Θα τους αφήσουμε να πεθάνουν;

Σε διαδρομή θανάτου εισέρχονται οι τριακόσιοι άνθρωποι,  αντιμέτωποι  με την αναλγησία της πολιτικής εκπροσώπησης της χώρας, διεκδικώντας αυτονόητα και θεμελιώδη δικαιώματα ζωής.
Αντίφαση; Βέβαια όχι.
Αναδεικνύει την αντικειμενική αξία της αξιοπρεπούς διαβίωσης στο χρηματιστήριο της δικής τους ζωής.
Αναδεικνύει  ότι οι σκιές δεν είναι τόπος για να ζεις.


Ως τα τώρα αναγκάζονταν να αποδέχονται να επιβιώνουν στην σκιά των δικών μας αξιών. Όμως οι αξίες δεν έχουν σκιές κι έτσι κατέληξαν να επιπλέουν στο πουθενά της κοινωνικής απαξίας.
Αγγίζοντας καθημερινά τις παρυφές της ιστορίας που δεν γράφεται ποτέ από τους ιστορικούς και τους δημοσιογράφους, την σαρκοφάγα πολιτική του δυτικού δήθεν, πολιτισμού, έφτασαν  σ εκείνη τη στροφή όπου η σύγκρουση με την αξιοπρέπεια ήταν αναπόφευκτη.

 Μη έχοντας άλλο τρόπο αντίστασης μπήκαν στο μονοπάτι αυτοκαταστροφής και ακύρωσης του μέσου της εκμετάλλευσης τους. Το σώμα μεταλλάσσεται σε όπλο υπεράσπισης της αξιοπρέπειας της ανθρώπινης ζωής.

 Μας βάζουν γυαλιά διευρύνοντας της πράξη της ατομικής διεκδίκησης νομιμοποιητικών εγγράφων, σε συλλογική πράξη  αντίστασης και στάση που βίαια αφυπνίζει συνειδήσεις.

Χρόνια τώρα η πολιτεία θυσιάζει ανθρώπους στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης και της φτηνής εργατικής δύναμης, τους θυσιάζει  καταπατώντας αρχές και αξίες, δημόσια αγαθά και δικαιώματα.

H κοινωνία φορτώνεται ένα ακόμη φορτίο ενοχής από το οποίο ήρθε η ώρα να απαλλαχτεί. Το περιθώριο είναι ο τόπος που πρέπει να τοποθετηθούν οι πολιτικές πού βάζουν τον άνθρωπο πίσω από το κέρδος και την δημοσιονομική εξυγίανση. Οι μεμονωμένες αντιστάσεις του σήμερα εισηγούνται την στάση απέναντι στις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης. Το ανθρώπινο είδος οργανώθηκε σε κοινωνικές δομές με στόχο την υπεράσπιση της επιβίωσης του και όχι την χρηματοπιστωτική σταθερότητα.

Μια πολιτική που πρεσβεύει  και υπερασπίζεται το αντίθετο, δεν είναι μονάχα μια αποτυχημένη πολιτική. Είναι ενέργεια εχθρική απέναντι στον λόγο ύπαρξης των αναγκαίων κοινωνικών δομών.
Η επικρατούσα αντίληψη ‘’ο σώζων εαυτόν σωθήτω’’, υπηρετεί την λογική της επιβίωσης του ισχυρού και εν προκειμένω του οικονομικά και πολιτικά ισχυρού και επ΄ ουδενί δεν υπερασπίζεται τον αυτοσκοπό και το σημαίνον του δομικού όρου κοινωνός.

Ως πολίτες του κόσμου αυτού αρνούμεθα να χρεωθούμε το θάνατο της αξιοπρέπειας της ελληνικής κοινωνίας.
Η αλληλεγγύη και η συλλογική πράξη θα ακυρώσουν την παγκοσμιοποιημένη πολιτική της περιθωριοποίησης των αντιστάσεων.

Ειρήνη Νταουντάκη 

απο

ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ 

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/02/blog-post_8204.html