διάταγμα που προωθεί –με τη
συναίνεση του «προοδευτικού» Καμίνη, τις ψιθυριστές «αντιδράσεις» της
κοινοβουλευτικής αριστεράς και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και
υπό τις επευφημίες των μμε, των εμπορικών συλλόγων και του σεβ– ότι από
εδώ και στο εξής «οι συναθροίσεις διεξάγονται κατά
τρόπο που δεν διαταράσσεται παρά στο μέτρο του απολύτως αναγκαίου η
οδική κυκλοφορία και η κοινωνικοοικονομική ζωή της πόλης. Σε πόλεις με
πληθυσμό άνω των εκατό χιλιάδων κατοίκων δεν επιτρέπεται η κατάληψη
ολόκληρου του οδοστρώματος και η πλήρης διακοπή της κυκλοφορίας των
οχημάτων από ιδιαίτερα μικρές, σε σχέση με τη σημασία της συγκεκριμένης
οδού για την εξυπηρέτηση της οδικής κυκλοφορίας και της
κοινωνικοοικονομικής ζωής της πόλης, συναθροίσεις. Η εκτίμηση
περί του ιδιαίτερα μικρού μεγέθους της συνάθροισης και η δυνατότητα
περιορισμού της σε μέρος του οδοστρώματος ανήκει στον αρμόδιο Αστυνομικό
Διευθυντή, ο οποίος εκδίδει σχετική απόφαση την οποία γνωστοποιεί άμεσα
στους ενδιαφερομένους. Η απόφαση αυτή μπορεί να είναι κατ’ αρχάς
προφορική και έπεται η έγγραφη διατύπωση και επίδοσή της εντός 24 ωρών».
Με λίγα λόγια, ο ορισμός της καθιέρωσης της κατάστασης εξαίρεσης. Η
επιτομή της απρόσκοπτης κυκλοφορίας της ροής των εμπορευμάτων και της
εύρυθμης λειτουργίας της καπιταλιστικής αγοράς. Η δικτατορίζουσα
δημοκρατία ή η δημοκρατίζουσα δικτατορία. Το σημείο καμπής μετά την
καθιέρωση του οποίου τίποτα κυριολεκτικά δε θα είναι το ίδιο. Τα σήματα
καπνού που φτάνουν από την απέναντι ακτή του Αιγαίου, ο Δεκέμβρης του
2008, η 5η Μάη του 2010, ο Ιούνης του 2011, η 12η Φλεβάρη του 2012, όλες
οι μικρές και μεγάλες αντιστάσεις, όλοι οι μικροί και μεγάλοι ξεσηκωμοί
των τελευταίων χρόνων, τους θυμίζουν το αυτονόητο και τους κάνει να
ιδρώνουν και να θωρακίζονται. Τους θυμίζει ότι βρίσκονται σε πόλεμο για
την απρόσκοπτη διασφάλιση της αστικής ηγεμονίας τους, για την
αναπαραγωγή και τη διαιώνιση της καπιταλιστικής Εξουσίας τους.
Καιρός να το ξαναθυμηθούμε και όλοι εμείς, όλοι οι εχθροί τους, ντόπιοι
και μετανάστες, εργαζόμενοι και άνεργοι, απόκληροι και απόβλητοι, όλοι
οι προλετάριοι, όλοι οι αγωνιστές, όλοι οι σύντροφοι, όλοι οι
«προβοκάτορες λαοί», όλοι εκείνοι και εκείνες που όταν φτάσουν σ’ ένα ορισμένο σημείο, μπορούν να κάνουν ότι νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν. Πριν 36 χρόνια ένας γάλλος επαναστάτης έγραφε: ένα
από τα βασικά όπλα που έχει στη διάθεση του το κεφάλαιο είναι το
γεγονός ότι ο πληθυσμός, συμπεριλαμβανομένου του προλεταριάτου, δεν
μπορεί ούτε να φανταστεί σε τι ακρότητες μπορεί να προβεί το κράτος εν
μέσω εμφυλίου πολέμου. Όσο πιο σύντομα, όσο πιο συλλογικά, όσο πιο
συνολικά οργανωθούμε, αντισταθούμε και αγωνιστούμε για ν’ αφοπλίσουμε
αυτό το διαχρονικό όπλο τους, τόσο το καλύτερο για εμάς, τόσο το
χειρότερο γι’ αυτούς. Γιατί ο τρόμος σπάει στο δρόμο. Γιατί η Ιστορία
γράφεται στα ξηλωμένα πεζοδρόμια. Γιατί όσο δεν αγωνιζόμαστε γι’ αυτό
που μοιάζει αδύνατο, τόσο θα ζούμε αυτό που μέχρι χθες φάνταζε
αδιανόητο…
να μην ορίσουν οι δυνάστες μας τα όρια & τα μέσα με τα οποία θα τους πολεμήσουμε!
Αντίσταση & Αγώνας με Ψυχή Βαθιά
ενάντια σε κράτος, φασίστες & αφεντικά
Προλεταριακή Πρωτοβουλία
Αθήνα, Ιούνης 2013
prolprot.espivblogs.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου