Αντιμετώπιση δακρυγόνων (σύντομο εγχειρίδιο)
Δακρυγόνα/ασφυξιογόνα:
Το δακρυγόνο ανακαλύφθηκε από κάποιους αμερικάνους χημικούς στα 1928. Αναπτύχθηκε σαν όπλο στη διάρκεια του ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου αλλά χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα για πρώτη φορά στον πόλεμο του Βιετνάμ.
Την πιο συχνή του χρήση όμως βρήκε στα επόμενα χρόνια από τις κατασταλτικές δυνάμεις των κρατών ενάντια σε διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις του “εσωτερικού εχθρού”. Η χρήση του αποσκοπεί στο να καταστήσει το “θύμα” ανίκανο να αντισταθεί ή να ξεφύγει ώστε να περάσει υπό τον έλεγχο των δυνάμεων της τάξης. Οι πιο κοινοί τύποι δακρυγόνων/ασφυξιογόνων στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ είναι οι: CS (o-chlorobenzylidenemalononitrile) και CN (w-chloroacetophenone).
Κάποιες συνέπειες της έκθεσης του οργανισμού σ’ αυτά είναι: έντονος ερεθισμός των ματιών που προκαλεί δάκρια ή και προσωρινή τύφλωση, ερεθισμός των βλενογόννων της μύτης, της τραχείας, των πνευμόνων, βήχας, ερεθισμός του λάρυγγα και του στομάχου, τάση για εμετό, πιθανότητα διάρροιας, άγχος-αύξηση των σφιγμών, εφίδρωση, δερματικοί ερεθισμοί.
Σε περιπτώσης εισπνοής μεγάλης ποσότητας, έχει καταγραφεί σε τοξικολογική μελέτη ακόμη και χημική πνευμονίτιδα αλλά και θανατηφόρο πνευμονικό οίδημα, καρδιακές προσβολές, γαστρεντερίτιδα, ηπατοκυτταρικές λοιμώξεις, θάνατοι.
Το CS ιδιαίτερα, είναι αλκαλικός διαλύτης σουλφυδρυλικών ομάδων και πιθανόν του DNA. Ενδέχεται λοιπόν να προκαλεί ακόμα και γενετικές μεταλλάξεις.
Η έξαρση των συμπτωμάτων ευνοείται πάντως με τη θερμότητα ή την ξηρασία, ενώ ακόμη και μικρές ποσότητες δακρυγόνου μπορούν να επιφέρουν προσωρινά έντονη δυσφορία σε πολλούς ανθρώπους, πράγμα που το καθιστά κι ένα από τα καθιερωμένα όπλα για τον έλεγχο του πλήθους. Χαρακτηριστική είναι η πρώτη αντίδραση του οργανισμού, βλεφαροσπασμοί, αίσθηση καψίματος και σωματικού πόνου.
Συνήθως εκτοξεύονται ως κάνιστρα από ειδικά όπλα κάποια από τα οποία ρίχνουν και 4-5 βλήματα διασποράς. Μην επιχειρήσεις να πιάσεις το βλήμα με γυμνά χέρια γιατί είναι υπερβολικά θερμό, ενώ ο χρόνος που χρειάζεται για να πεταχτεί πίσω αρκεί για να επιδράσει πάνω σου αποτελεσματικά. Μπορεί επίσης να ψεκάζονται από σπρέυ χειρός ή από φισούνες σε μέγεθος πυροσβεστήρα. Στην περίπτωση αυτή μπορούν να προκαλέσουν μέχρι και εγκαύματα πρώτου βαθμού.
Φροντίδα:
Αυτό που επιφέρει συνήθως η έκθεση στο CS ή το CN είναι ερεθισμός των ματιών και της τραχείας, βλεφαροσπασμοί, δάκρυα, βήχας, φτάρνισμα, ρινική καταρροή, μαζί με μια αίσθηση καψίματος στο εκτεθειμένο δέρμα και στο στόμα.
Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν ναυτία, τάσεις για εμετό, φωτοφοβία, πονοκεφάλους. Τα συμπτώματα αυτά συνήθως εξαφανίζονται λίγες ώρες μετά την έκθεση. Η δυσφορία συνήθως κρατά για μισή το πολύ ώρα, ενώ το σπρέυ πιπεριού μπορεί να ενοχλεί ακόμη και μετά από 2 ώρες.
Αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα είναι η πρόσβαση σε κάποιο μέρος με καθαρό αέρα, απομάκρυνση από το σημείο όπου έχει πέσει ή έχει ψεκαστεί το δακρυγόνο/ασφυξιογόνο και το ξέπλυμα της επιδερμίδας και των ματιών.
Ατομα με διεγνωσμένα αναπνευστικά προβλήματα όπως άσθμα ή εμφύσημα πρέπει να είναι πολύ πιο επιφυλακτικά καθώς ρισκάρουν μια επιδείνωση ή και μονιμοποίηση του προβλήματος σε περίπτωση έκθεσής τους. Το ίδιο όσον αφορά άτομα που φορούν φακούς επαφής, καθώς οι ουσίες που προκαλούν ερεθισμούς παγιδεύονται πίσω απ’ τους φακούς κι έτσι παρατείνεται η έκθεση σ αυτές. Αν ωστόσο φοράς φακούς μην τους πιάσεις παρά μόνο με καθαρά δάχτυλα, μην τους τρίψεις, μην τους πιέσεις.
Όταν λοιπόν πέσει ή ψεκαστεί το δακρυγόνο/ασφυξιογόνο μην πανικοβάλλεσαι και μη τρίψεις τα μάτια σου. Έχε στο μυαλό σου ότι αυτό δεν είναι και το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί. Παρά την σύγχυση και τον πανικό, μπορείς να βρείς κάποια ανοιχτωσιά να καταφύγεις. Μείνε ψύχραιμος και ανάπνεε αργά.
Θυμήσου ότι είναι μόνο προσωρινό.
Καθησύχασε τους διπλανούς σου αν έχουν καταληφθεί από τον πανικό. Στη συνέχεια, ξέπλυνε το πρόσωπο με ένα διάλυμα αποτελούμενο κατά 50% από νερό και 50% από βασικό διάλυμα (π.χ. Maalox) που θα έχεις παρασκευάσει από πριν, ή άφθονο νερό.
Μην καταπιείς! Φύσηξε επίμονα την μύτη σου, ξέπλυνε το στόμα, φτύσε.
Στάσου σε κάποιο σημείο με καθαρό αέρα, με το πρόσωπο προς την μεριά του ανέμου. Αργότερα, καλό είναι να κάνεις ένα ντους με δροσερό νερό και σαπούνι.
Ξέπλυνε προσεκτικά το κεφάλι, ούτως ώστε το νερό από τα μαλλιά σου να μην τρέχει στα μάτια. Κλείσε τα ρούχα που φορούσες σε σακούλες μέχρι να τα πλύνεις, με ισχυρό βασικό (μη-όξεινο) απορρυπαντικό. Πίνε άφθονο νερό.
Σε περίπτωση που αντιληφθείς μακροχρόνια συμπτώματα, όπως ερεθισμούς των ματιών ή αναπνευστικά προβλήματα κάποιες μέρες μετά, αναζήτησε ιατρική βοήθεια. Τις επόμενες μέρες, πίνε άφθονο νερό, ακόμη καλύτερα στίβοντας μέσα λίγο λεμόνι. Κοιμήσου αρκετά και απόφευγε το τσιγάρο, το αλκοόλ, την καφείνη, τα τηγανητά/λιπαρά γεύματα: Βοήθησε το συκώτι σου να αποβάλλει τα τοξικά.
Πρόληψη:
Καλύπτουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του σώματός μας, ιδιαίτερα αν έχουμε κάποιο έγκαυμα, ξεφλούδισμα από τον ήλιο κλπ, δεν το αφήνουμε σε καμία περίπτωση εκτεθειμένο.
