Η 1η Οκτωβρίου είναι ημέρα φόρος τιμής στους ηλικιωμένους. Στην Ελλάδα φυσικά έχουμε αρχίσει να τους τιμούμε εδώ και αρκετούς μήνες. Η κυβέρνηση τους κάνει τεστ κοπώσεως δωρεάν. Που να τρέχουν στους γιατρούς να πληρώνουν. Ανοίγουν τη τηλεόραση περιμένουν την επόμενη είδηση και εν τω μεταξύ η αγωνία τους και τα νεύρα τους λειτουργούν σαν τέλειο τεστ κοπώσεως.
Οι ηλικιωμένοι στη χώρα μας έχουν αποκτήσει διάφορες ιδιότητες εκτός από αυτές που η μητέρα φύση τους έχει δώσει. Εχουν γίνει κατ΄αρχήν οι μασκώτ του Αυτιά. Το σήμα κατατεθέν στα βιντεάκια του Λαζόπουλου. Τα τηλεοπτικά συνεργεία δεν πηγαίνουν πια να κυνηγάνε κομωτές, μόδιστρους και οξυζενέ σταρλετ, κυκλοφορούν στα ΚΑΠΗ και κάνουν γκρο πλαν σε παππούδες και γιαγιάδες που βρίζουν. Είναι το νέο σαδιστικό ριάλιτυ της ελληνικής κοινωνίας. Η γιαγιά που ψάχνει τα καφάσια στο κλείσιμο της λαϊκής. Ο παππούς που είναι στημένος σε μια ατελείωτη ουρά στη τράπεζα από τα ξημερώματα. Τα γερόντια που διηγούνται τη περιπέτειά τους στο ΙΚΑ για να πάρουν σειρά σε μια εξέταση.
Ο ηλικιωμένος στη πατρίδα μας πλέον είναι η πρόβα αντοχής του μνημονίου. Ο στόχος της τρόικας. Το απόλυτο πειραματόζωο. Τι θα κάνει ένας γέρος με 400 ευρώ, με κομμένα φάρμακα, με αύξηση στο πετρέλαιο θέρμανσης, με απανωτές αυξήσεις στα τρόφιμα και με διάφορες παθήσεις επάνω του? Με 400 ευρώ, χωρίς φάρμακα, χωρίς καλοριφέρ στο κρύο και με ελάχιστα τρόφιμα θα κατορθώσει να επιβιώσει? Αν το καταφέρει ιδού το λαμπρό παράδειγμα πως εμείς οι υπόλοιποι γκρινιάζουμε άδικα. Η απόδειξη πως ο άνθρωπος άμα θέλει όλα τα καταφέρνει.
Εμείς προς το παρόν στο σπίτι έχουμε διάφορα να φροντίσουμε. Ο πατέρας μου παίρνει πολλά και πολύ ακριβά φάρμακα. Προχτές το φαρμακείο μας ανακοίνωσε πως θα τα πληρώνει και μετά θα πηγαίνει στο ταμείο να ζητάει τα λεφτά. Το να τα πληρώνει σημαίνει ότι θα δίνουμε κάτι διακοσάρια - τρακοσάρια στο φαρμακείο και μετά θα πρέπει να πάει στο Ταμείο, προσπαθούμε να δούμε πως αφού δεν μπορεί να περπατήσει, ή θα πηγαίνω εγώ δηλαδή θα παίρνω άδεια από τη δουλειά μου.. Μικρές ασήμαντες λεπτομέρειες για τους αρμοδίους οι οποίοι σκέφτονται πως το να φτάσεις να είσαι ηλικιωμένος είναι ήδη περιττό προνόμιο. Το να επιζήσεις είναι ακόμα χειρότερο. Χάσιμο λεφτών για το κράτος. Αχρηστο έξοδο η σύνταξη. Σπατάλη φαρμάκων και περίθαλψης. Αν αυτοκτονόσουν στην ώρα τους πόσα προβλήματα θα λυνόντουσαν.
Είναι λογικό να συμβαίνει όμως σε τέτοιου είδους γονείς όπως οι κυβερνώντες μας. Τι είδους γονείς είναι? Εκείνοι που μεγαλώνουν παιδιά με απειλές και ξύλο, και που χώνουν τους γονείς σ΄ενα φτηνιάρικο γηροκομείο για να τους ξεφορτωθούν. Αφού τους ξαφρίσουν τη σύνταξη πρώτα. Αυτό το είδος γονιών είναι.
Εγώ πάντως στη θέση τους θα φοβόμου γιατί είμαι ελληνίδα κι όσο ναναι υπάρχει μια παράδοση προλήψεων, δεισιδαιμονιών μέσα μας. Οι νέοι αγωνίζονται, οι μεγαλύτεροι υποτάσσονται αλλά οι γέροι καταριούνται. Και λένε πως η κατάρα της μάνας είναι φοβερή! Παλιά όταν κάποιος έπιανε τα πρώτα του λεφτά έδινε ένα χαρτονόμισμα στο παππού εκείνος το πέρναγε από το κούτελό του κι έλεγε την "ευχή μου να έχεις παιδί μου". Ηταν η ευχή του γέροντα για ευτυχία στη ζωή. Στη δική σας περίπτωση μαζί με την ενοχή που κουβαλάνε οι περισσότεροι μέσα τους πως έβαλαν το χέρι τους να γίνουν τα πράγματα έτσι, κουβαλάνε και τη κατάρα τους για τους καταραμένους.
Εγώ πάντως δεν θα το έπαιρνα αψήφιστα. Εμείς θα κουβαλήσουμε τους γονείς μας στους ώμους στο τελικό τους ταξίδι όπως εκείνοι στάθηκαν δίπλα μας σε κάθε βήμα, είναι η ύστατη τιμή και ο σεβασμός που δένει το παρελθόν με το μέλλον, εσείς όμως κάποια στιγμή θα δείτε την οργή τους να γίνεται το εισιτήριο για να πάτε σπίτι σας.
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ
/vasiliskos2.blogspot.com
Ο πατέρας μου ένα καυμό έχει που τον πονάνε τα πόδια και δεν μπορεί να είναι ανάμεσα σ΄αυτούς τους παππούδες. Φυσικά αντισταθμίζει με το βρισίδι που πατάει όλη μέρα στο σπίτι!
ΑπάντησηΔιαγραφή