ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ? Η ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ...

Συναίνεση. Η λέξη κλειδί.
Δεν μας ζητούν απλά να μην αντιδράσουμε.
Για την υπουδούλωσή μας, μας ζητούν να συναινέσουμε.
Δεν αρκεί να μην είσαι εναντίον μας, πρέπει να είσαι υπέρ μας.


Η τελευταία πράξη μεταξύ αφεντάδων και δούλων.
Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι ότι ακριβώς και οι πολίτες της.
Χρεωμένη στις τράπεζες , εργαζόμενη εκτός συλλογικής σύμβασης, και με ανύπαρκτο συνδικαλισμό.

Θα κινδυνεύει το σπίτι της αν δεν έχει να πληρώσει τις δόσεις, θα εργάζεται με όρους που θα ορίζει η εκάστοτε επιχείρηση και θα έχει ανύπαρκτους πολιτικούς για να την προστατεύσουν.

Ισως κι εμείς γι΄αυτό δεν αντιδρούμε. Η ζωή μας κάπως έτσι είναι διαμορφωμένη. Μας μοιάζει έτσι η Ελλάδα. Συνηθίζουμε στις προσβολές, στους εκβιασμούς, στο φόβο. Ανήμποροι να τα βάλουμε με τις τράπεζες, ανήμποροι να πατήσουμε πόδι στους εργοδότες που μας πίνουν το αίμα, ανήμποροι να ξεφτυλίσουμε τους εργατοπατέρες μας.

Και οι πολιτικοί που επιλέξαμε για να καταλάβουν τις έδρες του Κοινοβουλίου, ο καθένας με το τρόπο του και τα σχέδιά του, δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτούς που ήδη ανατρέχουν χιλιάδες συμπατριώτες για να σώσουν τα άσωστα... Τραπεζικοί διαμεσολαβητές.

Η μόνη διαφορά που διακρίνει τον απλό πατέρα που τα σκάτωσε στο σπίτι του και έβγαλε στο σφυρί τη ζωή των παιδιών του από εκείνους που υποθηκεύουν τη χώρα είναι πως ο απλός πατέρας έχει μια αξιοπρέπεια και τον βλέπουμε να τρελένεται, να πηδάει από το μπαλκόνι, να ζητάει συγνώμη και σίγουρα δεν αποκαλεί την οικογένειά του κοπρίτες...

Δεν έχετε άλλη λύση μας λένε. Πρέπει να συναινέσετε. Δεν είναι επιλογή σας να συμφωνήσετε ή όχι μαζί μας, δεν σας ρωτάμε, είστε υποχρεωμένοι να μας πληρώσετε. Οι νόμοι της αγοράς. Δεν φταίνε αυτοί αν εμείς αργήσαμε να καταλάβουμε πως δεν υπάρχουν κράτη πλέον, παρά μόνο αγορές. Δεν υπάρχουν νόμοι στις αγορές. Δεν υπάρχουν κλοπές. Δεν υπάρχουν απάτες. Δεν υπάρχουν χτυπήματα που απαγορεύονται. Είναι νόμιμο ότι έχει κέρδος. Είναι στόχος το κέρδος. Είναι τα πάντα το κέρδος. Υπάρχουν δανειστές δανειολήπτες. Κερδισμένοι και χαμένοι. Χρήσιμοι και άχρηστοι.

Σκεφθείτε πόσο χαμηλά θα πέσουμε αν εκτός από τη συναίνεση προς την υποταγή μας, βρούμε σαν μόνη λύση να πλακωθούμε μεταξύ μας, αδύναμοι να τα βάλουμε τους πραγματικους υπαίτιους της κατάντιας μας. Θα είμαστε ακριβώς σαν τον πατέρα που ανήμπορος να τα βάλει που τους υπαίτιους του εξευτελισμού του, απλά συσωρεύει νεύρα και γυρίζει σπίτι και πλακώνει όποιον βρίσκει μπροστά του στο ξύλο,.. τη γυναίκα του, τα παιδιά του...


Είναι δυνατόν να έχουμε φτάσει στο σημείο να μιλάμε για δικτατορία ή εμφύλιο? Γιατί? Γιατί στη λούμπα του άσπρου και του μαύρου πάλι? Μια ζωή σ΄αυτό το τόπο εκβιαστικά διλήμματα. Η με τη δύση ή με την ανατολή. Η Καραμανλης ή τανκς. Η Αντρέας ή δεξιά. Η Ευρώπη ή Αλβανία. Η ΔΝΤ ή χάος μας λένε τώρα.

Η τάξη ή χάος.
Χάος γαμώτο μου. Χάος....

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ - ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