Θάχουμε φασαρίες στα σίγουρα.
Κοίτα εγώ για να δείς.
Είναι κάποιος
που παριστάνει
το φίλο μου.
Χρόνια τώρα με παίρνει απο πίσω
πετάει συμβουλές και σάλια
μου διαλέγει
τους άντρες που θα πλαγιάσω και τι ταινία θα δώ.
Κανείς σου λέω δεν είναι σιγουρεμένος στις μέρες μας
όλοι ψάχνονται
ο ένας βρίζει τον άλλο χαφιέ
όλοι χαφιέδες είμαστε
όλοι φοράμε μαύρα μοντγκόμερυ και κοτλέ παντελόνια
διαβάζουμε " Ελευθερο Κόσμο " στη ζούλα για να μάθουμε
ο ένας γουστάρει τη γκόμενα του άλλου
έχουμε μπλέξει τα μπούτια μας.
Εκείνος ο τύπος ο απο πίσω μου
δείχνει να ξέρει.
Έχει ξυρισμένο το κεφάλι του αλά Κότζακ
και το ρολόϊ του πάει καλά.
Μόλις είμαι έτοιμη για κρίση
μου πατάει την ένεση: Προχώρα, εγώ είμαι δω, μου λέει
μου σκάει κι ένα χαμόγελο - απο ούλα τίποτα-
λέει πως είναι Ινδιάνος
μα εγώ βλέπω πως δεν έχει φτερό.
Ο αμερικάνος πουχει το μπάρ απέναντι μου σφύριξε
πως ο δικός μου μου την έχει στημένη με κονσερβόκουτο
είναι λέει σταλινικός πράχτορας.
Εγώ δεν μασάω- να δείς που κάτι θέλει ο ψηλός απο μένα-
Και στο κάτω- κάτω τον έχω αγαπήσει ρε Νίκο
τον συνήθισα τον Κότζακ
είναι ο κολλητός μου
η καβάτζα μου που λεν οι χασικλήδες
μου παίρνει τσιγάρα και σουβλάκια
βρίσκει τα ποιήματά μου υπέροχα
και μου λέει "Φτού σου κούκλα μου, διατηρείσαι!"
Όσο ναναι, καταλαβαίνεις, αυτό μου δίνει αυτοπεποίθηση.
Όχι. Το βράδυ δεν θα βγώ.
Ούτε.
Ούτε.
Ούτε.
Ούτε.
Μην ξαναπάρεις τηλέφωνο ρε Νίκο.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου