Το γνώριμο φιλοθεάμον κοινό που θα στήσει τα δικά του δικαστήρια καθισμένο στους καναπέδες, μπροστά στις τηλεοράσεις του. Με εισαγγελείς κατηγορίες τους δημοσιογράφους, αποδεικτικά υλικά τα μονταρισμένα κατά το δοκούν τηλεοπτικά βίντεο και τις στρατιωτικές τύπου ανακοινώσεις της αστυνομίας, από ένα ακήρυχτο πόλεμο. Ένα πόλεμο που δεν θέλει να καταλάβει ότι είναι ταξικός. Βαθιά μέσα θέλει να πιστεύει πως πρόκειται για νεανική τρέλα, όμοια με αυτή που είχε και αυτός/η στα νιάτα του, αλλά ευτυχώς – δόξα τω θεό – την γλίτωσε δεν ακολούθησε αυτό το δρόμο και τώρα μπορεί να αισθάνεται σωστός πολίτης σε εξαντλητικές πολιτικές συζητήσεις με συγγενείς και φίλους.
Όλοι είναι έτοιμοι στημένοι και περιμένουν από εμάς να κάνουμε την πρώτη κίνηση. Αυτή που θα τους δώσει υλικό για τηλεοπτικές θεάσεις, για ατελείωτες συζητήσεις και καταδίκες και επίδειξη του πόσο καλοί μαθητές είναι, επαναλαμβάνοντας με στόμφο, όσα άκουσαν στο ραδιόφωνο ή την τηλεόραση. Να δείξουν πόσο κακοί είναι οι αναρχικοί, τι καταστροφές κάνουν κτλ κτλ… και θα ζητήσουν ακόμα περισσότερη αστυνόμευση και θα ανεχθούν ακόμη περισσότερη περικοπή ελευθεριών. Μόνο και μόνο για να αισθανθούν και λίγο ασφαλής.
Ακόμα και αυτοί που έχουν ή θα χτυπηθούν από την κρίση, δεν θα αλλάξουν τροπάρι. το ξέρουμε. Αλλά εμείς θα είμαστε εκεί που είναι η θέση μας, στο δρόμο, όχι μόνο για εμάς αλλά και για αυτούς και αυτό δεν μπορούν να το καταλάβουν. Είναι τόσο οξύμωρο για τα ηθελημένα αποκοιμισμένα τους μυαλά, κάτι τόσο έξω από την σκέψη τους, κάποιος να τους λέει να αναλάβουν στα χέρια τους τις ευθύνες τους και να παλεύει γιαυτό. Βολεύει το να παραδίνεις σε άλλους τις ευθύνες σου και μετά να τον κατηγορείς, πως δεν τις χειρίστηκε σωστά και πως εσύ θα το έκανες καλύτερα. Δεν καταλαβαίνουν ότι η πάλη για τα δικαιώματα του καθενός γίνεται στο δρόμο και όχι από “εκλεγμένους” βολεψάκηδες συνδικαλιστές.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα τρέξουν να καταδικάσουν οτιδήποτε γίνει στις πορείες. Αλλά και αν δεν γίνει, τότε θα πρέπει να αρκεστούν στο ίδιο έργο της “επικαιρότητας” που σερβίρουν τα ΜΜΕ και θα έχουν μια αίσθηση απογοήτευσης, γιατί δεν θα δουν ακόμα ένα επεισόδιο ενός ακήρυχτου πολέμου από τον καναπέ τους. Χωρίς να ξέρουν ότι στην πραγματικότητα αυτοί είναι τα άμεσα θύματα του πολέμου μέσα στην ανεργία, την μιζέρια τους και την δήθεν βολή τους. Γιατί ο πόλεμος αυτός είναι ταξικός, κάτι που τους το απέκρυψαν τόσα χρόνια, όμως ζούνε ακόμα με ψεύτικες ελπίδες επανόδου στην “μεσαία” τάξη.
Και θα προτιμήσω να μην μιλήσω για “συντρόφους” που στην θέα και μόνο της εξουσίας, ταυτίστηκαν με αυτή. Απλώς ότι από εδώ και ύστερα, δεν έχουν το δικαίωμα να αποκαλούνται έτσι.
Ότι και να γίνει αύριο, εμείς θα είμαστε εκεί. Είτε στα μεγάλα αστικά κέντρα, είτε στις μικρές επαρχιακές πόλεις, θα δώσουμε το παρών της αλληλεγγύης στους συντρόφους. Θα κρατήσουμε την φλόγα της ελευθερίας ζωντανή, απέναντι σε χημικά, γκλομπ, πογκρόμ και πλαστικές σφαίρες. Μπορεί οι πορείες και οι δράσεις αλληλεγγύης να κρατήσουν πολλές ώρες, ίσως μέρες, μπορεί και καθόλου. Άλλωστε χρειάζονται να αλλάξουν συζήτηση, να ξεφύγουν λίγο από την ασφυκτική πίεση της κοινής γνώμης. Οπότε είναι παραπάνω από βέβαιο, ότι οι προκλήσεις από την μεριά της αστυνομίας θα είναι περισσότερες από κάθε φορά. Μπορεί είτε μέσα στα σπίτια, είτε έξω από αυτά να προσαγάγουν πολύ κόσμο, πριν ακόμα φτάσει. Τις μεθόδους τις μάθαμε. Αλλά ακόμα και ένας να φτάσει, πάλι θα γίνουν οι πορείες. Γιατί μπορεί να συλλαμβάνουν και να τσακίζουν κορμιά, αλλά το όραμα ενός καλύτερου κόσμου, την ιδέα της αναρχίας, δεν μπορούν να την καταστείλουν.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
mpalothia.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου