Η Ελλάδα σώθηκε από τους δήμιους …..

Επειδή πολύς κόσμος πλέον στην Ευρώπη έχει σκέψεις για την ελληνική κατάντια και τις εκφράζει, κι επειδή εδώ οι ανεγκέφαλοι συνεχίζουν να λένε ότι τους κατέβει στο κεφάλι κι ο λαός συνεχίζει να μοιάζει λες κι έχει πάρει βαριά υπνωτικά χάπια,  όπου βρίσκω κάτι ενδιαφέρον για την Ελλάδα από ξένες σελίδες, ιστολόγια, συζητήσεις, εφημερίδες κλπ θα το μεταφράζω όπως μπορώ και θα το αναρτώ έτσι γιατί και οι πέτρες έχουν καταλάβει πλέον τι συμβαίνει εκτός από τους σκλαβωμένους έλληνες τηλεθεατές… 

Η Ελλάδα σώθηκε από τους δήμιους …

ΠΗΓΗ

http://it.paperblog.com/la-grecia-salvata-dai-carnefici-496433/

Η ευπρέπεια ή ίσως η ευκρίνεια δεν είναι των ημερών αυτών. Κι ίσως γι΄αυτό είδα τους γιορτινούς τίτλους για ένα υποτιθέμενο σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα και την ευφορία των χρηματιστηρίων που ακολούθησε. Στην πραγματικότητα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. . Από τη μια μεριά μια σχεδόν χρεοκοπία όπως λένε οι οίκοι αξιολόγησης, από την άλλη η διάσωση των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών , και άλλες διάφορες στην Ευρώπη, εκτεθειμένες με δισεκατομμύρια απέναντι στην Ελλάδα που σίγουρα δεν είχε καμιά απολύτως δυνατότητα να πληρώσει τα δάνεια χωρίς νέες τροφοδοσίες χρήματος…..


Αυτό που συνέβη  στα μυστικά δωμάτια, όπου η Ιταλία δεν γίνεται πλέον δεκτή, δεν είναι η γέννηση μιας νέας ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και πολύ λιγότερο δεν είναι μια προστασία του ελληνικού λαού: είναι απλά η αποφυγή της Αθήνας να χρεοκοπήσει και να συμπαρασύρει το ευρώ, αλλά κυρίως είναι η φιλοσοφία του διεθνούς νομισματικού ταμείου σύμφωνα με την οποία ολόκληροι λαοί μπορούν να χάνουν την ευημερία τους και το μέλλον τους για να πληρώνουν τις τράπεζες και τα διεθνή χρηματοπιστωτικά κέντρα, τα οποία απαιτούν αληθινές  και επίπονες θυσίες με αντάλλαγμα το ψεύτικο χρήμα που δημιούργησαν. 

Ας δούμε λοιπόν μερικές λεπτομέρειες από αυτό το υποτιθέμενο σχέδιο Μάρσαλ…
Ένα νέο δάνειο με χαμηλότερο επιτόκιο  (3,5%) 109 δις ευρώ εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με επιμήκυνση από 15 έως 30 χρόνια, χρήματα που στο μεγαλύτερο μέρος δίνονται για να πληρωθεί το προηγούμενο δάνειο των 110 δις

Επίσης τράπεζες, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά ταμεία καλούνται να συμμετέχουν εθελοντικά σε αυτή τη προσπάθεια με 37 δις με debt-swap (περίπλοκο μα στην ουσία είναι μια έκπτωση στο χρέος) και  rollover ( επιμήκυνση των προθεσμιών) για 12 δις με  buy-back (επαναγορά ιδίων ομολόγων)
Τώρα φτάνει να πάμε να δούμε πως είναι εκτεθειμένες οι ευρωπαϊκές χώρες ή καλύτερα οι τράπεζές τους  η Γαλλία για  65 δις εκ των οποίων  8,3 δις σε παράγωγα, η Γερμανία για 40 δις εκ των οποίων 6 από παράγωγα.  ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ. Όσον αφορά τα παράγωγα, δηλαδή τίτλοι σκουπίδια, λήφθηκαν υπόψη και άλλες χώρες ακόμα και εκτός ευρωπαϊκής ζώνης  προσθέτοντας στα 14, 3 γαλλογερμανικά δις το ιταλικό  “garbage” 1,7 δις το βρετανικό 5 δις και μέρος του αμερικανικού 34 δις εκ των οποίων ένα τρίτο θα αντιμετωπιστούν ξεχωριστά.  

Είναι ξεκάθαρο γιατί οι αγορές δέχτηκαν με χαρά την είδηση: πολύ δημόσιο χρήμα για να σώσει μεγάλο μέρος του ιδιωτικού χρήματος.. Και με καλή τιμή δεδομένου ότι στην εναλλακτική λύση θα τα έχαναν όλα. 

Στην ουσία το σχέδιο Μάρσαλ χρησιμεύει για να μην χρεοκοπήσει η Ελλάδα και γίνει έτσι διαγραφή του χρέους και τότε αλίμονο για τις τράπεζες των σωτήρων: λίγο ενδιαφέρει αν για να πληρωθούν όλα αυτά οι έλληνες θα υποστούν απίστευτες θυσίες και μια επί πλέον αύξηση της κοινωνικής ανισότητας για μία ή δυο γενιές.  Και λίγο ενδιαφέρει αν το ελληνικό χρέος έγινε όχι μόνο από της ψέματα της  προηγούμενης κυβέρνησης της δεξιάς αλλά από τις πράξεις των τραπεζών δηλαδή των ιδιωτών.
Είναι παράξενο να παρατηρεί κανείς πως οι παράμετροι του σχεδίου σωτηρίας είναι ίδιοι με εκείνους που προτάθηκαν στην Ισλανδία και που δεν έγιναν δεκτοί από τους πολίτες, πράγμα το οποίο μας κάνει να σκεφτούμε ότι είναι ένα είδος σκηνοθεσίας. 

Το σημαντικό είναι η Ελλάδα να μην χρεοκοπήσει ακόμα και κάτω από την απαίτηση της κοινής γνώμης: ακόμα κι αν χρειαστεί να αναπνέει στόμα με στόμα, γιατί  αν συνέβαινε θα δημιουργούσε προηγούμενο, εκτός Λατινικής Αμερικής, προηγούμενο ικανό να σπάσει την διεστραμμένη λογική του δημοσίου χρέους σαν απόλυτη οικονομική παράμετρο, που σαν τέτοια είναι μόνο για τους χρηματοδότες. Και θα έδινε την ελπίδα για μια διαφορετική οικονομία όπου χρησιμεύει για τη την εξυπηρέτηση της ζωής  των ανθρώπων και όχι για τη καταπάτησή τους. 

http://vasiliskos2.blogspot.com/2011/07/blog-post_8203.html