Μια βαθιά συντροφική «υπόκλιση» και μια τεράστια αγκαλιά σε όλες εκείνες και εκείνους που την Τετάρτη 29/6 αναμετρήθηκαν για ώρες με τον αστυνομικό στρατό κατοχής της εγχώριας και υπερεθνικής πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Σε όλες εκείνες και εκείνους που παρέμεναν στην πλατεία Συντάγματος, στην Αμαλίας, στη Φιλελλήνων, στην Ερμού, στα Προπύλαια και στους γύρω δρόμους παρά τον αδιανόητο χημικό πόλεμο. Σε όλες εκείνες και εκείνους που με ψεκαστήρια γεμάτα Maalox συνέδραμαν ξανά και ξανά τους πνιγμένους από τα χημικά. Σε όλες εκείνες και εκείνους που είτε τραυματίστηκαν από τα δακρυγόνα και τις πέτρες των μπάτσων (αναπνευστικά προβλήματα, χημικά και θερμικά εγκαύματα, ευθείες βολές πάνω στα σώματα των διαδηλωτών, δεκάδες ανοιγμένα κεφάλια) είτε συνελήφθησαν, ξυλοκοπήθηκαν και τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Σε όλες εκείνες και εκείνους, τους γιατρούς, νοσηλευτές, εργαζόμενους στο μετρό, που εθελοντικά προσέφεραν πρώτες βοήθειες στους τραυματίες και σε όσους κατέρρεαν από αναπνευστικά προβλήματα.
Οι αυτοοργανωμένες, ακηδεμόνευτες, αδιαμεσολάβητες και αδιάλλακτες κοινωνικές αντιστάσεις και συλλογικές διαδικασίες είναι το «όχημα» του σήμερα και η «μαγιά» των δυνατοτήτων του αύριο. Κι η αλληλεγγύη είναι πάντα το όπλο μας.
Το διαρκές ανοιχτό ραντεβού στις συνελεύσεις, τους δρόμους και τις πλατείες ισχύει. Και δεν ξεχνάμε τους συντρόφους μας που θέτει σε δικαστική ομηρία ή καταφέρνει να αιχμαλωτίσει στις φυλακές του το καθεστώς.
Ό,τι αγαπήσαμε σε αυτόν τον κόσμο ήταν πάντα ενάντιά του. Κι η αλήθεια είναι ότι την Τετάρτη αυτή η αγάπη, τα πρόσωπα και οι καταστάσεις που αφορά, τονώθηκε με πολλούς και διάφορους τρόπους. Όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε στιγμή της επαναστατημένης καθημερινής ζωής, των ρηξικέλευθων επιλογών άρνησης και δημιουργικότητας, των συντροφικών ανιδιοτελών σχέσεων, των κοινωνικών αγώνων ενάντια σε κάθε μορφή αδικίας και εξουσίας για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης, χωρίς κράτη, θρησκείες, οικονομική εκμετάλλευση, ταξική διαίρεση, πατριαρχία, εθνικισμό, ρατσισμό.
Τις μέρες που πέρασαν, κάποιοι από τους 17 συλληφθέντες της 29ης Ιούνη, κατηγορούμενοι με σειρά πλημμελημάτων και ορισμένοι επιπλέον με τον κουκουλονόμο, οδηγήθηκαν στον ανακριτή και τους επιβλήθηκαν οι περιοριστικοί όροι της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα και της υποχρεωτικής παρουσίας στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής κατοικίας τους κάθε 1η του μήνα. Την Δευτέρα 4/7, στις 9:00πμ, στα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων, στο κτίριο 9, θα οδηγηθούν στον ανακριτή οι υπόλοιποι συλληφθέντες, ανάμεσά τους και ένας σύντροφος που αντιμετωπίζει τις βαρύτερες κατηγορίες αφού του αποδίδεται και το κακούργημα της κατοχής και χρήσης εκρηκτικών (μολότοφ). Να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότεροι και περισσότερες εκεί σε μια έμπρακτη εκδήλωση της αλληλεγγύης μας.
Πατάμε στη γη, κοιτάμε στον ουρανό. Δεν εγκαταλείπουμε ποτέ τον διπλανό μας, δεν σταματάμε να ονειρευόμαστε. Και φροντίζουμε η πυξίδα μας να κοιτάζει πάντα προς την ριζοσπαστική κατεύθυνση επίλυσης των προσωπικών και κοινωνικών αντιφάσεων. Ένα ατόφιο κομμάτι καρδιάς και μια υπόσχεση που ποτέ δεν σβήνει μέσα στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε και τον υπαρξιακό μετεωρισμό. Εγρήγορση, επιμονή, αποφασιστικότητα, συντροφικότητα. Δεν μπήκαμε ούτε μπαίνουμε στον αγώνα από ανάγκη ή υποχρέωση, παρότι είναι δεδομένο ότι έχουμε ανάγκες όπως και ότι πολλές φορές σκεφτόμαστε και λειτουργούμε με τον προβληματικό τρόπο των «πρέπει». Μπήκαμε και μπαίνουμε στα γοητευτικά και απρόβλεπτα μονοπάτια της ατομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης από επιθυμία και επιλογή. Γι’ αυτό και έχουμε ήδη «νικήσει» (τι άσχημη λέξη) ακόμα κι αν συντριβούμε. Γι’ αυτό και έχουμε ήδη υψωθεί ακόμα κι αν μας χώσουν στα Τάρταρα. Και είμαστε ήδη ευτυχισμένοι γιατί έχουμε ο ένας τον άλλο, γιατί έχουμε η μία την άλλη. Προχωράμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου