Ο αγώνας τους δένει τ' ατσάλι

Της ΝΑΝΤΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ nadia@enet.gr Φωτ.: ΛΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Οι εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας ύστερα από ένα μήνα απεργίας είναι αποφασισμένοι για όλα. Θα παραμείνουν στις πύλες του εργοστασίου επ' αόριστον ή θα επιστρέψουν με ψηλά το κεφάλι στα πόστα τους. Στα χυτήρια με τις θερμοκρασίες κόλασης, στους γερανούς που μετατρέπονται σε κλίβανο το καλοκαίρι, στα τμήματα ελάστρων και πλέγματος όπου ο ακρωτηριασμός καραδοκεί.



Ο εργοδότης τους Νίκος Μάνεσης κάλεσε το διοικητικό συμβούλιο του Σωματείου Εργαζομένων στις 12 Οκτωβρίου και έθεσε το δίλημμα: Απολύσεις 180 ανθρώπων ή πενθήμερη, πεντάωρη εργασία.
«Είχε έτοιμο το σχέδιο σύμβασης για το πενθήμερο. Αυτό σήμαινε μείωση μισθών κατά 40%. Πληρώνομαστε με τη σύμβαση της Ομοσπονδίας Μετάλλου. Δηλαδή 42-45 ευρώ το οχτάωρο» τονίζει ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Γιώργος Σιφωνιός.

Ενα οχτάωρο από το οποίο δεν γνωρίζουν αν θα γυρίσουν ζωντανοί ή αρτιμελείς. Η φύση της δουλειάς, η ένταση, το στρες που βιώνουν κατά την καθημερινή αναμέτρησή τους με το πυρακτωμένο σίδερο «χαρακώνει» τα πρόσωπά τους. Τα μάτια όμως είναι καθαρά. Παραμένουν απλήρωτοι για ένα μήνα. «Παλεύουμε για την αξιοπρέπειά μας. Ο κόσμος μάς λέει: Βαστάτε. Αν πέσετε εσείς, θα πέσουν όλοι. Ο αγώνας στη Χαλυβουργία είναι για όλους τους εργάτες, όχι μόνο για τους 400», λέει ο Γιώργος Ντρες, εργάτης στα έλαστρα.

Ολα ξεκίνησαν όταν οι χαλυβουργοί ζήτησαν αύξηση 10% για να ανταποκριθούν στο χαράτσι της ΔΕΗ. Αντ' αυτού η εργοδοσία μίλησε για μερική απασχόληση. Μέσα σε δύο μέρες, 31/10 και 1/11, έγιναν 34 απολύσεις. «Για να μας τρομοκρατήσουν» συνεχίζει ο πρόεδρος. «Η γενική μας συνέλευση απέρριψε την απαίτηση της εργοδοσίας για μείωση αποδοχών. Στον εκφοβισμό απαντήσαμε με απεργία».

Κατά τις προσπάθειες συμφιλίωσης που ακολούθησαν η εταιρεία πρότεινε άμεση ανάκληση των απολύσεων, υπό προϋποθέσεις. Εκ περιτροπής απασχόληση για 3 μήνες ή 5ωρη εργασία για το ίδιο διάστημα. Οι εργάτες δεν συμφώνησαν. Ζητούν ανάκληση των 34 απολύσεων και πλήρη οκτάωρη πενθήμερη απασχόληση.

«Είμαι ειδικευμένος εργάτης. Δουλεύω 17,5 συναπτά έτη. Πιάνω το σίδερο με τα χέρια κάτω από οποισδήποτε συνθήκες. Με καύσωνα, με πάγο. Ο βαθμός επικινδυνότητας είναι τεράστιος. Την ημέρα που μας ανακοίνωσαν τα μέτρα είχαμε το ετήσιο μνημόσυνο ενός εργάτη που κάηκε. Εσπασε το συρματόσχοινο που κρατούσε τον κάδο με τη λάβα και τρεις νταλίκες φορτίο λυωμένο σίδερο έσκασε στο έδαφος. Κύμα φωτιάς 1.700 βαθμών έκαψε ό,τι βρήκε μπροστά του. Ενας εργάτης κάηκε, άλλος με σοβαρότατα εγκαύματα στο 60% του σώματός του, άλλοι δυο μπήκαν στο νοσοκομείο» λέει ο Δημήτρης Λιάκος, ταμίας του Σωματείου.

Οσοι είδαν το ατύχημα έκαναν να κοιμηθούν πολλές μέρες. «Τρεις μήνες πριν είχαμε προειδοποιήσει την εταιρεία και το Κέντρο Πρόληψης Επαγγελματικού Κινδύνου (ΚΕΠΕΚ) για την ανάγκη τήρησης προστατευτικών μέτρων σε όλους τους γερανούς και τα δοκάρια του χαλυβουργείου. Κανείς δεν μας άκουσε», υποστηρίζει ο Νικόλαος Χαροκόπος, αντιπρόεδρος του σωματείου.

Στα 32 χρόνια που δουλεύει στο εργοστάσιο, υπό διαφορετικές εργοδοσίες, σημειώθηκαν 7 θανατηφόρα ατυχήματα. «Τα είδα όλα. Πριν χρόνια, υπό διαφορετική διοίκηση, εργαζόμενος που σε δυο μέρες έβγαινε στη σύνταξη έπεσε από γερανό ύψους 25 μέτρων. Η πρώτη αντίδραση του προϊσταμένου του ήταν να καλέσει τους σοκαρισμένους συναδέλφους του και να τους ζητήσει να μείνουν παραπάνω ώστε να καλύψουν τη δουλειά του νεκρού. Ετσι βγάζουν κέρδη» τονίζει ο πρόεδρος Γιώργος Σιφωνιός.
Παίρνει 66,70 ευρώ το οκτάωρο μεικτά. Και δουλεύει στο χυτήριο. «Μην έρθεις ποτέ εκεί. Είναι η κόλαση του Δάντη. Στη μηχανή χύτευσης η θερμοκρασία στο περιβάλλον ξεπερνάει τους 110 βαθμούς Κελσίου το καλοκαίρι και τους 35-40 το χειμώνα» συμπληρώνει.
Οπως υποστηρίζει ο ίδιος η εταιρεία αποτρέπει τους εργαζόμενους να δηλώσουν κάποια ατυχήματα στο ΙΚΑ και το ΚΕΠΕΚ. Μαζί του συμφωνεί ο Θανάσης Παυλάκης μέλος του Σωματείου.
«Χειριστές γερανών έχουν λιποθυμήσει από έλλειψη οξυγόνου ή αφόρητη ζέστη καθώς τα κλιματιστικά υπολειτουργούν. Διαστρέμματα και κακώσεις από βαριά αντικείμενα δεν θέλουν να τα περνάνε ως ατυχήματα. Στα τμήματα ελάστρων και πλέγματος έχουμε ακρωτηριασμούς και θλαστικά τραύματα. Δύο εργαζόμενοι, προ πενταετίας ο ένας, προ έτους ο άλλος, εγκλωβίστηκαν και η μηχανή τούς έφαγε το γοφό. Η εντατικοποίηση της δουλειάς είναι τέτοια που οι προϊστάμενοι πιέζουν κι αυτοί με τη σειρά τους να μη σταματάει η παραγωγή» τονίζει ο Θανάσης Παυλάκης, μέλος του Σωματείου.
Οι δύο συνάδελφοί τους, ο Θέμης και ο Τάσος, στάθηκαν στα πόδια τους ύστερα από πάμπολλες εγχειρήσεις. Αν δεν έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα, έχεις πάθει ή έχεις προκαλέσει ατύχημα.

Η εταιρεία προκειμένου να αιτιολογήσει τις αποφάσεις για απολύσεις και πενθήμερη εργασία επικαλείται την κατακόρυφη μείωση εγχώριας κατανάλωσης χάλυβα. Ομως οι χαλυβουργοί ξέρουν τι παράγουν. «Οι παραγγελίες από το εξωτερικό είναι συνεχείς και πληρώνονται μετρητοίς» λένε. Και πραγματικά τα τελευταία δύο χρόνια η παραγωγή αυξήθηκε από τους 196 χιλιάδες τόνους χάλυβα σε 266 χιλιάδες τόνους.

Ενα κύμα συμπαράστασης πλημμυρίζει τον αύλειο χώρο του εργοστασίου. Τα μηνύματα αλληλεγγύης φτάνουν κατά εκατοντάδες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Η έμπρακτη υποστήριξη είναι εξίσου μεγάλη.
Αντιπροσωπείες μαθητών, φοιτητών, εργαζομένων... απολυμένων φέρνουν τρόφιμα και συνεισφέρουν οικονομικά.
Μια μικρούλα 5 χρόνων έφερε 50 λεπτά από τα χρήματα που μαζεύει για δώρα Χριστουγέννων. «Μετά από αυτό πώς να φύγουμε;» αναρωτιέται ο Θανάσης Παυλάκης. «Πώς να φύγεις όταν βλέπεις άνεργο 20 μήνες να σου λέει πάρε 20 ευρώ, μου τα έδωσε η γιαγιά μου για τσιγάρα" ή τον απολυμένο να σου δίνει από την αποζημίωσή του;».

Τον αγώνα των απεργών ενίσχυσε οικονομικά μεταξύ άλλων και ο σύλλογος ατόμων με ειδικές ανάγκες. «Αντί να τους βοηθάμε εμείς, μας βοηθούν αυτοί» ακούστηκε εκνευρισμένος απεργός.
Ο αγώνας των απεργών δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Από το εργατικό σωματείο της Μερσεντές Γερμανίας μέχρι το σωματείο εργαζομένων στο μετρό της Στοκχόλμης και συνδικάτα στην Ινδία και τις Φιλιππίνες. Συμπαράσταση δεν είδαν, όπως αναφέρουν, από το Σωματείο Εργαζομένων Χαλυβουργικής, στα λίγα μέτρα πιο κάτω, για κομματικούς λόγους.
Ούτε όμως και από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατών Μετάλλου, η οποία έπειτα από 25 μέρες απεργίας δεν είχε εκδώσει ακόμη ψήφισμα συμπαράστασης.