Χρησιμοποιούμε αντηλιακό (βασικό) και σε καμμία περίπτωση λοσιόν/έλαια κλπ γιατί παρατείνουν την επίδραση των δακρυγόνων.
Στο εμπόριο μπορούν να βρεθούν ειδικές αντι-ασφυξιογόνες μάσκες (οι καλύτερες είναι αυτές που καλύπτουν ολόκληρο το κεφάλι, με φίλτρα τύπου ΝΑΤΟ, ενώ σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να παίρνουμε τις παλιού τύπου οι οποίες περιέχουν ασβέστιο στα φίλτρα), ωστόσο, η κατοχή μιας τέτοιας μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον μας σε μια πιθανή προσαγωγή, εξακρίβωση κλπ.
Εναλλακτικά, μπορούμε να έχουμε γυαλάκια κολυμβητηρίου, ή στην χειρότερη περίπτωση ένα καθαρό μαντήλι, ακόμα και ελαφρώς ποτισμένο στο διάλυμα Maalox, ώστε να καλύπτει την μύτη και το στόμα
Πρώτες βοήθειες για διαδηλωτές
Σε μια διαδήλωση υπάρχει συχνά ένα ενδεχόμενο τραυματισμού. Δεδομένου ότι η προοπτική μεταφοράς σε νοσοκομείο δεν είναι πάντα ότι ευκολότερο (υπάρχει πάντα η πιθανότητα σύλληψης, το θέμα της απόστασης, του χρόνου), αλλά ούτε κι ότι καλύτερο (μιας και συχνά μετά από περιπτώσεις σύγκρουσης στο δρόμο, οι μπάτσοι «κόβουν κίνηση» έξω από τα κοντινότερα νοσοκομεία για τραυματίες), θεωρούμε ότι είναι χρήσιμο για όποιον επιλέγει να βρεθεί σε μια διαδήλωση να γνωρίζει κάποια βασικά πράγματα ώστε να αντιμετωπίσει μια κατάσταση κινδύνου.
Το βασικότερο σε μια σύγκρουση στο δρόμο είναι να διατηρούμε πάντοτε τη ψυχραιμία μας.
Σκοπός της καταστολής, είναι να σπείρει ανάμεσά μας τον φόβο.
Ο πανικός είναι λοιπόν σε μια τέτοια περίπτωση ο χειρότερος σύμβουλος. Η λογική του «να σώσω το τομάρι μου», είναι που παράγει τα ποδοπατήματα διαδηλωτών, την ηττοπάθεια, και τελικά τις εκτεταμένες συλλήψεις και στρώνει το έδαφος για την αστυνομική κακοποίηση και την καταστολή. Ο οδηγός που ακολουθεί, βασίζεται σε αντίστοιχους οδηγούς ιατρικών ομάδων όπως οι Action Medics UK και η Black Cross Health Care Collective οι οποίοι απευθύνονται κυρίως σε γιατρούς και αφορούν την περίθαλψη τρίτου προσώπου, μπορεί ωστόσο να φανεί αρκετά χρήσιμος, ώστε να φροντίσουμε τον εαυτό μας ή κάποιον άλλο διαδηλωτή σε περίπτωση τραυματισμού.
Είναι σημαντικό να έχουμε πάντοτε τη συγκατάθεση του ανθρώπου που προσπαθούμε να βοηθήσουμε. Εξ αιτίας της κατάστασης που θα επικρατεί εκείνη τη στιγμή, κάθε προσέγγιση μπορεί να θεωρηθεί ως επίθεση ή ακόμα ως απόπειρα σύλληψης…
Πάνω απ΄ όλα απαιτείται ψυχραιμία, αν δεν είμαστε σίγουροι για κάτι (όπως για το πώς ακριβώς πρέπει να αντιδράσουμε ή για το αν ο τραυματίας θέλει τη βοήθειά μας), περιττό να πούμε, ότι δεν το επιχειρούμε.
