Τα πολλά λόγια, οι μακροσκελείς αναλύσεις, οι αδικαιολόγητες δικαιολογίες, περισσεύουν σήμερα στο θέατρο του παραλόγου που παίζεται στις πλάτες των εργαζόμενων στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Αυτοί που έκλεψαν τον κόπο και τo μόχθο των εργαζομένων, καταπίεσαν και κατέστρεψαν κάθε συλλογική δημιουργία, ανάγκη και δικαίωμα της κοινωνίας, έρχονται τωρα να σπείρουν την απόγνωση, την ανασφάλεια, τον φόβο και την εξαθλίωση.
Εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, καταργούνται με τις ευλογίες της «προεδρικής», κοινοβουλευτικής και συνδικαλιστικής μαφίας. Και τα αφεντικά απλά τρίβουν τα χέρια τους! Οι ρόλοι είναι ξεκάθαροι.
Για όλους εμάς τους άλλους, δεν έχουν απομείνει πολλές επιλογές. Τώρα που αυτοί μας σπρώχνουν πίσω, εμείς πρέπει να πάμε μπροστά. Όχι για να ζητήσουμε ψίχουλα, αλλά για να επιβάλουμε αυτό που είναι το αυτονόητο:
Αυτοί που έκλεψαν τον κόπο και τo μόχθο των εργαζομένων, καταπίεσαν και κατέστρεψαν κάθε συλλογική δημιουργία, ανάγκη και δικαίωμα της κοινωνίας, έρχονται τωρα να σπείρουν την απόγνωση, την ανασφάλεια, τον φόβο και την εξαθλίωση.
Εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, καταργούνται με τις ευλογίες της «προεδρικής», κοινοβουλευτικής και συνδικαλιστικής μαφίας. Και τα αφεντικά απλά τρίβουν τα χέρια τους! Οι ρόλοι είναι ξεκάθαροι.
Για όλους εμάς τους άλλους, δεν έχουν απομείνει πολλές επιλογές. Τώρα που αυτοί μας σπρώχνουν πίσω, εμείς πρέπει να πάμε μπροστά. Όχι για να ζητήσουμε ψίχουλα, αλλά για να επιβάλουμε αυτό που είναι το αυτονόητο:
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΗ ΖΩΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Διαρκές ραντεβού στα οδοφράγματα...
πηγη: indymedia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου