Αυτό που δεν αμφισβητείται ωστόσο είναι ότι ΠΑΣΟΚ, ΔΗΑΡΙ και Οικολόγοι Πράσινοι καθώς και Ντ. Μπακογιάννη και ΛΑΟΣ πρωταγωνιστούν σε μια εκστρατεία υποβάθμισης της πολιτικής σημασίας των αυτοδιοικητικών εκλογών και αποσύνδεσης τους από την ασκούμενη στρατηγική των ΔΝΤ-ΕΕ-αστικής τάξης τόσο για να δικαιολογήσουν συμμαχίες υπερ της του κεφαλαίου όσο και για τον περιορισμό μιας ισχυρής αριστερής διαμαρτυρίας-και ιδιαίτερα εργατικής κινητοποίησης- απέναντι στα νέα σαρωτικά μέτρα.
Το ΠΑΣΟΚ ειδικά προσπαθεί να διαμορφώσει προκαταβολικά ένα έδαφος αποστασιοποίησης των εκλογικών αποτελεσμάτων και της προβλεπόμενης φθοράς του από την ουσία της αντιδραστικής πολιτικής του.
Η φιλοτροϊκή, (για να είμαστε στο πνεύμα των ημερών), «συμμαχία των προθύμων» προχώρησε σε μπαράζ δηλώσεων μεταξύ των οποίων ξεχώρισαν οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Γ. Πεταλωτή ο οποίος τόνισε ότι «όποιος κινείται και προσπαθεί να εκμεταλλευθεί αυτές τις εκλογές για ιδιοτελείς σκοπούς, αδικεί και τη χώρα και την πολύ μεγάλη, επανάσταση που γίνεται στην αυτοδιοίκηση».
Στο ίδιο πνεύμα ο Σπύρος Λυκούδης της ΔΗΑΡΙ χαρακτήρισε «πολιτικό παραλογισμό το δίλημμα υπερ ή κατά του μνημονίου».
Ο Φώτης Κουβέλης δήλωσε κατηγορηματικά ότι δεν είναι δυνατόν να προκύψουν συσπειρώσεις εναντίον του μνημονίου με τη δικαιολογία ότι «εναντίον του τάσσεται και η Νέα Δημοκρατία» και οπότε η μόνη κοινή βάση που μπορεί να υπάρξει είναι τα αυτοδιοικητικά προβλήματα. Ενώ μάλιστα, αναλύοντας τη γενικότερη τακτική της παράταξής του, δεν έκρυψε ότι αυτή προσβλέπει να δώσει απάντηση και στο λεγόμενο κυβερνητικό πρόβλημα της χώρας.
Ο αποπροσανατολισμός που επιχειρείται με τις «κεντροαριστερές» συνεργασίες και τη συμμετοχή της οικολογίας της αγοράς, καθώς και με την πασαρέλα λαμπερών προσώπων και τα μακιαβελικά παιχνίδια εξουσίας στο εσωτερικό των κομμάτων σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το εκρηκτικό κοινωνικό μείγμα οργής, αγανάκτησης και ανασφάλειας που αναπόφευκτα θα εκδηλωθεί με τον έναν ή τον άλλο τροπο -με όλες τις αντιφάσεις του- και στις επόμενες εκλογές.
Γι’αυτό και στην κρίσιμη μάχη του Νοεμβρίου έχει ξεχωριστή πολιτική σημασία να προσανατολιστεί αυτή η οργή όχι σε πλασματικές τεχνητές εκτονώσεις κάθε είδους αλλά για να ενισχυθεί το βασικό πολιτικό μέτωπο της ευρύτερης εργατικής συσπείρωσης και πάλης που μπορεί να επιβάλλει ουσιαστικές «λύσεις» και νίκες.
Η φιλοτροϊκή, (για να είμαστε στο πνεύμα των ημερών), «συμμαχία των προθύμων» προχώρησε σε μπαράζ δηλώσεων μεταξύ των οποίων ξεχώρισαν οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Γ. Πεταλωτή ο οποίος τόνισε ότι «όποιος κινείται και προσπαθεί να εκμεταλλευθεί αυτές τις εκλογές για ιδιοτελείς σκοπούς, αδικεί και τη χώρα και την πολύ μεγάλη, επανάσταση που γίνεται στην αυτοδιοίκηση». Στο ίδιο πνεύμα ο Σπύρος Λυκούδης της ΔΗΑΡΙ χαρακτήρισε «πολιτικό παραλογισμό το δίλημμα υπερ ή κατά του μνημονίου». Ο Φώτης Κουβέλης δήλωσε κατηγορηματικά ότι δεν είναι δυνατόν να προκύψουν συσπειρώσεις εναντίον του μνημονίου με τη δικαιολογία ότι «εναντίον του τάσσεται και η Νέα Δημοκρατία» και οπότε η μόνη κοινή βάση που μπορεί να υπάρξει είναι τα αυτοδιοικητικά προβλήματα. Ενώ μάλιστα, αναλύοντας τη γενικότερη τακτική της παράταξής του, δεν έκρυψε ότι αυτή προσβλέπει να δώσει απάντηση και στο λεγόμενο κυβερνητικό πρόβλημα της χώρας.
Ο αποπροσανατολισμός που επιχειρείται με τις «κεντροαριστερές» συνεργασίες και τη συμμετοχή της οικολογίας της αγοράς, καθώς και με την πασαρέλα λαμπερών προσώπων και τα μακιαβελικά παιχνίδια εξουσίας στο εσωτερικό των κομμάτων σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το εκρηκτικό κοινωνικό μείγμα οργής, αγανάκτησης και ανασφάλειας που αναπόφευκτα θα εκδηλωθεί με τον έναν ή τον άλλο τροπο -με όλες τις αντιφάσεις του- και στις επόμενες εκλογές. Γι’αυτό και στην κρίσιμη μάχη του Νοεμβρίου έχει ξεχωριστή πολιτική σημασία να προσανατολιστεί αυτή η οργή όχι σε πλασματικές τεχνητές εκτονώσεις κάθε είδους αλλά για να ενισχυθεί το βασικό πολιτικό μέτωπο της ευρύτερης εργατικής συσπείρωσης και πάλης που μπορεί να επιβάλλει ουσιαστικές «λύσεις» και νίκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου