ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ, ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΛΥΣΗ.

Η μεγαλύτερή μας απογοήτευση πλέον δεν είναι οι διαβρωμένοι , ανούσιοι πολιτικοί,
είναι ο γείτονας που δεν του έχουμε πια καμιά εμπιστοσύνη,
ο σύντροφος που δεν μπορούμε να βρούμε,
ο συναγωνιστής που έχει μεταλλαχθεί,
ο συνάνθρωπος που τραβάει τα ίδια ζόρια με εμάς αλλά δεν θέλει να καταλάβει πιο είναι το συμφέρον του.

Ενα μέρος της αποχής ήταν γιατί κάποιοι είπαν "δεν με ενδιαφέρει αν ζήσει ή αν πεθάνει αυτός ο κωλολαός"

Η αποχή από τη πολιτική ζωή μπορεί να δαιμονοποιηθεί πολύ εύκολα.
Αυτό όμως που μας έρχεται κατάμουτρα και σύντομα θα το δούμε σε πολλές ευκαιρίες στα γεγονότα που θα ακολουθήσουν είναι η αποχή από την ίδια τη ζωή.
Η σιχασιά για τον ίδιο το συνάνθρωπό μας.
Η συνεχώς αυξανόμενη "πολιτική αγοραφοβία" που περιλαμβάνει την πλήρη περιφρόνηση σε θεσμούς, πρόσωπα, ιδέες, ελπίδες, προοπτικές, σχέδια.

ολοκληρο το κειμενο στο

http://vasiliskos2.blogspot.com/2010/11/blog-post_1170.html