Τι κάνουμε σε περίπτωση τραυματισμού από δακρυγόνο:
Σε περίπτωση που ο τραυματίας φοράει φακούς επαφής, του ζητάμε να τους βγάλει, ώστε να μην τραυματιστεί ο κερατοειδής χιτώνας του ματιού. Οι φακοί έπειτα είναι για πέταμα, δεν υπάρχει τρόπος καθαρισμού. Ένα προληπτικό μέσο θα ήταν η χρήση μάσκας, ή γυαλιών κολυμβητηρίου.
Απομακρύνουμε τον τραυματία από το σημείο που έπεσαν τα δακρυγόνα.
Αφαιρούμε το ρούχο πάνω στο οποίο έχει πέσει δακρυγόνο.
Ξεπλένουμε πολύ προσεκτικά τα μάτια του με κάποιο βασικό διάλυμα (π.χ. Maalox), ή τουλάχιστον με άπλετο δροσερό νερό (αυτό ίσως τσούξει περισσότερο, τουλάχιστον στην αρχή). Όχι ζεστό νερό: ανοίγουν οι πόροι του δέρματος και απορροφούν το δακρυγόνο.
Αφήνουμε τα δάκρυα να «κάνουν τη δουλειά τους», χωρίς να τρίβουμε ή να σκουπίζουμε τα μάτια.
Παροτρύνουμε τον τραυματία να κρατάει τα μάτια του ανοιχτά, να φτύνει και να φυσάει την μύτη του, ενώ τον βοηθάμε να καθίσει σε ανοιχτό μέρος, όπου κάνει ρεύμα, ώστε να εξατμιστεί το δακρυγόνο που απέμεινε.
——————————————————————————————————————————————
Η Εξακρίβωση στοιχείων
Βασικές γνώσεις για την αντιμετώπιση μιας καθημερινής αστυνομικής πρακτικης
Τα θέματα που σχετίζονται με την εξακρίβωση στοιχείων, την προσαγωγή στα αστυνομικά τμήματα και τις αστυνομικές έρευνες ρυθμίζονται, μεταξύ πολλών άλλων, στο προεδρικό διάταγμα (π.δ.) 141/1991, το οποίο γεννά κρίσιμα ζητήματα ουσίας που θέτουν σημαντικά ατομικά δικαιώματα στην «γκρίζα ζώνη» μιας διακριτικής ευχέρειας των οργάνων της αστυνομίας.
Η αστυνομία δικαιούται να μας υποβάλλει σε εξακρίβωση στοιχείων, ζητώντας την επίδειξη των σχετικών εγγράφων με παράλληλη επίδειξη της ταυτότητας του οργάνου, αν αυτό έχει πολιτική περιβολή. Μετά την επίδειξη της αστυνομικής ταυτότητας ολοκληρώνεται η διαδικασία, και, υπό κανονικές συνθήκες, δεν υφίσταται υποχρέωση απάντησης σε άλλες ερωτήσεις, χωρίς αντίστοιχα δυνατότητα προσαγωγής μας στο αστυνομικό τμήμα.
Για να γίνει νόμιμα κάτι τέτοιο πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 15 περ. ΄θ του παραπάνω π.δ., είτε να μην φέρει ο πολίτης αστυνομική ταυτότητα ή διαβατήριο, είτε εξαιτίας του τόπου, του χρόνου, των περιστάσεων και της συμπεριφοράς του να δημιουργείται στους αστυνομικούς η υπόνοια πρότερης διάπραξης εγκληματικής ενέργειας.
Έτσι, αν δεν συντρέχει μία εκ των περιστάσεων (το οποίο φυσικά εναπόκειται στην αξιολογική κρίση των οργάνων…) δεν είναι νόμιμη η προσαγωγή στο τμήμα. Η συχνή αντίθετη πρακτική λαμβάνει χώρα υπό τον μανδύα ανάγκης ελέγχου για την ύπαρξη ανεκτέλεστων ποινικών αποφάσεων.
Η διόγκωση όμως του σχετικού (χρονικού και ψυχολογικού) βάρους στον πολίτη είναι απαράδεκτη, ερμηνεία που έγινε δεκτή και από το Συνήγορο του Πολίτη στο εμπεριστατωμένο πόρισμά του με θέμα «Νόμιμες προϋποθέσεις προσαγωγών και αστυνομικών ερευνών» από τον Ιούνιο του 2003.
Σε περίπτωση προσαγωγής, ο χρόνος παραμονής στο τμήμα δεν πρέπει να υπερβαίνει τον απολύτως προσήκοντα, σε αντίθετη δε περίπτωση εκφράζουμε κομψά τη δυσαρέσκειά μας, για να απεμπλακούμε όσο το δυνατόν νωρίτερα. Επομένως, η εξακρίβωση φυγοδικίας ή φυγοποινίας δεν επιτρέπεται να διαρκεί για ώρες. Τυχόν διαβεβαιώσεις περί μη σύλληψης ή ύπαρξης κατηγοριών ελάχιστη σημασία έχουν, αφού η κράτηση, ως παρεμπόδιση της ελευθερίας της κίνησης, είναι πραγματικό γεγονός ανεξάρτητα από το νομικό χαρακτηρισμό της.
Σε περίπτωση διατύπωσης άλλων ερωτήσεων, άσχετων με τη διαπίστωση των στοιχείων μας, όπως π.χ. σχετικών με τις πολιτικές μας απόψεις, την οικογενειακή μας κατάσταση ή τις σεξουαλικές μας προτιμήσεις συνίσταται η μη απάντηση, διότι αυτές αφορούν προσωπικά μας δεδομένα που δεν (πρέπει να) αφορούν την αστυνομία. Βέβαια συχνά χρησιμοποιείται στο δρόμο σε περίπτωση σχετικής άρνησης η, παντελώς καταχρηστική, απειλή προσαγωγής στο τμήμα για «διακρίβωση του γνησίου της ταυτότητας» ως «καψόνι» για την απροθυμία του ερωτωμένου.
Δακτυλοσκόπηση και φωτογράφηση, κατά τα άρθρα 27 παρ. 1 εδ. η’ και 29 παρ. 1 εδ. γ’ π.δ. 342/1977, επιτρέπεται μόνο όταν υπάρχει εξατομικευμένη υπόνοια τέλεσης εγκλήματος, επομένως όχι σε περίπτωση προσαγωγής για εξακρίβωση. Σε κάθε περίπτωση είναι σημαντική η διευκρίνιση της νομικής μας θέσης (μάρτυρα, κατηγορουμένου ή απλώς προσαχθέντα) για την άσκηση των σχετικών δικαιωμάτων.
Οι έρευνες της αστυνομίας, που ρυθμίζονται από τα άρθρα 94 εδ. α’ και 96 παρ. 3 εδ. α’ και β’ του π.δ. 141/1991, διακρίνονται σε σωματικές, σε έρευνες σε μεταφορικά μέσα και σε έρευνες σε κατοικίες. Κανονικά η σωματική έρευνα, εκτός από τις περιπτώσεις των σωματικών ερευνών στα πλαίσια προανάκρισης για ένα συγκεκριμένο αδίκημα, μπορεί να γίνει μόνον αν υπάρχει σοβαρή και βάσιμη υπόνοια ή απόλυτη ανάγκη, οπότε ο πολίτης δικαιούται σε διευκρίνιση για ποιο αδίκημα θεωρήθηκε ύποπτος.
Η έκφραση δυσαρέσκειας λόγω έρευνας δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επιβαρυντικό στοιχείο, αφού από πουθενά δεν προκύπτει έννομη υποχρέωση του πολίτη να είναι πρόθυμος και χαμογελαστός απέναντι στους ελέγχοντες αστυνομικούς. Η σχετική, τέλος, θεμελίωση σοβαρής υπόνοιας τέλεσης αξιόποινης πράξης αποκλειστικά λόγω της παρουσίας σε συγκεκριμένο δημόσιο χώρο (π.χ. πλατεία Εξαρχείων στην Αθήνα ή πλατεία Ναυαρίνου στη Θεσσαλονίκη) κρίνεται καθ’ όλα παράνομη, διότι η σχετική ελευθερία εμπίπτει στο απόλυτο προστατευτικό πεδίο του δικαιώματος στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας (άρθ. 5 παρ. 1 Συντάγματος).
