Για να μην πω... το θέατρο του δοσιλόγου!
Αυτοί που υπονόμευσαν εν πλήρει γνώσει τους και με ίδιον όφελος τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και ξεπούλησαν τη χώρα μας στα τοκογλυφκά γεράκια συνασπίστηκαν σε ένα κοινό μέτωπο και βάλλουν κατά της απόφασης του λαού να καταργήσει τα Μνημόνια.
ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙ!
ΟΧΙ ΝΑ ΤΑ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΕΙ!
Το 60% του ελληνικού λαού φώναξε ΟΧΙ.
Δε φώναξε μόνο, αλλά ξελαρυγγιάστηκε κιόλας.
Κύριος εκπρόσωπος του αγώνα του ελληνικού λαού ενάντια στο Μνημόνιο αναδείχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ακόμη κι αν δε συμφωνούν όλοι όσοι τον ψήφισαν με όλες τις θέσεις του, είδε στο κόμμα αυτό τη μοναδική προς στιγμήν ελπίδα για μια... ειρηνική επανάσταση στο πολιτικό τοπίο.
Αριστεροί, Ανδρεικοί, Δεξιοί είδαν μια αχτίδα ελπίδας στο λόγο του Τσίπρα, στις προτάσεις του για την άμεση απεμπλοκή από το δολοφονικό Μνημόνιο και άμεση ανάπτυξη με γνώμονα τον εργαζόμενο και όχι τον μεγαλοεργοδότη.
Είδαν μια αληθινά πατριωτική στάση για διατήρηση της εθνικής κυριαρχίας, ανεξαρτησίας και υπερηφάνειας.
Το σάπιο σύστημα των ΜΜΕ και του Δικομματισμού είχε υποτιμήσει τον κίνδυνο και πίστεψε πως ο λαός θα πατούσε τη μπανανόφλουδα που πάντα του πετούσε και συνεχώς αυτός γλιστρούσε και γλιστρούσε.
Ανερχόμενη δύναμη με τη βούλα του λαού λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ και αναδυόμενος ηγέτης της αριστεράς ο Αλέξης Τσίπρας μετά και την 6η Μαίου.
Αν και αυτό φαινόταν ήδη από καιρό.
Από το βράδυ εκείνο λοιπόν το σάπιο σύστημα του παρελθόντος άρχισε τα βρώμικα κόλπα, τις παγίδες, την προπαγάνδα και όλα τα υπόλοιπα βρώμικα τεχνάσματα.
Μια λυσσαλέα επίθεση που βρωμάει πτωμαίνη.
Ξεκίνησε με μια φουλ υποκριτική επίθεση αγάπης μπας και τον πάρει με το καλό.
Όταν δεν τσίμπαγε στην ξαφνική αγάπη, άρχισε την επίθεση "γιατί δε με φιλάς, αφού εγώ σ' αγαπάω, άρα ποτέ δε μ' αγάπησες".
Τον κατηγόρησε ότι δε θέλει να κυβερνήσει, ενώ ο ίδιος έθεσε τις προυποθέσεις γι αυτήν την προοπτική και το δικομματικό μπλοκ τις απέρριψε.
Αφού ούτε εκεί τσίμπαγε, κι αφού οι μετεκλογικές δημοσκοπήσεις φέρνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να καλπάζει για την πρωτιά και να θέτει σε κίνδυνο τα συμφέροντα των τοκογλύφων, των μεγαλοεπιχειρηματιών και των πολυεθνικών που επιβάλλουν τα Μνημόνια, άρχισαν το γνωστό παιχνιδάκι του ευρώ.
Άρχισαν τη λασπολογία και την αναλέητη τρομοκρατία.
Επιχειρούν να τρομοκρατήσουν απ' τη μια το λαό κι απ' την άλλη τον ΣΥΡΙΖΑ, μπας και υποχωρήσει το ευρύ λαικό μέτωπο που αντιτίθεται σθεναρά στα Μνημόνια.
Τι "δε θες να κυβερνήσεις" του είπανε, τι "μας οδηγείς στη δραχμή" του προσάψανε, τι "επενδύεις στο χάος" του είπαν, τι διαστρέβλωση δηλώσεων στελεχών κάνανε...
Κι όλα αυτά για να επιβιώσουν τα σκουλήκια της Χρεωκοπίας της Ελλάδας!
