Είναι τόσο αχόρταγοι που μαζί με εμάς θα φάνε και τις σάρκες τους.

Αναρτήθηκε από vasiliskos

Οι πολυεθνικές και οι τράπεζες έχουν μεγαλύτερη δύναμη από τα κράτη

Τα επιχειρηματικά συμφέροντα είναι σπουδαιότερα από το συμφέρον του πολίτη

Οι νόμοι της αγοράς ορίζουν όλους τους υπόλοιπους

Τα ΜΜΕ υπάρχουν για να εξυπηρετούν οικονομικά συμφέροντα και όχι φυσικά για να ενημερώνουν το πολίτη

Το κοινωνικό κράτος γίνεται ανύπαρκτο.

Ο παγκόσμιος καπιταλισμός μας στέλνει τις ευχές του και τα συλλυπητήρια του για όλα τα θύματα που  θα εκτελέσει στο πέρασμά του.

Είναι λογικό να αισθανόμαστε ανήμποροι να κάνουμε οτιδήποτε που θα ανατρέψει αυτή τη λαίλαπα.

Είναι εύκολο να υποταχτούμε και να πάμε με τα νερά του. Αν κλείσουμε τα μάτια στη δυστυχία που θα απλώνεται με γοργούς ρυθμούς γύρω μας, που ξέρετε στο τέλος μπορεί να βγάλουμε και κανένα φράγκο (στις καταστροφές, στους πολέμους, στις μεγάλες συμφορές πάντα υπάρχουν καθίκια που πλουτίζουν από το αίμα των υπόλοιπων)

Το δύσκολο είναι να βρούμε ένα τρόπο να χτυπήσουμε το τέρας κατακέφαλα και να το λυγίσουμε.

Φυσικά αυτό δεν μπορεί να γίνει από λίγους ανθρώπους που φωνάζουν και οι φωνές τους χάνονται μέσα στη συνολική αποχαύνωση.

Χρειάζονται πολλές φωνές. Πολλοί συνειδητοποιημένοι. Πολλοί αποφασισμένοι να μην δεχτούν να γίνουν κιμάς. Πολλοί αποφασισμένοι να μην καταντήσουν καθίκια.

Τα υποψήφια θύματα είναι εκατομμύρια. Οι θύτες είναι χιλιάδες. Γιατί λοιπόν τα εκατομμύρια δεν μπορούν να επιβάλουν τη θέλησή τους στους λίγους?

Για τους ίδιους ακριβώς  λόγους που σ΄ενα αριστοκρατικό σπίτι μια κυρία μόνη της μπορεί να διατάζει 50 υπηρέτες κι εκείνοι να λένε ναι.

Ακόμα κι ένας φουκαριάρης υπηρέτης των κάτω υπογείων ελπίζει να ανέβει πάτωμα. Ελπίζει να κερδίσει εκείνος την εύνοια του αφέντη και να γίνει «σημαντικότερος» δούλος από τους υπόλοιπους.

Από αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων του παγκόσμιου καπιταλισμού που παρελάζει ανενόχλητος και τη γερασμένη αριστερά που προσπαθεί να βάλει συνέχεια σε τάξη της ιδέες της, θα υπάρξει σύντομα το χάος.

Θα υπάρξουν στρατιές απελπισμένων που δεν θα έχουν να χάσουν τίποτα. Κι αυτές οι στρατιές οι κενές από ελπίδα και «καλούς τρόπους» θα ακουστούν θέλοντας και μη.

Η υποταγή υπάρχει όσο ο δούλος ελπίζει πως κάτι θα κερδίσει. Όσο του αφήνουν ένα κομματάκι από τη πίτα έστω και πεταμένο στο πάτωμα.

Το κεφάλαιο είναι άπληστο, αχόρταγο, χωρίς συναισθήματα, αδίστακτο. Ένα τέρας ανεγκέφαλο που είναι συνέχεια πεινασμένο. Κι αυτό θα είναι η καταδίκη του. Το ότι δεν ξέρει να σταματήσει πριν γεννήσει το αντίπαλο τέρας.

Η υπερβολική αυτοπεποίθηση όσων νομίζουν ότι μπορούν να εξουσιάσουν τα πάντα θα είναι το εισιτήριο για το αύριο ενός κόσμου που αναγκαστικά πρέπει ή να αλλάξει ή να καταστραφεί.

Είμαι βέβαιη γι΄αυτό.  Πολλές φορές απογοητεύτηκα πως δεν υπάρχει ελπίδα. Τώρα όμως μόλις συνειδητοποιώ πως είχα άδικο. Είχα άδικο γιατί υπερτίμησα κι εγώ όπως οι περισσότεροι τις ικανότητες εκείνων που νομίζουν ότι έχουν έναν ολόκληρο πλανήτη στο τσεπάκι.Όχι δεν τον έχουν. Γιατί είναι πιο αχόρταγοι από ότι φανταζόμουν. Είναι τόσο αχόρταγοι που μαζί με εμάς θα φάνε και τις σάρκες τους.

ΑΣΧΕΤΟ ? ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ (αν δεν το έγραφα θα έσκαγα)

Καλά εσύ βρε αιώνιε μαλάκα σου έχουν φράξει εδώ και χρόνια τη ίδια σου τη ζωή με τα αόρατα φορτηγά οι συντεχνίες που σου έχουν κάτσει στο σβέρκο και με τη συναίνεση τη δική σου – τη ψήφο σου - και τώρα που είδες να τελειώνει το εβαπορέ στο σουπερ μάρκετ ξύπνησες και φωνάζεις για φασιστικές νοοτροπίες και συντεχνίες? Ελεος! Πόσο πολύ μπορεί να παραμυθιάζεσαι? Πόσο? Και το χειρότερο χειροκροτάς με τη τροπολογία που πέρασαν να επιτάξουν τα φορτηγά και να αφαιρούν την άδεια από όποιον δεν υπακούσει. Και να τον βάλουν και μέσα να του ρίξουν κι ένα χέρι ξύλο έτσι? Ανοίξτε τρελλάδικα και φυλακές γιατί θα πέσει πολύ δουλειά σύντομα!

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