Η θανασιμη μοναξια του συντροφου Λουκανικου

 Η πλατεια ητανε αδεια
και τρελλος απ'τα σημαδια σαν σκυλι
Με συνθηματα σχισμενα
σ'εναν ερωτα για σενα εχω χυθει
Στ'αμφιθεατρο σε ψαχνω
στους διαδρομους και τους δρομους.......


Και πραγματι η πλατεια ηταν αδεια χθες.
Ελαχιστος ο κοσμος.
300 περιπου αγανακτισμενοι
ματαια περιμεναν,τους αλλους,
τους Ξε-αγανακτισμενους οπως φαινεται!
Παντως ο Λουκανικος ηταν εκει.
Τον ειδα πανω στα σκαλια, να κοιταει μια προς το μνημειο και μια προς το συντριβανι.
Σαν να εψαχνε κατι.
Εμενα, εσενα,δεν ξερω.
Παντως φαινοταν πολυ σκεπτικος και ..ανησυχος.
Γιατι αραγε;;;