Κάθε βράδυ στις 8 στα δελτία των ειδήσεων, υπάρχει κάποιος τηλεοπτικός εισαγγελέας που κουνά το δάχτυλο στον ΣΥΡΙΖΑ για να πάρει πίσω τη θέση του για ακύρωση των Μνημονίων.
Το δάχτυλο αυτό το κουνούν εμφανώς στον ΣΥΡΙΖΑ και δι' αντανακλάσεως στον ελληνικό λαό.
Στον λαό για να φοβηθεί την ακύρωση του Μνημονίου, υπέρ της οποίας ψήφισε κατά πλειοψηφία πριν μόλις 6 μέρες!
Αυτό το δάχτυλο λοιπόν να το βάλει στον κώλο του ο κάθε γραφικός δημοσιογαφικός υπαλληλάκος- φερέφωνο του κάθε αλήτη καναλάρχη.
Να το βάλει από μόνος του, γιατί σύντομα θα του το βάλει ο λαός. Και τότε θα πονέσει πιο πολύ.
Το βρωμερό σύστημα επιτίθεται στο όνομα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στην πραγματικότητα επιτίθεται στο λαό που έχει πάρει τις αποφάσεις του για να ανατρέψει όσους τον χρεωκοπούν καθημερινά και τον στέλνουν είτε στις εντατικές, είτε στο ικρίωμα, είτε στα ψυχοφάρμακα, είτε στην ξενιτιά.
Δε φώναξε μόνο, αλλά ξελαρυγγιάστηκε κιόλας.
Κύριος εκπρόσωπος του αγώνα του ελληνικού λαού ενάντια στο Μνημόνιο αναδείχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ακόμη κι αν δε συμφωνούν όλοι όσοι τον ψήφισαν με όλες τις θέσεις του, είδε στο κόμμα αυτό τη μοναδική προς στιγμήν ελπίδα για μια... ειρηνική επανάσταση στο πολιτικό τοπίο.
Αριστεροί, Ανδρεικοί, Δεξιοί είδαν μια αχτίδα ελπίδας στο λόγο του Τσίπρα, στις προτάσεις του για την άμεση απεμπλοκή από το δολοφονικό Μνημόνιο και άμεση ανάπτυξη με γνώμονα τον εργαζόμενο και όχι τον μεγαλοεργοδότη.
Είδαν μια αληθινά πατριωτική στάση για διατήρηση της εθνικής κυριαρχίας, ανεξαρτησίας και υπερηφάνειας.
Το σάπιο σύστημα των ΜΜΕ και του Δικομματισμού είχε υποτιμήσει τον κίνδυνο και πίστεψε πως ο λαός θα πατούσε τη μπανανόφλουδα που πάντα του πετούσε και συνεχώς αυτός γλιστρούσε και γλιστρούσε.
Ανερχόμενη δύναμη με τη βούλα του λαού λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ και αναδυόμενος ηγέτης της αριστεράς ο Αλέξης Τσίπρας μετά και την 6η Μαίου.
Αν και αυτό φαινόταν ήδη από καιρό.
Από το βράδυ εκείνο λοιπόν το σάπιο σύστημα του παρελθόντος άρχισε τα βρώμικα κόλπα, τις παγίδες, την προπαγάνδα και όλα τα υπόλοιπα βρώμικα τεχνάσματα.
Μια λυσσαλέα επίθεση που βρωμάει πτωμαίνη.
Ξεκίνησε με μια φουλ υποκριτική επίθεση αγάπης μπας και τον πάρει με το καλό.
Όταν δεν τσίμπαγε στην ξαφνική αγάπη, άρχισε την επίθεση "γιατί δε με φιλάς, αφού εγώ σ' αγαπάω, άρα ποτέ δε μ' αγάπησες".
Τον κατηγόρησε ότι δε θέλει να κυβερνήσει, ενώ ο ίδιος έθεσε τις προυποθέσεις γι αυτήν την προοπτική και το δικομματικό μπλοκ τις απέρριψε.
Αφού ούτε εκεί τσίμπαγε, κι αφού οι μετεκλογικές δημοσκοπήσεις φέρνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να καλπάζει για την πρωτιά και να θέτει σε κίνδυνο τα συμφέροντα των τοκογλύφων, των μεγαλοεπιχειρηματιών και των πολυεθνικών που επιβάλλουν τα Μνημόνια, άρχισαν το γνωστό παιχνιδάκι του ευρώ.
Άρχισαν τη λασπολογία και την αναλέητη τρομοκρατία.
Επιχειρούν να τρομοκρατήσουν απ' τη μια το λαό κι απ' την άλλη τον ΣΥΡΙΖΑ, μπας και υποχωρήσει το ευρύ λαικό μέτωπο που αντιτίθεται σθεναρά στα Μνημόνια.
Τι "δε θες να κυβερνήσεις" του είπανε, τι "μας οδηγείς στη δραχμή" του προσάψανε, τι "επενδύεις στο χάος" του είπαν, τι διαστρέβλωση δηλώσεων στελεχών κάνανε...
Κι όλα αυτά για να επιβιώσουν τα σκουλήκια της Χρεωκοπίας της Ελλάδας!
Κάθε βράδυ στις 8 στα δελτία των ειδήσεων, υπάρχει κάποιος τηλεοπτικός εισαγγελέας που κουνά το δάχτυλο στον ΣΥΡΙΖΑ για να πάρει πίσω τη θέση του για ακύρωση των Μνημονίων.
Το δάχτυλο αυτό το κουνούν εμφανώς στον ΣΥΡΙΖΑ και δι' αντανακλάσεως στον ελληνικό λαό.
Στον λαό για να φοβηθεί την ακύρωση του Μνημονίου, υπέρ της οποίας ψήφισε κατά πλειοψηφία πριν μόλις 6 μέρες!
Αυτό το δάχτυλο λοιπόν να το βάλει στον κώλο του ο κάθε γραφικός δημοσιογαφικός υπαλληλάκος- φερέφωνο του κάθε αλήτη καναλάρχη.
Να το βάλει από μόνος του, γιατί σύντομα θα του το βάλει ο λαός. Και τότε θα πονέσει πιο πολύ.
Το βρωμερό σύστημα επιτίθεται στο όνομα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στην πραγματικότητα επιτίθεται στο λαό που έχει πάρει τις αποφάσεις του για να ανατρέψει όσους τον χρεωκοπούν καθημερινά και τον στέλνουν είτε στις εντατικές, είτε στο ικρίωμα, είτε στα ψυχοφάρμακα, είτε στην ξενιτιά.
Ο Δραγασάκης κατήγγειλε ότι υψηλόβαθμο στέλεχος της ΝΔ παρακάλεσε τον Μπαρόζο να κάνει επιθετικές δηλώσεις κατά του ενδεχομένου ακύρωσης του Μνημονίου, για να μας εκφοβίσει με την έξοδο απ' το ευρώ, η οποία όπως γνωρίζουμε δεν προβλέπεται από το καταστατικό της Ευρωζώνης. Βγαίνουμε μόνο αν το θελήσουμε εμείς!
Και αυτός ο... "φοβερός και τρομερός Μπαρόζο" που όλοι χέζονται μόλις τον βλέπουν και στέκονται σου΄ζα μπροστά του, πήγε και εκτέλεσε αμέσως την εντολή του (πόσο υψηλόβαθμου;) στελέχους της ΝΔ!
Τόσο φοβεροί είναι αυτοί οι Μπαροζο-Σοιμπλαίοι που άγονται και φέρονται από τον κάθε αποτυχημένο υποψήφιο πρωθυπουργό!
Και μέσα σε όλον αυτόν αυτόν τον πόλεμο τρομοκρατίας ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μόνος του.
Τραγικά μόνος.
Οι εκπρόσωποι των τοκογλύφων των Αγορών σε πλήρη ευθυγράμμιση με ΠΑΣΟΚ, ΝΔ του επιτίθενται βρώμικα νυχθημερόν.
Ελληνικά και Γερμανικά ΜΜΕ έχουν σηκώσει την αντι-ΣΥΡΙΖΑ σημαία.
Η ΔΗΜΑΡ έχει συνταχθεί ψυχή τε και σώματι με ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΜΜΕ, ΣΕΒ και Τρόικα.
Το ΚΚΕ έχει επιλέξει να τον χτυπάει αλύπητα για άλλους λόγους.
Οι Αν. Ελ. έχουν "κοπεί" απ' τα κανάλια έτσι κι αλλιώς, όπως βλέπουμε, οπότε δεν έχουν βήμα να υπερασπιστούν -έστω από τη μεριά τους- το ΟΧΙ στο Μνημόνιο.
Κι έτσι έχει απομείνει ένας ΣΥΡΙΖΑ να παλεύει ανάμεσα στα θηρία.
Έχει πέσει πάνω του όλη η πίεση της υπεράσπισης του αντιμνημονιακού αγώνα.
Όλη η πίεση δύο χρόνων λαικών αγώνων στο Σύνταγμα, στους δρόμους, στις πλατείες.
Δύο χρόνια απεργιών, διαδηλώσεων, άρνησης πληρωμών σε διόδια και χαραάτσια, αγανακτισμένων, κινημάτων... δυο χρόνια αντιστασης του ελληνικού λαού μοιάζουν να έχουν εναποτεθεί στις πλάτες του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα προσωπικά.
Δεν μπορεί ενδεχομένως να το σηκώσει μόνος του τέτοιο τεράστιο βάρος.
Ή έστω δεν μπορεί ακόμη να το σηκώσει.
Χρειάζεται ευρύτερη έμπρακτη λαική στήριξη για να πάρει τη δύναμη να σηκώσει τη γροθιά, χωρίς να φοβάται. Χωρίς να κοιτάζει πίσω.
Το 17%, αν και μεγάλο ποσοστό, δεν του δίνει όμως τη δυνατότητα να σηκώσει μόνος τη γροθιά. Ακόμα.
Δεν έχει ακόμη την πολιτική νομιμοποίηση να εξαπολύσει τον τελικό ανένδοτο αγώνα, αφού καλώς ή κακώς δεν έχει το 30 ή το 40%, αλλά το 17%.
Η πλειοψηφία του λαού ψήφισε ενάντια στο Μνημόνιο, αλλά περίπου ο ένας στους τρεις απ' αυτούς έδωσε την εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ.
Και προφανώς το κόλπο της ακυβερνησίας είναι υπέρ το δέον γελοίο.
Από πού κι ως πού τα συνεταιράκια και όψιμος φίλος τους δεν μπορούν να κυβερνήσουν χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ;
Αν θέλουν, χάρη στον απίστυτο εκλογικό νόμο, έχουν τη δυνατότητα να "σώσουν τη χώρα από την καταστροφική ακυβερνησία".
Γιατί δεν το κάνουν;
Μήπως γιατί ξέρουν ότι αυτά που θα περάσουν από την επομένη του σχηαμτισμού κυβέρνησης, θα προκαλέσουν την τελειωτική εξαφάνισή τους από προσώπου Γης;
Και γιατί δε λένε τις προτάσεις τους για την συγκυβέρνηση;
Ο Τσίρπας ανακοίνωσε τους 5 άξονες που θεωρεί αδιαπραγμάτευτους.
Οι άλλοι γιατί δε λένε;
Γιατί αναφέρουν μόνο το φλου "να παραμείνουμε στο ευρώ";
Γιατί εμμένουν στη γενικολογία;
Μήπως γιατί έχουν πολλά να κρύψουν;
Γιατί μας λένε γενικόλογα για επαναδιαπραγμάτευση και δε λένε τι θα επαναδιαπραγματευτούν;
Γιατί;
Μήπως γιατί ξέρουν ότι μας κοροιδεύουν κατάμουτρα και αναίσχυντα;
Όχι βέβαια πως στον ΣΥΡΙΖΑ είναι όλα ρόδινα.
Υπάρχουν παρεκκλίσεις και υπαναχωρήσεις από κάποια στελέχη.
Ο Τσίπρας διατηρεί τις ισορροπίες ανάμεσα σε διαφορετικές προσεγγίσεις.
Καταλαβαίνω πως και σ' αυτό το κόμμα είναι άνθρωποι και μην έχοντας ακόμη εξασφαλίσει την ευρεία στήριξη του ελληνικού λαού φοβούνται ενδεχομένως μήπως χάσουν την τιτάνια μάχη την οποία δίνουν καθημερινά απέναντι στα θηρία.
Πραγματικά κάθε φορά που παρακολουθώ τηλεόραση αισθάνομαι πως βλέπω σε μαγνητοσκόπηση τον αγώνα του Δαυίδ ενάντια στον Γολιάθ.
Κάτι με κάνει να ελπίζω πως κι αυτή τη φορά ο μικρόσωμος Δαυίδ θα νικήσει τον τερατώδη Γολιάθ.
Αλλά δεν είναι εύκολο.
Το σύστημα κάνει τα πάντα για να τον γκρεμοτσακίσει, για να απογοητευτεί ο λαός.
Για να δει "πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος", πως "όλοι ίδιοι είναι" και να αφεθεί μοιρολατρικά στην μνημονιακή εξόντωσή του.
Για να πάρει παράταση το δισυπόστατο "κόμμα του Μνημονίου".
Εδώ ισχύει για το λαό ότι "κι αν δεν υπήρχε ο Τσίπρας, θα έπρεπε να τον εφεύρει".
Μια εστία ελπίδας και αλλαγής χρειάζεται πάντα για να διατηρεί ο λαός την πίστη του ότι μπορεί και να 'ρθουν καλύτερες μέρες.
Δεν ξέρω αν λυγίσει τελικά από αυτό το βάρος.
Αλλά ακόμη κι αν λυγίσει, θα ξέρω πως προσπάθησε.
Θα ξέρω πως θα μπορούμε και μεθαύριο να ξαναελπίσουμε ίσως και σε κάτι άλλο ή κάποιον άλλο.
Όπως είπα παραπάνω, πρόκειται για ανθρώπους.
Με τις αδυναμίες που έχουμε όλοι.
Όταν είσαι στριμωγμένος στα σκοινιά από ένα σύστημα παντοδύναμο, συχνά αντιδράς σπασμωδικά.
Όταν προσπαθούν να σε πετάξουν από ένα γκρεμό για να τσακιστείς, τότε είναι δύσκολο να κρατηθείς από ένα κλαδί.
Το κλαδί είναι η υποστήριξη ενός εκατομμυρίου πολιτών.
Όσο δε λυγίζουμε εμείς, θα βρει ενδεχομένως το κουράγιο κι ο Τσίπρας να βάει τα δυνατά του για να μην γλιστρήσει στον γκρεμό.
Αν λυγίσουμε εμείς, αν σπάσει το κλαδί, τότε θα γκρεμοτσακιστεί.
Ο Τσίπρας μοιάζει αυτή τη στιγμή να σχοινοβατεί.
Να σχοινοβατεί ανάμεσα στην εντιμότητα απέναντι στο λαό και στην αποδοχή από το σύστημα.
Έχει αποφασίσει να τηρήσει τις δεσμεύσεις του απέναντι στο λαό, αλλά δεν είναι ακόμη πεπεισμένος πως μπορεί να βγει μόνος στη μετωπική με το σύστημα και στρογγυλεύει το λόγο του έσχάτως.
Ακροβατεί επικίνδυνα και δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς.
Οι σάπιοι ταρακουνάνε το σκοινί για να πέσει, αλλά από την άλλη μεριά ένα εκατομμύριο χέρια βάζουν τα δυνατά τους και κρατούν το σκοινί σταθερό.
Κι ο Τσίπρας προσπαθεί να διασχίσει τον ποταμό με τους καρχαρίες πάνω σε ένα σχοινί.
Έχει την αυταρεσκεια αλλά και το φόβο της μοναξιάς του επάνω στο σχοινί.
Νιώθει τη μοναξιά του σχοινοβάτη.
Τα είχαμε πει και προεκλογικά.
Στις 6 Μάη δίνεται μεγάλη μάχη.
Απ' τις 7 του Μάη όμως θα είναι μεγαλύτερη αυτή η μάχη και πιο λυσσαλέα.
Και αποδεικνύεται.
Όπως φοβόμαστε εμείς "μη μας την κάνει γυριστή" με κάποιον τρόπο ο Τσίπρας, έτσι φοβάται κι αυτός εμάς "μην του την κάνουμε γυριστή" και βγει στη μάχη με τα καριοφίλια και δει πίσω του εμάς να το 'χουμε βάλει στα πόδια.
Κρίνοντας απ' τον κύκλο μου, άλλοι λυγίζουν και μασάνε στην τρομοκρατία των ΜΜΕ, άλλοι την αψηφούν και κρατούν γερά στο χαραγμένο δρόμο κι άλλοι προστίθενται σ' αυτό το δύσκολο άρμα.
Μη νομίζετε, δεν είναι εύκολο να βρεθείς από τη μια στιγμή στην άλλη στο κέντρο των εξελίξεων και να σε χτυπούν από παντού.
Ίσως είναι αυτό που λέει το ΚΚΕ:
Ότι ακόμα και την πολιτική εξουσία να κατακτήσεις, αν δεν πάρεις στα χέρια σου και την οικονομική εξουσία θα σε συντρίψουν.
Ή -κατά τη γνώμη μου- θα προσπαθήσουν να σε συντρίψουν.
Δηλαδή και να πάρει την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ, θα έχει τεράστια εμπόδια να υπερνικήσει για να εφαρμόσει αυτά που σχεδιάζει.
Οφείλω όμως στον εαυτό μου να πιστεύω ότι το σύστημα δεν είναι ανίκητο και ότι όπως την έπαθε άσχημα στις 6 Μάη, έτσι και χειρότερα μπορεί να την πάθει πολύ σύντομα.
Και πιστεύω πως με τη στήριξη του λαού μπορούν να γίνουν πολλές μα πάρα πολλές ανατροπές.
Συνηθίζω να κρίνω τη δυναμική κάποιου από τις αντιδράσεις και από το φόβο του αντιπάλου του.
Αν κρίνω λοιπόν από την κωλοπιλάλα των καθεστωτικών ΜΜΕ και κομμάτων, τότε διαπιστώνω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τους έχει φέρει σε τόσο δύσκολη θέση, ώστε τρομαγμένοι γαυγίζουν ασύστολα.
Κι αν αυτοί γαυγίζουν, εμείς δαγκώνουμε!
Και θα τους το αποδείξουμε πολύ σύντομα.
Ελπίζω ο ΣΥΡΙΖΑ να μη λυγίσει στην ασφυκτική πίεση αυτών των σκουληκιών του σάπιου συστήματος που δίνουν τη μητέρα των μαχών για να υπερασπίσουν τα κλεψιμέικα συμφέροντά τους.
Το ελπίζω γιατί στην παρούσα φάση δε διαφαίνεται καμία άλλη αχτίδα αντίστασης, εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στο πολιτικό τοπίο.
Το ελπίζω γιατί βλέπω στα μάτια ενός εκατομμυρίου ανθρώπων την ελπίδα ότι υπάρχει ζωή ακόμα εκεί έξω και οφείλουμε να τη διεκδικήσουμε.
Ότι υπάρχει ακόμα κάτι που δεν έχει χαθεί...
Γιατί αυτή η ελπίδα χρωματίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και βρήκε φωνή στο στόμα του Αλέξη Τσίπρα.
Ενός ανθρώπου που δεν είναι σούπερ-ήρωας, που έχει τις αδυναμίες του, αλλά είναι ο μοναδικός αυτή τη στιγμή εκπρόσωπος της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή που αξίζει να ζήσουμε τα επόμενα χρόνια.
Δεν είναι σωτήρας. Είναι απλά ένας σημαντικός φορέας στο άρμα της σωτηρίας που όρισε ο λαός καταψηφίζοντας τις Μνημονιακές δυνάμεις.
Και όπως εύστοχα είπε ο Μίκης Θεοδωράκης "ο λαός είπε ένα καθαρό όχι σε αυτούς που κυβέρνησαν και μισό ναι στους άλλους".
Ας βάλουμε λοιπόν τα δυνατά μας για να πούμε και το άλλο μισό ΝΑΙ και να γίνει η ύστατη προσπάθεια για να σωθεί ο τόπος από την καταστροφή των Μνημονίων.
Γιατί δεν πρέπει να αποτύχει αυτή η προσπάθεια.
Αν αποτύχει, τότε θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να ανασυνταχθούμε.
Και δυστυχώς αυτός ο χρόνος δεν υπάρχει πλέον.
Είμαστε ένας λαός που δέχεται επίθεση από παντού.
Από μέσα κι από έξω από τα σύνορά μας.
Δίνουμε μάχη επιβίωσης.
Μάχη που δεν αντέχει αναβολές.
Σας γνωστοποίησα και προεκλογικά πως θα στήριζα τον ΣΥΡΙΖΑ στη μάχη των εκλογών.
Τώρα, με τη λυσσαλέα και αλήτικη μάχη που δέχεται από το σάπιο σύστημα, αισθάνομαι δικαιωμένος για την επιλογή μου και βρίσκω χίλιους ακόμη λόγους για να τον στηρίξω με περισσότερη αυτοπεποίθηση και μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στη μάχη που δίνει τώρα απέναντι στα θηρία της χρεωκοπημένης σαπίλας.
Γιατί απέναντι στη μοιρολατρία της σαπίλας, απαντάμε με το χαμόγελο της ελπίδας.
Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς
υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή
όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ
και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή
Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ
και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω
θα περιμένω άλλες μέρες
("Η μοναξιά του σχοινοβάτη" - Χ. & Π. Κατσιμίχας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου