Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Η κάρτα που με φρίκαρε

Την Τρίτη το ΒΗΜΑ κυκλοφόρησε με έναν τίτλο πρωτοσέλιδο που με μαγνήτισε : «Κάρτα Αγορών online με την Εφορία», έγραφε με μεγάλα γράμματα και μετά από μια εισαγωγή που την διάβασα με αυτή την γλυκιά μαζοχιστική αναστάτωση που σου προκαλεί η προαναγγελία μιας καταστροφής (που σε περιλαμβάνει κιόλας), μας παρέπεμπε μέσα, όπου σε μια ολόκληρη σελίδα απλωνότανε το εξαιρετικό, (και διακριτικότατο ομολογώ), ρεπορτάζ του Κ. Σιωμόπουλου. Αξίζει πραγματικά να το διαβάσετε  και να σκεφτείτε καλά πριν αντιδράσετε έτσι, αλλοιώς ή αλλιώτικα – ή πριν το «προσπεράσετε» σαν κάτι «όχι ιδιαίτερα σημαντικό». Η «αναγγελία» αυτή που μεταφέρει μέσα σε εισαγωγικά τα λόγια του γοητευτικού και μελιστάλαχτου (ιδίως όταν μιλάει την Αμερικανοαγγλική διάλεκτο στα διεθνή κανάλια) Υπερυπουργού μας επί των οικονομικών («Σφάξε με Αγά μου ν΄αγιάσω» λέω από μέσα μου όταν τον χαζεύω, μου είναι βλέπετε και συμπαθής έτσι ευπρεπής που εμφανίζεται πάντα, και μ΄αυτό το πονηρό χαμογελάκι το υπόγειο), κρύβει, αδέλφια μου συνέλληνες, ένα μέλλον ανατρεπτικό για την καθημερινότητα μας - και ιδιαίτερα επικίνδυνο κατά την γνώμη μου.

Η Τρόικα και ο Υπουργός μας συναποφάσισαν φαίνεται να εκδώσουνε για τον καθένα από μας, άμεσα και άρον-άρον, μια κάρτα χρεωστική, συνδεδεμένη με τον λογαριασμό όπου θα κατατίθεται, υποχρεωτικά, ο μισθός ή η σύνταξή μας. Αυτή η καλή καρτούλα η πολύ προχώ, θα είναι φορτωμένη πληροφορίες και links : Εφορία, χρέη σε κάρτες, χρέη σε ταμεία, εισφορές, δάνεια, άλλες εκκρεμότητες, άλλες πηγές εσόδων και ότι μπορείτε να φανταστείτε. Το κάνουνε λέει για να μας διευκολύνουνε «να μην μαζεύουμε» αποδείξεις, γιατί ότι αγοράζουμε από το περίπτερο, το σούπερ-μάρκετ, τον «Καλογήρου» ή τα «Christofle” (ψωνίζω πολλά ασημικά γενικά εγώ γι’ αυτό διάλεξα τα αγαπημένα μου ως παράδειγμα). Αν τα αγοράζουμε με αυτήν την καρτούλα του ΔΝΤ και του Παπακωνσταντέν, θα καταγράφονται αμέσως ηλεκτρονικά και δεν θα χρειάζεται να μαζεύουμε αποδείξεις. Τη δίνεις στον ταξιτζή, ο ταξιτζής δεν μπορεί να «κρύψει» τίποτα (με αποτέλεσμα να επέρχεται πια φορολογική δικαιοσύνη σε αυτόν τον τόπο) και ο φοροτεχνικός σου έχει μέσα στην κάρτα σου όλες τις ηλεκτρονικές αποδείξεις για έξοδα που δικαιολογούνται από τον νόμο.

Οι επιχειρήσεις, μικρές, μεγάλες, μικρομεσαίες, θα συναλλάσσονται με όλους μέσω αυτής της κάρτας. Φορτηγατζή πληρώνεις να μεταφέρεις εμπόρευμα, τόχεις εκεί καταγεγραμμένο, πάει και στην εφορία και το ΙΚΑ και στο ΤΕΒΕ και όπου αλλού πρέπει να πάει. Πολύ ξεκούραστη λύση για τον πολίτη – τον πολίτη βέβαια που είναι οικονομικά χαλαρός, έχει καβάτζες, έχει εισοδήματα από διάφορες μεριές και ζει στον χαρούμενο και παραμυθένιο κόσμο των, (άντε να το κάνω πλουσιοπάροχο), 10% των πλουσίων Ελλήνων. Όλοι οι άλλοι, γκαρσόνια, υπάλληλοι, υδραυλικοί, γραφιάδες (σαν και μένα), ραδιοφωνατζήδες του χιλιάρικου το μήνα (με 37 χρόνια καταγεγραμμένη καριέρα), καθαρίστριες, έμποροι, συνταξιούχοι, πωλητές στα φαστφουντάδικα κ.λ.π, κ.λ.π, θα ζούν το εξής δράμα : Θα μπαίνει στην εξαιρετική αυτή καρτούλα του ΔΝΤ ο μισθός τους, 800, 900, 1200, 2400 ευρώ) και αυτόματα το ηλεκτρονικό «δίχτυ ασφαλείας» θα εντοπίζει : Που χρωστάει αυτός; 120 τη δόση του για την VISA ή την MasterCard – τα ρουφάμε. 180 από την ρύθμιση στην εφορία; Πάνε κι’ αυτά. Και αν τα ποσά που χρωστάει είναι μεγάλα, καθότι στην «έξυπνη» (έτσι δε τις λένε;) αυτή κάρτα, θα είναι περασμένη βέβαια όλη η κινητή και ακίνητη περιουσία σου, τίποτα δεν μας εξασφαλίζει ότι αυτός ο κάποιος δεν θα ξυπνήσει μια μέρα με το πατρικό του στο χωριό ξεπουλημένο «αυτόματα» (για να μην τον κουράζουμε τον πελάτη) – και με κατασχεμένα όσα λεφτά προέκυψαν από την πώληση, εφ΄όσον βέβαια είναι λιγότερα από τα, «γενικά» χρέη του.

Αλλά αυτό που με τρόμαξε εμένα περισσότερο από όλα είναι η «εντός εισαγωγικών», δηλαδή κατά λέξη, δήλωση του Υπουργού την οποίαν κάνω copy-paste : «Είναι ένας τρόπος να εξοικειωθεί ο πολίτης με τη λογική της χρεωστικής κάρτας γιατί έτσι περνάμε όλο και περισσότερο στη μη χρήση μετρητών, που είναι απαραίτητο για το ελληνικό οικονομικό σύστημα». Δεν το είχα ξανακούσει αυτό από κανένα στόμα : oδεύουμε δηλαδή σε ένα απρόσωπο και απάνθρωπο ηλεκτρονικό σύστημα online σύνδεσης τραπεζών, επιχειρήσεων, Εφορίας, ασφαλιστικών ταμείων, με την καρτούλα του μισθωτού, που από τα 1000 ευρώ που θα εισπράττονται από την μόνιμή δουλειά του (αν έχει) την 1η κάθε μήνα, θα εισπράττονται ηλεκτρονικά «όσα χρωστάει» και θα απομένει ο άνθρωπος, πατέρας, οικογενειάρχης, ρέμπελος, δεν με νοιάζει τι, να επιζήσει με τα 125, τα 239 ή τα 374 που θα του απομείνουν, ΑΝ του απομείνουν στην κάρτα του;

Η εξέλιξη είναι φρικιαστική και ξεπερνάει και τον Οργουελ και κάθε επιστημονική καντεμοφαντασία. Από πού αντλεί την εντολή αυτή η κυβέρνηση (δεν είναι ζήτημα κομματικό, όποια κυβέρνηση τύχαινε να είναι τώρα στην εξουσία τα ίδια θα έκανε), να μας φέρει τη ζωή μας πάνω κάτω και να πολλαπλασιάσει ιλιγγιωδώς τις όλο και αυξανόμενες ουρές στα συσσίτια των πεινασμένων, Ελλήνων ή ξένων, του Δήμου και της Εκκλησίας, που ταΐζουν πια, στην Ελλάδα ολόκληρη, εκατοντάδες απελπισμένους; Ο τρόπος που ασκεί σήμερα την «Δημοκρατία» η εξουσία, δεν της δίνει το δικαίωμα να φέρε τον τίτλο, της «Δημοκρατικής Κυβέρνησης». Στα νιάτα μου θα τη έλεγα κοινοβουλευτική, στυγνή όμως, Χούντα – χωρίς στρατιωτικούς. Στα 57 μου δεν την χαρακτηρίζω – γιατί όπως συμβαίνει συχνά – υπάρχουν πράγματα ή που έχω «παρανοήσει» ή τα έχω καταλάβει λάθος.

Η δήλωση πάντως του Υπουργού (την επαναλαμβάνω: «Είναι ένας τρόπος να εξοικειωθεί ο πολίτης με τη λογική της χρεωστικής κάρτας γιατί έτσι περνάμε όλο και περισσότερο στη μη χρήση μετρητών, που είναι απαραίτητο για το ελληνικό οικονομικό σύστημα»), με τρομάζει πραγματικά. Μας ενημέρωσε κανείς προεκλογικά ότι «είναι απαραίτητο για το ελληνικό οικονομικό σύστημα» να μην χρησιμοποιούμε μετρητά και να είμαστε συνδεδεμένοι από παντού με μια πλαστική κάρτα; «Λεφτά υπάρχουνε» φωνάζανε οι σήμερα κρατούντες και όλα τα βλέπανε μια χαρά προεκλογικά.

Ως εδώ: Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, σαν χιονοστιβάδα, δεν προλαβαίνεις να τις παρακολουθήσεις. Και συγχωρέστε με για όσα δεν έχω καταλάβει καλά. Εδώ είμαστε γα διευκρινίσεις και σχόλια.

του Άρη Δαβαράκη

1 σχόλιο:

  1. Δυστυχώς ή όχι έτσι λειτουργούν στις περισσότερες χώρες, ακόμη και μια εφημερίδα κι ένας καφές με κάρτα...

    Τώρα αν είναι καλό ή κακό, δεν θα φταίει η κάρτα, αλλά ο σκοπός τους.
    Γιατί με τα όσα διάβασα, δεν είναι απλά ενημερωτικός αλλά μάλλον παραβατικός.
    Δεν είμαι και ειδική φυσικά.

    Καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή