«Μεταξύ στρατοδικείου και Ιεράς Εξέτασης»
«Τώρα η Ελλάδα μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Η δικαιοσύνη του ΠΑΣΟΚ καταδίκασε σε κάθειρξη 11 χρόνων τη 18χρονη τότε Κωνσταντίνα χωρίς καμία απόδειξη, κανένα στοιχείο εξακριβωμένο, ούτε καν με βάση την ηλικία της. Μπορεί να είναι η μοναδική πολιτική κρατούμενη κάτω των 20 στον κόσμο. Αν υπάρχει άλλη, θα είναι σε κάποια χώρα της Μπανανίας».
Ετσι ξεκινά την καταγγελτική επιστολή του, προς την «Ε», ο Νίκος Καρακατσάνης, πατέρας της 20χρονης Κωνσταντίνας.
Και συνεχίζει:
«Την καταδίκασαν σε μία δίκη μεταξύ στρατοδικείου και Ιεράς Εξέτασης, χωρίς να ληφθούν υπ' όψιν ούτε τα πρακτικά, ούτε οι μάρτυρες, ούτε όλα τα στοιχεία που φώναζαν για την αθωότητά της. Το αδίκημα: δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις, να μην πηγαίνει Εξάρχεια, να μην διεκδικεί, να μην έχει πολιτική άποψη, να σκύψει το κεφάλι και να παρακαλέσει για επιείκεια. Η ποινή έπρεπε να είναι εξουθενωτική.
«Ποιον τρομοκράτησε;»
Εγώ όμως προκαλώ όλη την έδρα, όλη την Ελλάδα, ιδιαίτερα τον Αρσένη και την Κατσέλη, να μου αποδείξουν τι έκανε το παιδί μου, ποιον έβλαψε, ποιον τρομοκράτησε.
Την κατηγορούν ότι στα 17 ήταν τρομοκράτης και δεν ντρέπονται. Τρομοκράτες είναι αυτοί και οι υποτελείς τους που έχουν φέρει τον Ελληνα σε απόγνωση και κυκλοφορούν ελεύθεροι. Ολες οι ληστρικές συμμορίες των πολιτικών που ξεφτίλισαν το έθνος και φυλάκισαν το παιδί μου απλά επειδή έχει το ανάστημα να σταθεί απέναντί τους.
»Δεν γινόταν τίποτα όμως. Η απόφαση είχε βγει. Το κόμμα πρέπει να δείξει ότι έχει πατάξει την τρομοκρατία. Οι καρέκλες πρέπει να σωθούν. Μιλάω βέβαια για το κόμμα του Γιωργάκη και Σία. Για το κόμμα αυτό, που καμία σχέση δεν έχει με το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα, του Γεννηματά, της Μελίνας, του Τρίτση και όλων αυτών που δίδαξαν δημοκρατία, σεβασμό στον πολίτη και δικαιοσύνη για όλους ίδια. Μιλάμε για ένα κόμμα που ο αρχηγός τους τρέχει να καλύψει τις λαμογιές των συντρόφων του με δήθεν εξεταστικές και στάχτη στα μάτια.
Γιατί δεν βάζουν τους ίδιους δικαστές να δικάσουν τους Μαντέλη και Αλογοσκούφη, Σημίτη, Τσοχατζόπουλο, Ρουσόπουλο, Παπαντωνίου, Βουλγαράκη και όλους τους άλλους έτσι για να δούμε και εκεί αν έχουν τα κότσια και τη μαγκιά να ρίξουνε τις ποινές στο όριο του νόμου.
Επρεπε δηλαδή η Δικαιοσύνη σας να δείξει ότι υπάρχει στην πλάτη του παιδιού μου;
Τα μωρά έγιναν σύνθημα
Υπουργέ, επειδή είσαι καινούργιος σε αυτό το υπουργείο και δεν σε έχουν ενημερώσει οι συναγωνιστές σου, Παπουτσής, Καστανίδης, Χρυσοχοΐδης, θα σου πω εγώ: το μόνο έγκλημα που έκαναν αυτά τα παιδιά ήταν ότι τόλμησαν να αγανακτήσουν πριν απ' όλους εμάς. Και ο λαός το τόλμησε. Τα μωρά με τις κατσαρόλες γίνανε σύνθημα. Εκατοντάδες χιλιάδες λαού σε όλες τις πλατείες κατσαρόλες κρατάγανε. Η τέχνη τα τίμησε. Κορυφαίος συνθέτης και μοναδικός ερμηνευτής τραγουδάει "Φίλε μου ξεκόλλα, πάρε κατσαρόλα, πες και στα παιδιά να 'ρθουν μια βραδιά, να τα κάψουν όλα", σαν ελάχιστο φόρο τιμής γι' αυτούς που δεν κάνανε τίποτα για πάρτη τους, γι' αυτούς που υποθηκεύσανε τα νιάτα τους πίσω από τα κάγκελα και δεν είναι μόνο το τραγούδι.
Είναι όλοι οι Ελληνες εκτός από τους δικούς σας τους βολεμένους.
Αυτό είναι και το μεγάλο έγκλημα που κάνανε. Ενόχλησαν το σύστημα, ξυπνήσανε μνήμες και συνθήματα που λέγαμε τα χρόνια πριν γεννηθούν τα μωρά. Τα θυμάσαι υπουργέ. Είναι αυτά που με πολλούς από εσάς τα λέγαμε μαζί στους δρόμους και είναι όλα επίκαιρα παραδείγματα. "Λαέ πεινάς, γιατί τους προσκυνάς", "Μπάτσοι- γουρούνια- δολοφόνοι", "Ψωμί, παιδεία, ελευθερία" και ο σύντροφός σου ο Παπουτσής τα θυμάται γιατί τα εφάρμοσε κατά γράμμα στο Σύνταγμα. Μόνο το τανκ του Ντερτιλή έλειπε. Τώρα, λοιπόν, που η Κωνσταντίνα είναι στην πυρά σας, βγείτε άφοβα στο δρόμο, στο καφενείο, στο γήπεδο, βγείτε να καμαρώσετε μια χώρα, που μόνο εσείς μπορέσατε να καταντήσετε έτσι.
Δεν έκανε τα λάθη μου
Είναι τιμή μου, λοιπόν, που η κόρη μου δεν έκανε το δικό μου λάθος να ανήκει σε φτηνές παρατάξεις.
Είναι καμάρι μου που έχω παιδί αυτό το παλικάρι. Η πατρίς του Διγενή και του Διάκου, η πατρίς μου, σήμερα χώρα υποτελών. Τελειώνοντας, ευχαριστώ όλους όσοι σεβάστηκαν το Γολγοθά μου.
Ευχαριστώ όλα τα παιδιά που φάγανε ακόμα και ξύλο, προκειμένου να συμπαρασταθούν στο παιδί μου. Ευχαριστώ τους μάρτυρες, ευχαριστώ τον κ. εισαγγελέα που έστω και την τελευταία στιγμή πήρε χαμπάρι πού πάει η δίκη και έκανε ό,τι μπορούσε για να γλιτώσει τα παιδιά από την κρεμάλα.
Το Δικαστήριο μπορεί να έστειλε 6 παιδιά στα κάτεργα, αλλά να είναι σίγουρο ότι έστειλε και 600 παιδιά στα Εξάρχεια. Ετσι δεν είναι, Μίκη; Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς.
Τέλος, ευχαριστώ τον από δεκαετίες φίλο μου και υπερασπιστή του παιδιού μου, Νίκο Κωνσταντόπουλο. Ευχαριστώ την κόρη του Ζωή που υπερασπίστηκε τη Νίνα μου σαν αδερφή της και τους παρακαλώ, αφού συνεννοηθούν με το παιδί μου, όλες οι κινήσεις που παρέχει ο νόμος να γίνουν.
Λίγο αργότερα που θα έχει ξεβρωμίσει ο τόπος και οι δίκες θα είναι καθαρά αντικειμενικές».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου