Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ, ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ!

ΑΡΝΗΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΩΝ ΤΡΟΪΚΑΝΩΝ ΔΟΣΕΩΝ!

ΑΔΥΝΑΤΗ Η ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΡΟΪΚΑΝΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ, ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ!

Του ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ

Όλοι πλέον γνωρίζουν κάτι που μέχρι πρότινος καλύπτετο για τους πολλούς με ένα πέπλο κάποιας ασάφειας:
Η ακύρωση των μνημονίων κατά πάσα πιθανότητα, αν όχι απόλυτη βεβαιότητα, θα φέρει τη διακοπή της τροϊκανής χρηματοδότησης και κατ’ επέκταση τη διακοπή αποπληρωμής του δημοσίου χρέους (τοκοχρεολύσια), που πληρώνεται από τα δανεικά της τρόικας.

Η διακοπή αποπληρωμής του χρέους (εξωτερικού και εσωτερικού) θα οδηγήσει πάραυτα στη συνέχεια σε αναγκαστική έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη, προκειμένου με τις ευχέρειες του νέου εθνικού νομίσματος, το δημόσιο να μπορέσει να στηρίξει τις τράπεζες και την οικονομία.

Και όμως αυτό που γνωρίζει όλος ο κόσμος ότι θα είναι η πιθανότερη, τουλάχιστον, συνέπεια της κατάργησης των μνημονίων από μια κυβέρνηση της Αριστεράς, αρνείται να το αναγνωρίσει και να το αντιμετωπίσει ένα μεγάλο τμήμα της Αριστεράς.

Αντίθετα το ξορκίζει!

Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ "ΣΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΥ"

 

Γιατί ως στρουθοκάμηλος λοιπόν, μεγάλο τμήμα της Αριστεράς κρύβει στην άμμο το κεφάλι, για κάτι που ο κόσμος το’ χει «τούμπανο»;

Μήπως κάποιοι πιστεύουν ότι θα ακυρώσουν το μνημόνιο αλλά η τροϊκανή χρηματοδότηση και οι δόσεις της θα συνεχισθεί κανονικά;

Νομίζουμε ότι είναι κάτι παραπάνω από ασυγχώρητη αφέλεια να πιστεύουν κάποιοι ένα τέτοιο ενδεχόμενο!

Η υπόθεση ότι η απειλή διακοπής της τροϊκανής χρηματοδότησης απέναντι σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα καταργήσει το μνημόνιο, συνιστά μια απλή «μπλόφα», είναι πολύ παρακινδυνευμένη, αν όχι εκτός τόπου και χρόνου.

Αυτό, άλλωστε, φάνηκε από την πρόσφατη αδιάλλακτη στάση των Μερκολάντ απέναντι και σε αυτήν την ανώδυνη επιμήκυνση της εφαρμογής του μνημονιακού προγράμματος.

Ασφαλώς η διακοπή των τροϊκανών δόσεων, μετά την κατάργηση των ελληνικών μνημονίων, θα έχει κόστος και οδυνηρές συνέπειες για τους κυρίαρχους της Ευρώπης, οι οποίες συνέπειες μπορεί να είναι και καταλυτικές.

ΠΟΙΟΣ "ΜΠΛΟΦΑΡΕΙ" ΤΕΛΙΚΑ;

 

Όλα δείχνουν, όμως, ότι αυτές τις οδυνηρές συνέπειες, που μπορεί να φτάσουν μέχρι «ντόμινο» διάλυσης της ευρωζώνης, έχουν σκοπό οι κυρίαρχοι της ΕΕ να τις διακινδυνεύσουν, παρά να αποδεχθούν να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση της Ελλάδας, χωρίς όρους και πολύ περισσότερο με την εφαρμογή από μέρους της χώρας μας προοδευτικών προγραμμάτων που θα αμφισβητούν τις κυρίαρχες επιλογές του ευρωπαϊκού κατεστημένου.

Αλλά και αν αυτοί οι συλλογισμοί δεν θεωρούνται από κάποιους οι πιο πιθανοί, παρ’ ότι αδιαμφισβήτητα διαθέτουν ακλόνητη ισχύ, και πιστεύουν ότι η διακοπή της τροϊκανής χρηματοδότησης σε περίπτωση ακύρωσης του μνημονίου αποτελεί για τους κυρίαρχους ευρωπαϊκούς κύκλους μια απλή «μπλόφα» και πάλι, για να επιβεβαιωθεί η «μπλόφα», πρέπει, όσοι τη διατείνονται ως πιθανότερη εξέλιξη, να είναι έτοιμοι να «ρισκάρουν» σοβαρά και να το εννοούν, τη διακοπή αποπληρωμής του χρέους και τη συνακόλουθη έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη.

Αν, όμως, αυτές οι δυνάμεις της Αριστεράς που θέλουν να καταργήσουν το μνημόνιο, θεωρούν εκ προοιμίου τη διακοπή αποπληρωμής του χρέους (χρεοκοπία), που θα προκύψει από ενδεχόμενη διακοπή των τροϊκανών δόσεων και τη συνακόλουθη έξοδο από την ευρωζώνη, ως τη μεγαλύτερη καταστροφή που μπορεί να βρει τη χώρα, τότε οι ίδιοι αυτοακυρώνουν αυτό που θεωρούν ως «μπλόφα».

Διότι οι κυρίαρχοι ευρωπαϊκοί κύκλοι όσο θα ακούνε ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα θεωρεί ως την απόλυτη καταστροφή τη διακοπή αποπληρωμής του χρέους (χρεοκοπία) και την έξοδο από το ευρώ, τότε όχι μόνο δεν θα κάνουν πίσω από τις μνημονιακές απαιτήσεις τους αλλά θα «χορέψουν και στο ταψί» αυτήν την, τάχα, αντιμνημονιακή Αριστερά!

Επομένως, γιατί κάποιοι επιμένουν ότι μπορεί να καταργηθούν τα μνημόνια, χωρίς η χώρα να διακινδυνεύσει καν, ούτε οι ίδιοι να υπονοήσουν στο ελάχιστο, ότι μπορεί να είναι εναλλακτική λύση για τη χώρα η διακοπή αποπληρωμής του χρέους (χρεοκοπία) και η έξοδος από την ευρωζώνη;

Μήπως, όμως, αυτές οι δυνάμεις της Αριστεράς που μιλάνε για κατάργηση των μνημονίων, χωρίς όχι μόνο να θεωρούν ως αντιμετωπίσιμο ενδεχόμενο τη διακοπή αποπληρωμής του χρέους (χρεοκοπία) και την έξοδο από την ευρωζώνη αλλά να διακηρύσσουν ότι είναι απόλυτη καταστροφή, δεν εννοούν στην ουσία αυτήν την κατάργηση;

Μήπως τελικά είναι οι συγκεκριμένες δυνάμεις της Αριστεράς εκείνες που «μπλοφάρουν» και το πολύ-πολύ που επιδιώκουν, αν έρθουν στην κυβέρνηση, είναι η επαναδιαπραγμάτευση των μνημονίων, η οποία και αυτή, πέραν από ανούσια, είναι και ατελέσφορη, όπως έδειξε η περίπτωση του Σαμαρά, αν δεν υπάρχει στο τραπέζι η εναλλακτική λύση της στάσης πληρωμών στο χρέος και του έξω από το ευρώ.

Η Αριστερά, λοιπόν, που θέλει να ακολουθήσει αντιμνημονιακή προοδευτική πορεία, δεν πείθει πια κανένα όταν δεν θεωρεί ως, μια εκ των πιθανοτήτων (τουλάχιστον) της αντιμνημονιακής στάσης της, τη στάση πληρωμών στο χρέος (χρεοκοπία) και την έξοδο από την ευρωζώνη.

ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΤΗΝ "ΕΥΡΩ-ΛΑΓΝΕΙΑ" ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΒΟ

Όσο, μάλιστα, αυτή η Αριστερά διατείνεται ότι η διακοπή αποπληρωμής του χρέους (χρεοκοπία) και η έξοδος από την ευρωζώνη συνιστά τη μείζονα καταστροφή, τότε είναι η ίδια που κόβει τα πόδια της αντιμνημονιακής πάλης και φοβίζει τον κόσμο.

Διότι ο κόσμος έχει καταλάβει ότι δεν μπορεί να ακυρωθεί το μνημόνιο, χωρίς να απειληθούν, έστω, οι δόσεις της τρόικας και η παραμονή στο ευρώ.

Αν, όμως, αυτός ο κόσμος βλέπει τις δυνάμεις της Αριστεράς να θεωρούν ως μεγαλύτερο τον κίνδυνο της χρεοκοπίας και την έξοδο από την ευρωζώνη από το ίδιο το μνημόνιο, τότε ο φόβος θα τον σπρώχνει σταθερά, στην πλειοψηφία του, είτε στην αδράνεια είτε στο μικρότερο κακό του μνημονιακού μπλοκ, είτε στον ακροδεξιό ανορθολογισμό!!!

Να γιατί οι αντιμνημονιακές δυνάμεις της Αριστεράς πρέπει να εγκαταλείψουν την «ευρώ»-λαγνεία και τον φόβο της «χρεοκοπίας» και να εξηγήσουν ότι υπάρχει και είναι δυνατή και βιώσιμη (αν όχι αναγκαία) διέξοδος με τη διακοπή αποπληρωμής του χρέους και εκτός ευρώ!

Να γιατί, επίσης άλλες δυνάμεις της Αριστεράς πρέπει να προσγειωθούν στα άμεσα καυτά αιτήματα της προοδευτικής διεξόδου από την κρίση, ως δρόμο μετάβασης και σοσιαλιστικής προοπτικής, αντί να «πετάνε» αντικαπιταλιστικές κορώνες, χωρίς πρακτικό αντίκρισμα και προοπτική υλοποίησης!

Σε άλλο σημείωμα θα αναφερθούμε στην αδιέξοδη και ακυρωτική άποψη που συνδέει την προοδευτική απάντηση στην Ελλάδα με την ταυτόχρονη προοδευτική απάντηση σε όλη την ΕΕ!!!

αναδημοσιευση απο iskra