Εννέα ή ώρα το βράδυ. Στην Πατησίων. Κείτονταν εκεί. Στην γωνία του δρόμου. Κοντά στο μικρό άλσος. Οι περαστικοί δεν τον κοιτούσαν συνηθισμένοι με τους πρεζάκηδες που σωριάζονται στο δρόμο μετά που παίρνουν νοθευμένη ντρόγκα.
Αδιάφοροι απέναντι σε ένα πρόβλημα που δεν τους αφορούσε .Άμεσα. Μετά από ώρα ο ψιλικατζής, της γειτονιάς, που παρατήρησε ότι ο άνθρωπος δεν έδινε σημάδια ζωής ανησύχησε και κάλεσε το 100.Ανάφερε ότι ο νεκρός έδειχνε ξένος. Τελικά ήρθαν δύο μοτοσικλετιστές. Τον ψάξανε στις τσέπες και βρήκαν ένα χιλιο διπλωμένο χαρτί. Ήταν η προσωρινή άδεια παραμονής .
Για περίπου δύο ώρες οι ένστολοι σταματούσαν τους μελαψός που περνούσαν τυχαία και τους ρωτούσανε αν τον ξέρουν ή αν μπορούν να δώσουν κάποια στοιχεία σχετικά με την οικογένεια του. Κάποιον να ειδοποιήσουνε. Για την απώλεια.
Ο νεκρός μεταφέρθηκε στο φως. Με σκυμμένο κεφάλι και το σώμα του σε μία αφύσικη στάση ατένιζε τον κόσμο με τα θολά του μάτια. Παρέμεινε στηριγμένος στο πεζοδρόμιο, δίπλα από την είσοδο της πολυκατοικίας. Δεν κρύωνε πλέον και ούτε ζητούσε βοήθεια. Αιτία θανάτου ;Ίσως η ντρόγκα, ίσως η αρρώστια, ίσως η πείνα .
Ποιος ήταν; Και ποιους ενδιαφέρει τώρα που έφυγε; Οι συγκεντρωμένοι περαστικοί τον κοιτούσαν με αμείωτη περιέργεια. Οι αλλοδαποί που ελέγχθηκαν προσπαθούσανε με φωνές διαμαρτυρίας να αφεθούν ελεύθεροι επειδή δεν είχανε σχέση .Με το θύμα.
Ένας ίσον κανένας. Δεν ήταν διάσημος και ούτε πλούσιος. Σε μερικές ώρες όλοι θα τον ξεχάσουν.Κανένα από τα έγκριτα και αξιοσέβαστα ονόματα της δημοσιογραφίας δεν θα ασχοληθεί μαζί του. Στα βιβλία συμβάντων της Αστυνομίας θα αναφερθεί ένας θάνατος. Και όλα θα τελειώσουν εκεί.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου