της Λένας ΔιβάνηΣε είδα να τρέμεις απ´ το φόβο σου. Καθόσουν απέναντί μου στο μετρό σ´ αναμμένα κάρβουνα. Τα μάτια σου έψαχναν το παιδί με τα μαύρα και το σουγιά κάθε που άνοιγε η πόρτα κι έμπαινε κόσμος. Τα χέρια σου σε θέση άμυνας. Είστε καλά; Σε ρώτησα. Βλακεία μου. Μη φοβάσαι, έπρεπε να σου πω. Είμαστε κι εμείς εδω. Αλλά σιγά μην είμαστε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου