Τα Προπύλαια, η Πανεπιστημίου, η Ομόνοια και η Σταδίου μετατράπηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της απογευματινής διαδήλωσης σε πεδίο βολής χημικού πολέμου, χωρίς καν την παραμικρή “αφορμή”!!!! Χιλιάδες κόσμου βρέθηκε να εισπνέει τα καρκινογόνα αέρια που εκτόξευαν οι ορδές του αστυνομικού υποκόσμου.
Αν υπήρχαν παρατηρητές του ΟΗΕ θα έπρεπε να εκδώσουν επί τόπου διεθνές ένταλμα σύλληψης στους ηθικούς αυτουργούς πολιτικούς υπεύθυνους αυτών των βαρβαρικών πολεμικών πράξεων κατά άοπλων πολιτών και να δικαστούν ως εγκληματίες πολέμου. Το ζήτημα αυτό δεν μπορεί να μείνει έτσι.
Οι δυνάμεις καταστολής δεν επιχείρησαν να εμποδίσουν κάποιες μεμονωμένες βίαιες ενέργειες.
Οι δολοφονικές ενέργειές τους είχαν στόχο χιλιάδες ανθρώπους. Δεν ήταν σε καμία άμυνα, σε καμία περίπτωση δεν κινδύνευσε η ζωή τους, ούτε η περιουσία κανενός.
Τα χημικά αέρια δεν αποσκοπούσαν να εμποδίσουν τέτοιες ενέργειες σε κανένα σημείο της διαδήλωσης. Οι ελάχιστες φθορές αφορούσαν στάσεις λεωφορείων και λειωμένες κατασκευές σε πεζοδρόμια αμελητέας αξίας και πραγματοποιήθηκαν από την δικαιολογημένη οργή νεαρών διαδηλωτών από τα έκτροπα των δυνάμεων καταστολής.
Οι εγκληματικές πολεμικές ενέργειες κατά άοπλων πολιτών είναι προμελετημένο σχέδιο της κυβέρνησης και της ηγεσίας της αστυνομίας και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπιστούν.
Το μπλόκο των Εξαρχείων
Το πρωτοφανές όργιο συνεχίστηκε μέχρι τα μεσάνυχτα κατά όχι μόνο όσων συγκεντρώθηκαν στον τόπο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, αλλά και κατά των κατοίκων της περιοχής των Εξαρχείων, που εγκλωβισμένοι μέσα στα σπίτια τους και χωρίς άλλες επιλογές ήταν αναγκασμένοι επί ώρες αυτοί γέροι και μικρά παιδιά να εισπνέουν τα δολοφονικά αέρια των αφηνιασμένων υπανθρώπων ενδεδυμένων με χακί στολές και όλες εξαρτήσεις χημικού πολέμου.
Αυτό που συνέβη στα Εξάρχεια ξεπερνάει κάθε προηγούμενο.
Οι αλητεία σε όλο της το μεγαλείο.
Τα καθάρματα έκαναν εισβολή σε κατοικημένη περιοχή και αν είχαν βόμβες θα τις έριχναν για να σκοτώσουν κόσμο.
Σε δύο περιπτώσεις πρώτα στις 9.10 στη Μεσολογγίου και Τζαβέλα και μια λίγο μετά τις 10 μ.μ. στη Σπ. Τρικούπη μεταξύ Στουρνάρα και Τοσίτσα, τα ΜΑΤ εγκλώβισαν εκατοντάδες κυρίως νεαρά παιδιά και στην κυριολεξία τους έσπασαν τα κεφάλια. Μόνο από τύχη δεν υπήρξαν νεκροί.
Έκπληκτος ο κόσμος από τις πολυκατοικίες βγήκε στα μπαλκόνια πετώντας νερά και ουρλιάζοντας για να σταματήσει το μακελειό.
Και είχαν επιλέον το θράσος να συλλάβουν και κάποιους από τους άγρια ξυλοκοπημένους.
Στην περίπτωση μάλιστα της Τζαβέλα επιχείρησαν να συλήσουν το μνημείο του Αλέξη Γρηγορόπουλου κάνοντας αναλαμβάνοντας έτσι εκτός από κατασταλτικό και ιδεολογικό ρόλο.
Μέχρι στιγμής είναι άγνωστος ο αριθμός των προσαγωγών, των συλληφθέντων και των τραυματιών.
Στόχος η προληπτική συντριβή του κινήματος
Είναι περιττό να πούμε ότι το κατασταλτικό μένος του κράτους αποσκοπεί στον εκφοβισμό της κοινωνίας.
Ότι λειτουργεί προληπτικά προκειμένου να αποτρέψει την κοινωνική αναταραχή που όλοι περιμένουν εξαιτίας όχι τόσο των νέων μνημονίων που διαδέχονται το ένα το άλλο όσο της απόγνωσης που κυριεύει πλέον ευρύτερα τμήματα του πληθυσμού. Ο σκοπός τους όμως δεν είναι μόνο προληπτικός. Επιδιώκουν προκαταβολικά τη σύγκρουση και τη συντριβή του κινήματος τώρα, επιλέγοντας τόπο και χρόνο, θεωρώντας ότι έχουν ακόμα τους συσχετισμούς για να το πετύχουν.
Αυτό έκαναν όταν απαγόρευαν από προχθές την κυκλοφορία, όταν επιτίθονταν στη διαδήλωση σε όλα τα μπλοκ και όταν επιδίωκαν λυσσασμένα μια γενική αναμέτρηση στην περιοχή των Εξαρχείων.
Και αυτό δεν αφορά μόνο τον αντιεξουσιαστικό χώρο.
Αφορά όλους όσους το κράτος και η κυβέρνηση θεωρεί ότι μπαίνουν εμπόδιο στον ελεεινό ταξικό ανασχεδιασμό της κοινωνίας προκειμένου να επιβιώσει ο μισοπεθαμένος καπιταλισμός τους.
Ο χημικός πόλεμος δεν είναι άσχετος με την αγρία κοινωνική χημειοθεραπεία που υποβάλλουν εδώ και 9 μήνες την εργατική τάξη, τη νεολαία, τους άνεργους και εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα στις νέες συνθήκες.
Είναι αλήθεια ότι η μάχη με ένα κράτος σε πλήρη κινητοποίηση και σε μια προκαθορισμένη αναμέτρηση είναι άνιση και εκ των προτέρων χαμένη. Αυτό όμως ισχύει και αντίστροφα. Μπορεί το κράτος να είναι σε διαρκή κινητοποίηση; Και επίσης, φτάνουν οι δυνάμεις του για να αντιμετωπίσει μια πλήρη κινητοποίηση αυτών που θεωρεί ανταγωνιστές του;
Όπως και να χει τα αστυνομικά μέτρα δεν θα έχουν καμία αποτελεσματικότητα όσο το σύστημα δεν θα μπορεί να επαλειτουργήσει.
Κάθε κράτος ακόμα και το ναζιστικό εκτός από καταστολή χρειάζεται και τη συναίνεση.
Μέτρα που να δίνουν και ορισμένες μίνιμουμ κοινωνικές λύσεις. Και όσο δεν βρίσκονται αυτές οι λύσεις, τόσο πιο κοντά έρχεται το τέλος της Ρώμης.
Αυτό ας το σκεφτεί καλά το κάθε καθυστερημένο ένστολο που βομβαρδίζει με χημικά κατοικημένες περιοχές και άοπλους πολίτες.
Ας το σκεφτούν επίσης και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι που υποτίθεται ότι έχουν και μια στοιχειώδη κοινωνιολογική και ιστορική επάρκεια. Αλλά τι να το κάνεις. Μήπως στους αυλικούς του Λουδοβίκου ΙΣΤ συζήγου της Μαρίας Αντουανέτας και του Τσάρου Νικόλαου Β’, η επάρκεια τους έλλειπε;
Kόκκινη Ορχήστρα Αθήνας
avantgarde2009.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου