Είμαι το νόημα…

Με ψαχνεις, με αναλύεις, με γιορτάζεις, με διεκδικείς ,θέλεις να μ’εχεις

ακου ομως την ιστορία μου και ισως καταλάβεις

βγήκα απ΄την ανάγκη

ειμαι ο τελευταίος σπασμός του πνιγμένου, η κραυγή της γυναίκας που σπάει τα δεσμά της.

το παιδί που βγαίνει απ, τη μητρα, ο εργάτης που στέκεται στα πόδια του κι’ανάγκη δεν σε εχει πια

ειμαι το νόημα, γιατι δεν ειχα ελπίδα, ελπίδα μου πουλαγες εσυ με τη οθόνη σου, τη πειρα σου τη γλωσσα σου τη γνωση σου τα δεσμά που μου αγόραζες, τα μπιχλιμπίδια της φυλακής μου, ελπίδα μεσα απο τις σφαίρες σου πανω στα ουρα αιματα και ξερατά μου, οπως εγλυφα τις πληγές μου ψιθυριζες “υπάρχει ελπίδα, πεθαίνει τελευταία” αφου πεθάνω εγω πρώτα

Δεν εχω ελπίδα για αυτό εγινα, δεν ειμαι πια δική σου… ειμαι το νόημα, ελευθερώθηκα

δε με κρατάς ξυπολητη και εγκυο δεν ειμαι στο σχολείο σου, εμαθα τα διάβασα μονος μου

ο,τι μουλεγες πως ειναι η ζωή εκει εξω δε το χρειάζομαι , χρειάζεται να βγώ εξω

ειμαι το νόημα, για αυτο δεν εχω ζωή, ζω μέσα σου αλλά οχι σπιτι σου

δεν χωράω στη φυλακή σου, δεν θαρθω να σε σώσω, πρεπει εσυ να βγείς

και να ψαξεις, εξω στην απεργία στη διαδήλωση στη συγκρουση, να αφήσεις ενα γελιο να σ’αγγιξει

να μη φοβάσαι, να μοιράζεσαι…πρεπει να φάς μαζι μου να συν-τρωγουμε

για νασαι συντροφος και ναμαι συντροφισσα

πρεπει να ανοιξεις το μεσα σου, επειδη εισαι στο κελι σου νομισες οτι χωράς κιολας

εισαι πιο μεγάλος, εισαι μεσα σ’αυτους που σε σκέφτονται, μεσα σ’αυτες που αγωνιζονται για τη λευτεριά σου

μεσα σ’αυτούς που σπανε τοιχους για να σε βρούνε

εισαι ηδη εξω…για αυτο κανείς δεν θαρθει να σε βρει μέσα να σε πάρει απο το χέρι

μη με ψαχνεις στις ειδήσεις μη με ψαχνεις στα βιβλία περνάω τακτικα μα δε μου δινουν σημασία

γιατι αυτά πουλάνε πληροφορια σε αυτους κι αυτες που ψαχνουν το νοημα

ματαια….ειμαι το νοημα…ρωτάς τι κράτος θα κάνουμε μετά….μη γελιέσαι κανεις δε μπορεί να κρατήσει τιποτα

κανεις δεν εχει τιποτα…δεν κρατάω…σπαω δεσμά…κι αν εισαι διπλα ωριμος ετοιμος περπατάμε διπλα

αν εισαι αγαπη θα με βρεις αν θες ναχεις αγαπη θα με χασεις

ειμαι το νοημα…κι ημουν εκει εκεινο το βράδυ μεσα στη ματιά του δεκαεπταχρονου κομνηνου που εσπαγε τα δεσμά του οταν ειδε εναν αξιωματικο με οπλο και σημάδι το κεφάλι του…ημουν εκει…γιατι ολοι ηταν εκει και με ψαχνανε ημουν διπλα τους

διπλα στους στρατιωτες που παραβιαζαν τις εντολες τους και καναν ασπίδα σωτηρίας για να γλυτώσουν τους αγωνιστες του Πολυτεχνείου απο τη μανια των μπάτσων, ανάμεσα στους γιατρους που μπαιναν με ρισκο τη ζωή τους για να σωσουν αλλες ζωες….αναμεσα στους καθηγητες που προτιμουσαν να συλληφθουν και να βασανιστουν αντι να δωσουν αδεια κατάργησης του ασυλου….ειμαι το νοημα στο κορμί της κοπελλας που πεφτει γαζωμένο απο μυδράλλιο στην Ηπειρου

ειμαι το νοημα στο γελιο του πακιστανού που βγάζει το πρωτο μεροκάματο χωρις να κοιτά πισω απο τη πλατη του…ειμαι το νοημα …

Δεν εχω ζωή…ειμαι ζωή…δε θα με βρεις στα χερια 4 γελοιων που νομιζουν πως με κουβαλαν σαν σταμπα αιμα σε ενα κουρελοπανο για να γινουν εξουσία στη πλατη σου….

Δεν εχω αναγνωριση απο τους επισήμους….μιλάν για μενα καθε χρονο σαν να με ξέρουν…μονο και μονο επειδη συστηθηκαμε μια βραδια…οπως πας σε ενα μπαρ και περνά ενας τιποτας και σου λενε “Απο δω ο κυριος Παπουτσής ” και “Απο δω ο Αλεξης”….τοσο μονο με πλησιάσαν σαν ονομα…σαν εικονα στο καθρεφτη της ματαιοδοξίας τους που δεν εδειχνε ειδωλο ουτε καν το δικό τους…

Δεν πεθαινω γιατι δεν εχω ζωη….ειμαι ζωή…ειμαι το νόημα …και κοιτα σημερα στο δρόμο να με αγκαλιάσεις μη με φοβηθείς δεν θελω….ειμαι …νασαι και συ διπλα μου

 http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/