Τους φτιάχνω το γιακά, τους στρώνω κάτι τελευταία τσουλούφια και τις αποχαιρετώ κουνώντας το publish.
Εκεί που καθόμασταν χθες στο σαλονάκι, μιλούσαμε για αυτό το φαινόμενο: έχεις βρει μια πρόταση που σου τριβελίζει το μυαλό και θέλεις οπωσδήποτε να την κολλήσεις κάπου.
Σου φαίνεται εντυπωσιακή, έχει ένα δικό της ειδικό βάρος. Και όπου την κολλάς, σου καταστρέφει την ισορροπία του κειμένου.
Αλλάζεις το κείμενο, πεθαίνουν πολλές μικρές και όχι εντυπωσιακές λέξεις,
κάτι φτωχοί λουστράκοι των κειμένων πέφτουν ξεροί με τις βούρτσες και τις μπογιές δίπλα στο κασελάκι τους.
Και παρόλη τη σφαγή, αυτή η πρόταση είναι αδύνατον να δημιουργήσει σχέσεις με τις γύρω προτάσεις. Είναι σαν τον αλαζόνα που χαλάει την παρέα, πώς το λένε.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου