Το Ισραήλ σχεδιάζει να κατεδαφίσει 8 χωριά στη Δυτική Όχθη για να
χρησιμοποιήσει την περιοχή ως πεδίο ασκήσεων του στρατού, μετέδωσε τη
Δευτέρα η ισραηλινή εφημερίδα Χααρέτζ.
Το Ισραηλινό Ανώτατο Δικαστήριο άκουσε τα σχέδια κατεδάφισης του Ισραηλινού Υπουργού Άμυνας Εχούντ Μπαράκ, την Κυριακή. Οι κάτοικοι των χωριών νοτίως της Χεβρώνας θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στις εκτάσεις τους τα «σαββατοκύριακα» και στις εβραϊκές γιορτές καθώς και σε δύο περιόδους του ενός μήνα κάθε χρόνο, όταν οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής δεν θα κάνουν ασκήσεις στην περιοχή.
Το Ισραήλ θεωρεί τους 1.500 κατοίκους των χωριών Khirbet al-Majaz, Khirbet al-Tabban, Sfai, Khirbet al-Fakheit, Halaweh, Mirkez, Jinba και Kharoubeh ως καταληψίες, παρόλο που τα χωριά προϋπήρχαν της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ για πάνω από 100 χρόνια, από τη δεκαετία του 1830.
Προηγούμενες διαταγές εκκένωσης εναντίον των κατοίκων των χωριών είχαν παγώσει από το Ισραηλινό Ανώτατο Δικαστήριο.
Το 1999 πάνω από 700 κάτοικοι είχαν εκδιωχθεί λόγω «παράνομης κατοικίας σε πεδίο βολής» και οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής είχαν κατάσχει περιουσίες και είχαν γκρεμίσει κτίσματα και πηγές. Το Ισραηλινό Ανώτατο Δικαστήριο είχε εκδώσει απόφαση προσωρινών ασφαλιστικών μέτρων και οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής είχαν επιτρέψει στους κατονομαζόμενους ως ενάγοντες να επιστρέψουν αλλά όχι στους συγγενείς τους. Στο μεταξύ πολλοί κάτοικοι δεν είχαν που να επιστρέψουν πια.
Το Ισραήλ ισχυρίστηκε την Κυριακή ότι μια έρευνα που διεξήχθη το 2000 βρήκε ότι δεν υπήρχαν μόνιμοι κάτοικοι στην περιοχή. Ισχυρίζεται ότι οι περισσότεροι χωριανοί έχουν μόνιμες κατοικίες στη Γιάτα, μια κοντινή κωμόπολη.
Οι κάτοικοι των χωριών, ο Σύλλογος για τα δικαιώματα του πολίτη στο Ισραήλ (ACRI) και η οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων B’ Tselem παρουσιάζουν τα πράγματα διαφορετικά. Σύμφωνα με αυτούς τα 12 χωριά της περιοχής– 4 εκ των οποίων με 300 κατοίκους, ο Μπαράκ δέχτηκε να αφήσει – είναι φυσικές επεκτάσεις των κοινοτήτων που ζουν σε σπηλιές, οι οποίες απαντώνται στην περιοχή. Σε κάποια από αυτά τα χωριά, σπίτια από ακατέργαστη πέτρα είχαν χτιστεί ακόμα και πριν το 1967.
Η σύνδεση με τη Γιάτα είναι φυσική – και χαρακτηριστική των πολλών κοινοτήτων-δορυφόρων που αναπτύχθηκαν ανά τους αιώνες στην ιστορική Παλαιστίνη. Για πολλές γενιές οι κάτοικοι των σπηλιών ήταν αγρότες και βοσκοί, που παρήγαγαν γάλα και τυρί και έχουν διατηρήσει τον τρόπο ζωής τους έως και σήμερα, ενώ έχουν ενσωματωθεί στη Γιάτα ως αποτέλεσμα των σύγχρονων αναγκών, όπως η ανάγκη να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο.
Οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής είχαν ανακηρύξει κάπου 30.000 ντούναμ (7.500 εκτάρια) στην περιοχή, ως κλειστή στρατιωτική ζώνη, τη δεκαετία του ’70. Σύμφωνα με το στρατιωτικό νόμο, μόνο οι μόνιμοι κάτοικοι επιτρέπεται να παραμείνουν σε μια κλειστή στρατιωτική ζώνη.
Μέχρι το 1997, οι κάτοικοι των σπηλιών συνέχιζαν να ζουν στις κοινότητές τους ανενόχλητοι – κάτι που σύμφωνα με τους ενάγοντες είναι ξεκάθαρη απόδειξη ότι θεωρούνταν εκείνη την εποχή ως μόνιμοι κάτοικοι. Παρόλα αυτά, όπως συνέβη σε μεγάλο μέρος της Δυτικής Όχθης το οποίο υπό τις συμφωνίες του Όσλο χαρακτηρίστηκε ως Περιοχή C – υπό πλήρη ισραηλινό έλεγχο – οι ισραηλινές αρχές δεν επέτρεψαν στους κατοίκους να χτίσουν περισσότερες κατασκευές, συμπεριλαμβανομένων σχολείων και κλινικών, για να ικανοποιήσουν τη φυσική τους ανάπτυξη. Αυτές οι κοινότητες δεν συμπεριλήφθηκαν στα μεγάλα σχέδια που έγιναν για την οικοδόμηση των εποικισμών της περιοχής, και έτσι, μέχρι σήμερα, αυτά τα χωριά δεν είναι συνδεδεμένα με το οδικό δίκτυο, το δίκτυο ύδρευσης ή ηλεκτροδότησης.
Οmniatv
Το Ισραηλινό Ανώτατο Δικαστήριο άκουσε τα σχέδια κατεδάφισης του Ισραηλινού Υπουργού Άμυνας Εχούντ Μπαράκ, την Κυριακή. Οι κάτοικοι των χωριών νοτίως της Χεβρώνας θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στις εκτάσεις τους τα «σαββατοκύριακα» και στις εβραϊκές γιορτές καθώς και σε δύο περιόδους του ενός μήνα κάθε χρόνο, όταν οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής δεν θα κάνουν ασκήσεις στην περιοχή.
Το Ισραήλ θεωρεί τους 1.500 κατοίκους των χωριών Khirbet al-Majaz, Khirbet al-Tabban, Sfai, Khirbet al-Fakheit, Halaweh, Mirkez, Jinba και Kharoubeh ως καταληψίες, παρόλο που τα χωριά προϋπήρχαν της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ για πάνω από 100 χρόνια, από τη δεκαετία του 1830.
Προηγούμενες διαταγές εκκένωσης εναντίον των κατοίκων των χωριών είχαν παγώσει από το Ισραηλινό Ανώτατο Δικαστήριο.
Το 1999 πάνω από 700 κάτοικοι είχαν εκδιωχθεί λόγω «παράνομης κατοικίας σε πεδίο βολής» και οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής είχαν κατάσχει περιουσίες και είχαν γκρεμίσει κτίσματα και πηγές. Το Ισραηλινό Ανώτατο Δικαστήριο είχε εκδώσει απόφαση προσωρινών ασφαλιστικών μέτρων και οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής είχαν επιτρέψει στους κατονομαζόμενους ως ενάγοντες να επιστρέψουν αλλά όχι στους συγγενείς τους. Στο μεταξύ πολλοί κάτοικοι δεν είχαν που να επιστρέψουν πια.
Το Ισραήλ ισχυρίστηκε την Κυριακή ότι μια έρευνα που διεξήχθη το 2000 βρήκε ότι δεν υπήρχαν μόνιμοι κάτοικοι στην περιοχή. Ισχυρίζεται ότι οι περισσότεροι χωριανοί έχουν μόνιμες κατοικίες στη Γιάτα, μια κοντινή κωμόπολη.
Οι κάτοικοι των χωριών, ο Σύλλογος για τα δικαιώματα του πολίτη στο Ισραήλ (ACRI) και η οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων B’ Tselem παρουσιάζουν τα πράγματα διαφορετικά. Σύμφωνα με αυτούς τα 12 χωριά της περιοχής– 4 εκ των οποίων με 300 κατοίκους, ο Μπαράκ δέχτηκε να αφήσει – είναι φυσικές επεκτάσεις των κοινοτήτων που ζουν σε σπηλιές, οι οποίες απαντώνται στην περιοχή. Σε κάποια από αυτά τα χωριά, σπίτια από ακατέργαστη πέτρα είχαν χτιστεί ακόμα και πριν το 1967.
Η σύνδεση με τη Γιάτα είναι φυσική – και χαρακτηριστική των πολλών κοινοτήτων-δορυφόρων που αναπτύχθηκαν ανά τους αιώνες στην ιστορική Παλαιστίνη. Για πολλές γενιές οι κάτοικοι των σπηλιών ήταν αγρότες και βοσκοί, που παρήγαγαν γάλα και τυρί και έχουν διατηρήσει τον τρόπο ζωής τους έως και σήμερα, ενώ έχουν ενσωματωθεί στη Γιάτα ως αποτέλεσμα των σύγχρονων αναγκών, όπως η ανάγκη να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο.
Οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής είχαν ανακηρύξει κάπου 30.000 ντούναμ (7.500 εκτάρια) στην περιοχή, ως κλειστή στρατιωτική ζώνη, τη δεκαετία του ’70. Σύμφωνα με το στρατιωτικό νόμο, μόνο οι μόνιμοι κάτοικοι επιτρέπεται να παραμείνουν σε μια κλειστή στρατιωτική ζώνη.
Μέχρι το 1997, οι κάτοικοι των σπηλιών συνέχιζαν να ζουν στις κοινότητές τους ανενόχλητοι – κάτι που σύμφωνα με τους ενάγοντες είναι ξεκάθαρη απόδειξη ότι θεωρούνταν εκείνη την εποχή ως μόνιμοι κάτοικοι. Παρόλα αυτά, όπως συνέβη σε μεγάλο μέρος της Δυτικής Όχθης το οποίο υπό τις συμφωνίες του Όσλο χαρακτηρίστηκε ως Περιοχή C – υπό πλήρη ισραηλινό έλεγχο – οι ισραηλινές αρχές δεν επέτρεψαν στους κατοίκους να χτίσουν περισσότερες κατασκευές, συμπεριλαμβανομένων σχολείων και κλινικών, για να ικανοποιήσουν τη φυσική τους ανάπτυξη. Αυτές οι κοινότητες δεν συμπεριλήφθηκαν στα μεγάλα σχέδια που έγιναν για την οικοδόμηση των εποικισμών της περιοχής, και έτσι, μέχρι σήμερα, αυτά τα χωριά δεν είναι συνδεδεμένα με το οδικό δίκτυο, το δίκτυο ύδρευσης ή ηλεκτροδότησης.
Οmniatv
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου