ΝΑ ΣΗΜΑΝΟΥΜΕ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ ΤΩΡΑ!

1. Ο εφησυχασμός και οι λάθος εκτιμήσεις

 

Το 7% των επικαιροποιημένων ταγματασφαλιτών και των γερμανοτσολιάδων της ναζιστικής Χρυσής Αυγής στις εκλογές της 6ης Μάη δεν φαίνεται να ανησύχησε ιδιαίτερα κάποιους.  Το σκεπτικό πίσω από αυτόν τον εφησυχασμό ήταν ότι η δημόσια έκθεσή τους στο πανελλήνιο μέσα από τα media, θα αρκούσε για να αποκαλύψει τον εγκληματικό και αντικοινωνικό τους χαρακτήρα και, άρα, να τους ξαναστείλει στο περιθώριο της πολιτικής ζωής. Ταυτόχρονα, υπήρχε η εκτίμηση ότι άπαξ και ο φασίστας έβγαζε την μπότα, και το στρατιωτικό μπλουζάκι και φορούσε το κοστούμι του βουλευτή, θα γινόταν πιο «light», πιο «ρεφορμιστής» και η Χ.Α. -προσωρινά τουλάχιστον- θα ανέστειλε την εγκληματική της δραστηριότητα, τα πογκρόμ και τις νύχτες κρυστάλλων.

Λάθος αναλύσεις, σύντροφοι!

2. Η πραγματικότητα

Στο διάστημα από τις 6 Μάη έως και τις 17 Ιούνη, είχαμε, σχεδόν καθημερινά, φασιστικές επιθέσεις σε μετανάστες -με αποκορύφωμα τον πολύ σοβαρό τραυματισμό του Αιγύπτιου ψαρά από το Πέραμα-, τις επιθέσεις σε εκλογικά περίπτερα αριστερών οργανώσεων και κομμάτων- τραυματισμός του δημοτικού συμβούλου του ΚΚΕ στην Αγία Παρασκευή-, καθώς και τις ζοφερές δηλώσεις-δεσμεύσεις Παναγιώταρου, ότι η Χ.Α. το επόμενο διάστημα θα μπουκάρει τόσο σε νοσοκομεία όσο και παιδικούς σταθμούς ώστε να πετάξει έξω τους αλλοδαπούς ασθενείς και τα παιδιά των μεταναστών.

Το κερασάκι στην τούρτα, που θα έπρεπε να ήταν αρκετό για να διαλύσει και την παραμικρή αυταπάτη της κοινωνίας για το ποιόν της Χ.Α., αλλά και τις δικές μας αυταπάτες  όσον αφορά τα κριτήρια επιλογής των ναζιστών ως πολιτικού και κοινοβουλευτικού εκφραστή ενός κομματιού του εκλογικού σώματος, ήταν το περιστατικό με τη δημόσια χειροδικία του Κασιδιάρη. Υπό το φως της τηλεοπτικής κάμερας στράφηκε εναντίον των βουλευτίνων Κανέλλη και Δούρου, και ως όφειλε άλλωστε σαν συνεπής φασίστας, έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια το savoir vivre του “πολιτισμένου” πολιτικού διαλόγου.

Και όχι παρόλα αυτά, αλλά ακριβώς για όλα αυτά, σχεδόν 7 στους 100 Έλληνες ψηφοφόρους επιβράβευσαν ξανά με την ψήφο τους στις εκλογές της 17ης Ιούνη τους ναζιστές. Και οφείλουμε να παραδεχτούμε -όχι για να απελπιστούμε, αλλά για να εκτιμήσουμε ορθά τον κίνδυνο και να οπλιστούμε απέναντι σ’ αυτόν- ότι αυτή η ψήφος, συνειδητά ή λιγότερο συνειδητά, αλλά πάντως επί της ουσίας και εκ των αποτελεσμάτων που θα επιφέρει, πρόκειται ξεκάθαρα για φασιστική ψήφο.

Με αυτή την έννοια, το ποσοστό της Χ.Α. είναι ανησυχητικά μεγάλο, δεδομένου δε ότι οι εκλογές διεξήχθησαν σε κλίμα έντονης πόλωσης, με τη Ν.Δ. να υιοθετεί την ακροδεξιά ρητορεία, να παίζει το χαρτί της ύπαρξης “κομμουνιστικού κινδύνου” προ των πυλών και με τον Ψωμιάδη, στο ρόλο του Νεοδημοκράτη “λαγού” και με το “ακαταλόγιστο” του ομολογουμένως ιδιαίτερου προσωπικού του ταμπεραμέντου, να αποκαλεί τη Χ.Α. “αδερφό κόμμα”! Ακόμα και μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα, λοιπόν, 7 στους 100 ψηφοφόρους επέλεξαν με την ψήφο τους τον ατόφιο, λαϊκό, ριζοσπαστικό φασισμό.

3. Η ιστορία της επώασης του «αυγού του φιδιού»

Μα πού επωαζόταν το “αυγό του φιδιού”; Για να δώσουμε απάντηση και να μην πέφτουμε διαρκώς από τα σύννεφα, ας θυμηθούμε κάποια μόνο περιστατικά από το όχι μακρινό παρελθόν:

-Αμάρυνθος, 2006: Μια Βουλγάρα μετανάστρια καταγγέλλει τον βιασμό της 16χρονης κόρης της από 4 συμμαθητές της, μέσα στις τουαλέτες του σχολείου, βιασμός που άλλη ομάδα μαθητών και μαθητριών φρόντισαν να βιντεοσκοπηθεί! Η μητέρα μεταφέρει την κόρη της αιμόφυρτη στο νοσοκομείο, και η αστυνομία συλλαμβάνει προσωρινά 2 από τους 4 κατηγορούμενους, ενώ οι άλλοι 2 “αναζητήθηκαν, αλλά δεν ανευρέθησαν”. 

Το θέμα λαμβάνει διαστάσεις στα media. H τοπική κοινωνία παίρνει θέση: η 16χρονη Βουλγάρα μετανάστρια είναι ένοχη χωρίς ελαφρυντικά και οι 4 κατηγορούμενοι αθώοι άνευ αμφιβολιών!

 Εξάλλου, ακούγεται «ότι η μάνα της τα βράδια δουλεύει σε μπαρ στην Ερέτρια και ο πατέρας της στη Βουλγαρία πίνει και είναι τζογαδόρος».

 Τα «δικά» μας παιδιά-παρεμπιπτόντως 2 από τους 4 είναι γιοι μπάτσου και καθηγητή της περιοχής- είναι από άριστες οικογένειες «κι έρχεστε τώρα εδώ εσείς να τις καταστρέψετε», επιτίθεται φραστικά κάτοικος της Αμαρύνθου σε δημοσιογράφο. 

“Αν σταματήσετε εσείς οι δημοσιογράφοι, τα παιδιά θα γυρίσουν στο σχολείο τους. Κι αν έγινε βιασμός, δεν πειράζει. Μικρά είναι, θα ξεχάσουν…“, δηλώνει 65χρονος έμπορος. Ο σύλλογος καθηγητών του σχολείου συνεδριάζει και τιμωρεί εξίσου θύτες και θύμα με την ίδια ποινή: αποβολή από το σχολείο. Μετά το διασυρμό ακολουθεί ο εξοστρακισμός. Μητέρα και κόρη αναγκάζονται να φύγουν από το χωριό, αυτό το μικρό «Dogville» της Εύβοιας.

-Παλαιό Κεραμμύδι Πιερίας,1998: Ο κοινοτάρχης, έπειτα από απαίτηση των κατοίκων του χωριού, επιβάλλει την απαγόρευση κυκλοφορίας στους Αλβανούς μετά τη δύση του ηλίου.

-Μυτιλήνη, 2001: Δεκάδες κάτοικοι προπηλακίζουν και απειλούν με περίστροφα τους αλλοδαπούς του νησιού, μετά από καυγά μεταξύ Αλβανών και Ελλήνων. Σε λαϊκή συνέλευση οι κάτοικοι του χωριού Λουτρά κηρύσσουν όλους τους Αλβανούς (περίπου 150) ανεπιθύμητους, δίνοντάς τους διορία μόλις λίγων ημερών να φύγουν από το χωριό. Ας σημειωθεί ότι στα Λουτρά είχε γίνει το 1998 η πρώτη απεργία Αλβανών εργατών που πέτυχε καλύτερα μεροκάματα.

-Καλοκαίρι 2004: Η εθνική Ελλάδας κατακτά το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο. Χιλιάδες “περήφανοι” ‘Έλληνες κατακλύζουν τους δρόμους όλων των πόλεων κραυγάζοντας με ένθεη μανία και έξαλλο ενθουσιασμό “Είναι βαριά η πούτσα του τσολιά” και “Δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ, Αλβανέ”. 

 Στην Ομόνοια δε, προπηλακίζονται πολλοί Αλβανοί μετανάστες. 

Το Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου στη Ζάκυνθο δολοφονείται ο 20χρονος Αλβανός Γκραμός Παλούσι από τον 22χρονο Έλληνα Παναγιώτη Κλαδή, επειδή πανηγύριζε τη νίκη της Εθνικής Αλβανίας επί της Εθνικής Ελλάδας.  Το ίδιο βράδυ και για τον ίδιο λόγο,5 Αλβανοί μεταφέρονται σε νοσοκομεία στην Αθήνα χτυπημένοι από Έλληνες.

-Μανωλάδα,2008: Οι μισθωτοί σκλάβοι των φραουλοχωραφιών, περίπου 1500 εργάτες γης, κυρίως από το Μπαγκλαντές και την Ινδία, έχοντας οδηγηθεί στη λιμοκτονία, λόγω της μη καταβολής των δεδουλευμένων τους, κατεβαίνουν σε απεργία. Ως απάντηση, ακολουθεί αιματηρή βία.

 Παραγωγοί φράουλας μαζί με ομάδες τραμπούκων συνεργατών τους, ξεκινούν πογκρόμ κατά των ξένων εργατών. «Ήρθαν κάποιοι έξω από την καλύβα μας στις 4 το πρωί, πυροβόλησαν στον αέρα και άρχισαν να χτυπούν με σίδερα την καλύβα. Κάποιοι από μας έφαγαν πολύ ξύλο. Κάποιοι άλλοι έτρεξαν να κρυφτούν στους διπλανούς λόγγους», καταγγέλλει Μπαγκλαντεσιανός εργάτης. 2 νεαροί αγρότες επιτίθενται σε 2 μετανάστες, τους γρονθοκοπούν και στη συνέχεια τους δένουν στο μηχανάκι και τους σέρνουν σαν ζώα στο κέντρο του χωριού για παραδειγματισμό, ισχυριζόμενοι ότι είχαν αποπειραθεί πριν μέρες να κλέψουν 3 αρνιά από τη στάνη τους. Η αστυνομία συλλαμβάνει και τους Έλληνες και τους μετανάστες.

-Μάιος 2012: Τα Υπουργεία Υγείας και ΠΡΟΠΟ δίνουν στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες οροθετικών εκδιδόμενων γυναικών, με το πρόσχημα της προστασίας της δημόσιας υγείας. Ένα κομμάτι της κοινωνίας αντιλαμβάνεται μία τέτοια ενέργεια ως κατανοητή, λογική, και αναγκαία, και έτσι συναινεί και ανακουφίζεται σιωπηλά, μιας και τώρα ο “αξιοπρεπής” πελάτης που ασελγούσε στα μελανιασμένα σώματα αυτών των δυστυχισμένων γυναικών-κάποιες εκ των οποίων ήταν τοξικόεξαρτημένες -χωρίς προφυλακτικό για την εξασφάλιση του μάξιμουμ της απόλαυσης, θα μπορέσει να λάβει τα μέτρα του, να εξεταστεί, να προστατευτεί και να μη μεταφέρει το μίασμα πίσω στην “αγία ελληνική οικογένειά του”.

4. Ο πολιτικός εκφραστής

Όλες οι παραπάνω “συμπεριφορές” -και πολλές ακόμα, αφού η λίστα μοιάζει μάλλον ανεξάντλητη- τώρα βρήκαν τον άξιο πολιτικό τους εκφραστή και τον έστειλαν στη βουλή. Τώρα πια δε χρειάζεται να ντρέπονται για αυτό που είναι, δε χρειάζεται να το κρύβουν, αλλά αντίθετα μπορούν να το κραυγάζουν ελεύθερα, να του προσδώσουν πολιτικό και ιδεολογικό περίβλημα. Δίπλα σ’ αυτούς και ο τσακισμένος μικροαστός, του οποίου τις αυταπάτες για δυνατότητα ανόδου του -κάπου, κάπως, κάποτε- στην αστική τάξη, ήρθε να διαλύσει βίαια και εν μια νυκτί η οικονομική κρίση.

Αυτή η κατηγορία των μικροαστών, με τα χαρακτηριστικά του Ραιχικού “ανθρωπάκου”, αδυνατεί ή δεν επιλέγει να δει τον πραγματικό υπαίτιο της πτώσης της. Ο φασισμός, εξάλλου, φαντάζει ως η πιο “εύκολη” επιλογή. Τη βία που έχει υποστεί πρέπει κάπου να την εκφράσει. Κι επειδή δεν μπορεί να σηκώσει ψηλά το κεφάλι και να δει τον από πάνω, αναγκαστικά θα το σκύψει ακόμα πιο χαμηλά και θα δει τον από κάτω: τον μετανάστη. 

Κι αν δεν το κάνει ο ίδιος, ακόμα τουλάχιστον, ωστόσο θα οπλίσει με την ψήφο του το χέρι του Χρυσαυγίτη με το ρόπαλο και το μαχαίρι που θα στείλει στο νοσοκομείο τον επόμενο μετανάστη. Σε λίγο, μπορεί και είναι πολύ πιθανό, το ίδιο να αισθανθεί για τον αναρχικό ή τον αριστερό, γιατί του λένε όσα ακριβώς  δεν θέλει να ακούσει ή ακόμα, ακόμα και για τον εργάτη, γιατί του δείχνει αυτό που και ο ίδιος θα γίνει.

4. Η Απειλή και η Απάντηση!

Η Χ.Α. ήρθε για να μείνει, αυτό κραυγάζουν, αυτό δηλώνουν αυτό επιθυμούν. Το ιστορικό δεκανίκι του καπιταλισμού είναι ήδη εδώ για να τον βοηθήσει να πορευτεί κουτσά στραβά, διακινδυνεύοντας ίσως οι καπιταλιστές την απώλεια της πολιτικής τους επικυριαρχίας, αλλά διατηρώντας αλώβητη την οικονομική τους εξουσία. Τα αφεντικά του Θέμου Αναστασιάδη με τις “χαριτωμένες” του εκπομπές με τον Καιάδα -που, εντάξει, μωρέ, τελικά δεν είναι και τόσο τέρας όσο κάποιοι θέλουν να τον παρουσιάζουν- και του Σταύρου Θεοδωράκη, με την “αντικειμενική” και “νηφάλια” παρουσίαση του φαινομένου Χ.Α., αμέσως μετά τις εκλογές της 6ης Μάη, φαίνεται να πριμοδοτούν -στοιχειωδώς μόνο τηρώντας τα προσχήματα- τη φασιστική χρυσή εφεδρεία του συστήματος.

Αφήσαμε το φασισμό να σηκώσει κεφάλι. ΤΩΡΑ, όμως, αν και ήδη έχουμε καθυστερήσει, πρέπει να σημάνουμε ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ. Όλες οι συλλογικότητες, τα στέκια, οι πολιτικές και μεταναστευτικές οργανώσεις, τα κόμματα, που μιλούν και κινητοποιούνται σε αντιφασιστική κατεύθυνση, οφείλουμε, διατηρώντας την πολιτική μας αυτοτέλεια και τη δυνατότητα ξεχωριστών πρωτοβουλιών, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σε ένα μίνιμουμ κοινής συμφωνίας και δράσης.

 Δεν μπορούμε να ανεχτούμε άλλο να ξεφυτρώνουν γραφεία τους σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά. Δεν μπορούμε να τους αφήνουμε να παρεμβαίνουν δημόσια και να σπέρνουν τη ναζιστική τους προπαγάνδα. Και, κυρίως, δεν μπορούμε να ανεχτούμε άλλες νύχτες κρυστάλλων, άλλες κραυγές για βοήθεια από μετανάστες που μαχαιρώνονται κάθε βράδυ μέσα στο μετρό ή στα σκοτεινά στενά. Και βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι νεοστρατολογούμενοι Χρυσαυγίτες, που βγαίνουν σε νυχτερινές «εκπαιδευτικές» βόλτες για «σαφάρι» μεταναστών, θα ξανασκέφτονταν τη συνέχιση της δράσης τους, αν ήξεραν ότι θα έρθουν αντιμέτωποι με οργανωμένες ομάδες περιφρούρησης και αυτοπροστασίας Ελλήνων και μεταναστών.

 Κι αν υπάρχει κάτι στο οποίο θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε με το Χίτλερ, αυτό είναι μόνο ένα: “Ο μόνος τρόπος με τον οποίο ο εχθρός θα μπορούσε να ανακόψει την πορεία μας, θα ήταν αν είχε διαλύσει με τη μεγαλύτερη βιαιότητα τον αρχικό μας πυρήνα” (Χιτλερ, “ο Αγών μου”).

Πρέπει να κάνουμε πολλά για να κόψουμε το κεφάλι του φιδιού που έρπεται ανάμεσά μας: να από-νομιμοποιήσουμε ξανά τον ακροδεξιό λόγο στην κοινωνία, να κάνουμε μαζική αντί-προπαγάνδα στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, να οργανώσουμε την ίδια την τάξη σε αντιφασιστική κατεύθυνση, να δημιουργήσουμε δομές που θα απαντάνε στα προβλήματα επιβίωσης των ανθρώπων, αλλά και να τσακίσουμε το φασισμό στο δρόμο. 

Ας μην περιμένουμε άλλο! Ας ενωθούμε και ας κάνουμε πράξη το μήνυμα του στίχου που έχουμε όλοι τραγουδήσει: 

ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΒΑΘΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟΝ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ, ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ!

  Σεισαχθεια  

http://gregordergrieche.blogspot.gr/2012/06/blog-post_6794.html#more