Η έρευνα πρέπει να γίνεται με τρόπο που να σέβεται την αξιοπρέπεια του ατόμου και σε γυναίκα μόνο από γυναίκα αστυνομικό και, αν δεν υπάρχει τέτοια, από άλλη γυναίκα που διαλέγει ο άντρας αστυνομικός. Αν σκοπός της έρευνας είναι η ανεύρεση συγκεκριμένου εγγράφου ή αντικειμένου, ο αστυνομικός οφείλει να ζητήσει κατ’ αρχάς την αυτόβουλη παράδοσή του από τον πολίτη (π.χ. κέρματα και αναπτήρες στο γήπεδο). Με τις ίδιες προϋποθέσεις και την ίδια διαδικασία γίνεται έρευνα σε μεταφορικά μέσα και σε μεταφερόμενα αντικείμενα (π.χ. μια βαλίτσα σε ένα αυτοκίνητο).
Η έρευνα σε κατοικία (στην έννοια της κατοικίας εμπίπτει και κάθε κατάλυμα που χρησιμοποιείται για διαβίωση ή εργασία και δεν είναι προσιτό σε όλους, π.χ. αντίσκηνο ή δωμάτιο ξενοδοχείου) όταν δεν ενεργείται προανάκριση ή ανάκριση, ονομάζεται αστυνομική- προληπτική έρευνα και μπορεί να γίνει μόνο με τη ρητή συναίνεση του/της ενοίκου της.
Αντίθετα όταν πρόκειται για έρευνα σε κατοικία στα πλαίσια ανάκρισης ή προανάκρισης είναι υποχρεωτικό να ανοίξουμε την πόρτα. Έτσι, αφού ζητήσουμε από αυτούς που διεξάγουν την έρευνα, και είναι πάντα τουλάχιστον δύο, τα στοιχεία τους και μας επιδείξουν το ένταλμα έρευνας, ανοίγουμε, αλλιώς έχουν το δικαίωμα να παραβιάσουν την πόρτα. Κατά τη διεξαγωγή της έρευνας είναι δικαίωμα του ενοίκου, και μάλιστα μεγάλης πρακτικής χρησιμότητας, η αυτοπρόσωπη παρουσία του, γι’ αυτό μπορούν να γίνουν υποδείξεις για την κατά σειρά έρευνα των επιμέρους χώρων.
Έρευνα τη νύχτα απαγορεύεται να γίνει χωρίς την παρουσία δικαστικού λειτουργού. Νύχτα θεωρείται το διάστημα από 8 μ.μ. ως 6 π.μ. το χειμώνα (1 Οκτωβρίου-31 Μαρτίου) και από 9 μ.μ. ως 5 π.μ. το καλοκαίρι (1 Απριλίου-30 Σεπτεμβρίου). Έρευνα τη νύχτα επιτρέπεται μόνο αν υπάρχει ένταλμα σύλληψης, αν εκείνη την ώρα στην κατοικία τελείται αυτόφωρο κακούργημα ή πλημμέλημα ή παίζονται κατ’ επάγγελμα τυχερά παιχνίδια ή γίνονται κατ’ επάγγελμα ακολασίες. Όταν τελειώσει η έρευνα συντάσσεται έκθεση που υπογράφεται και από τον ένοικο, αφού πρώτα ελεγχθεί η καταγραφή όλων των αντικειμένων που τυχόν κατάσχονται. Επίσης ο ένοικος ζητάει και παίρνει εκείνη την ώρα αντίγραφο της έκθεσης έρευνας.
Κλείνοντας να επισημάνουμε ότι είναι απολύτως απαραίτητο να έχουμε κατά νου πως όσο σημαντική είναι η γνώση των δικαιωμάτων μας σε περίπτωση που αντιμετωπίζουμε κάποια από τις παραπάνω καταστάσεις, άλλο τόσο είναι σημαντικό οι αντιδράσεις μας να είναι ψύχραιμες και σταθμισμένες. Κι αυτό γιατί η εφαρμογή της διακριτικής ευχέρειας, στην οποία αναφερθήκαμε παραπάνω, από τη μεριά ενός μηχανισμού που σε πάμπολλες περιπτώσεις έχει αποδείξει την απαξιωτική του στάση απέναντι στα δικαιώματα, είναι εξαιρετικά πιθανό να μην κινείται στην κατεύθυνση που πιστεύουμε ότι αξίζουμε.
Εγχειρίδιο σε περίπτωση σύλληψης
1. Βασική επιδίωξη της ανάκρισης [είτε γίνεται από την αστυνομία, είτε γίνεται από τον δικαστή] είναι να συλλέξει όσα περισσότερα στοιχεία γίνεται για το ποιος είσαστε, τι κάνετε, για το κάθε τι που θα μπορούσε να ενοχοποιήσει εσάς ή κάποιον άλλο. Θεωρητικά βέβαια, η ανάκριση έχει σκοπό να αποδείξει την ενοχή ή την αθωότητα σας. Η πράξη όμως, έχει αποδείξει πως την αστυνομία πολύ λίγο την ενδιαφέρει η δεύτερη περίπτωση.
2. Η αστυνομία μπορεί να ενεργεί όλες τις ανακριτικές πράξεις και χωρίς εισαγγελική παραγγελία, όταν πρόκειται για αυτόφωρο έγκλημα ή όταν υπάρχει κίνδυνος από την αναβολή να χαθούν τα ίχνη κάποιου εγκλήματος. Σημαντικό είναι, ότι ο αστυνομικός κρίνει αν υπάρχει κίνδυνος από την αναβολή, οπότε η αστυνομία έχει πάντα το δικαίωμα της ανάκρισης.
Σύμφωνα με τις διατάξεις του κώδικα ποινικής δικονομίας, αυτοί που μπορούν να κάνουν ανάκριση, είναι ο δικαστής και ο αστυνομικός. Για να γίνει η ανάκριση, πρέπει ο εισαγγελέας να εκδώσει ένα έγγραφο που να απευθύνεται στον τακτικό ανακριτή ή στους αστυνομικούς και να τους εξουσιοδοτεί να κάνουν ανάκριση για μια συγκεκριμένη πράξη. Αυτό, βέβαια, δεν ισχύει στις δύο παραπάνω περιπτώσεις.
3. Όταν ανακρίνεστε, πρέπει να βρίσκεστε διαρκώς σε εγρήγορση. Δεν πρέπει να είστε αφελής και να πιστέψετε ότι καταθέτοντας στον ανακριτή θα αποδείξετε την αλήθεια, ότι θα σας καταλάβουν, ότι θα τα καταφέρετε. Οι καλές ανακρίσεις -για εσάς- είναι αυτές που δεν περιέχουν τίποτα. Εκείνες που δεν δίνουν καμία πληροφορία για κανέναν.
Σκοπός της ανάκρισης -για αυτούς- είναι να συλλέξει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες μπορεί για το άτομο σας, για τους αγώνες που συμμετέχετε, τα μέσα που χρησιμοποιείτε. Και όχι μόνο για εσάς, αλλά και για τους φίλους σας, για όλους εκείνους που αγωνίζονται μαζί σας. Μην τους “προσφέρεστε”, μην τους δείξετε καμία οικειότητα.
Όχι μόνο δεν πρέπει να λέτε τίποτα, αλλά πρέπει να είστε ερμητικά κλειστοί. Μην μπερδέψετε όμως, την άρνηση απάντησης με μια άσκοπη επιθετικότητα, που θα ανεβάσει τους τόνους χωρίς λόγο. Μην ξεχνάτε ότι παίζετε στο γήπεδο τους. Η ψυχραιμία, η αποφασιστικότητα και η ξεκάθαρη άρνηση συνεργασίας, είναι η απάντηση στη βία και τις απειλές τους, στις υποσχέσεις και τα ψέματα τους.
οι πληροφοριες απο:
http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου