Ε άει στα σηχτήρια. Ξεχείλισε το ποτήρι για να κάνω τη μαϊμού που δεν ακούει δεν βλέπει δεν καταλαβαίνει.
Να μας πείτε ρε τώρα ποιοι έβαλαν την υπογραφή τους για την απόλυση του Ρασούλη.
Ποιοι καλύτεροι έμειναν στην ΕΡΤ και αυτός έπρεπε να μείνει στο δρόμο.
Εικοσιπέντε χρόνια σας λούστηκα συμπορεύτηκα μαζί σας ,πίστεψα στην σοβαρότητα του καναλιού σας έκανα χίλια πράγματα την ημέρα, έμπαινα Πέμπτη και έφευγα Κυριακή και δεν ζήτησα τίποτα παραπάνω. Χτυπήσατε ανελέητα κάθε τι που άνθιζε και δεν καταλαβαίνατε το κόλλημα που είχα με τη νεολαία μας .
Ξεχνάγατε να πληρώσετε τους συμβασιούχους Χριστουγεννιάτικα και αν δεν σας κλείδωνα μέσα στο στούντιο των ειδήσεων ακόμη απλήρωτοι θα έμεναν. Αφού είχαμε πληρωθεί εμείς οι μόνιμοι . Τι σας ένοιαζε;
Αλλά και εγώ η πρώτη απ ΄ όλους συμβιβασμένη δεν βγήκα να φωνάξω ''Ε παιδιά τι περιμένατε από τον σύμβουλο του Προέδρου; Αυτός στην χούντα είχε καρφώσει το Νίκο Κωνσταντόπουλο και τώρα θα κιοτέψει;'' -- . Εμ δεν το φώναξα τότε. Και έτσι το θηρίο ανδρώθηκε και έφαγε και μένα στη συνέχεια που μέχρι τότε δεν μπόρεσε να με καταπιεί και να φανταστείτε έγινε ο ΠΑΝΟ από τον πρόεδρο και έφαγε και άλλους πολλούς μαζί με τα τσιράκια του. Για να δίνει τις 25αριές χιλιάδες ευρώ στους νενέκους του.
Βρε αει σηχτήρι που σας δόθηκε εσάς η δύναμη να διώξετε τον Ρασούλη.
Γέλαγε και τότε μαζί σας και γελάει και τώρα που σας βλέπει ανθρωπάκια να έχετε την αγωνία να πληρώσετε τη Βίλα σας. Εκείνος δεν είχε να πληρώσει το νοίκι του αλλά τώρα του παραχωρήθηκε ολόκληρος ο Παράδεισος, γιατί ποτέ δεν πρόδωσε τον ευατό του και πάνω από όλα εμάς.
Σας επισυνάπτουμε το γράμμα που έχει στείλει ο Μανώλης Ρασούλης στον Λευτέρη Παπαδόπουλο.
Δημοσίευσε στην εφημερίδα Τα Νέα, 16 - 03-2011
«Αρτι αφιχθείς από την Αυστραλία, όπου πήγα για έναν µήνα ν' αλλάξω παραστάσεις, να πάρω µια ανάσα γιατί µοιάζω µε µωρό στη φωτιά και αρχαία σκουριά, µε όλα τούτα τα τεκταινόµενα εγχωρίως, πληροφορήθηκα ότι οι ιθύνοντες µου έκοψαν την εκποµπή που είχα στο Α' πρόγραµµα του ραδιοφώνου (105,8) επί 6 χρόνια, κρατώντας τα µπόσικα στην κατιούσα.
Η αλήθεια είναι ότι στενοχωρήθηκα µε τον τρόπο που µε πέταξαν στον κάδο, γιατί βασικά είµαι ένας απ' αυτούς που υποστηρίζουν τις αξίες. Είµαι άνεργος και αχρήµατος και ηλικιωµένος. Σύνταξη δεν έχω πάρει ακόµα. Ευελπιστώ. Κι όπως ξέρεις, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. ∆εν έχω, πάντως, να πληρώνω ούτε και το νοίκι µου. Εδιωξε και την κόρη µου, από το δηµοτικό Κανάλι 1 του Πειραιά, αµέσως µόλις βγήκε δήµαρχος ο µπασκετµπολίστας Φασούλας. Κι ας έκανε το χαρισµατικό και µορφωµένο κορίτσι επί 4 χρόνια εκποµπές πρότυπα. Είµαι στο κουρµπέτι και το ραδιοφωνικό 50 χρόνια και ξέρω τι είναι τι και ποιος είναι ποιος. Η αυτογνωσία µου είναι πολύ ενισχυµένη. Αντί ν' ακούν εµάς, που περάσαµε από 40 κύµατα και να µαθαίνουν, µόλις πήραν το σκήπτρο άρχισαν µε τη γνωστή εµπάθεια, απάθεια και αµάθεια τις εκκαθαρίσεις.
Νοµίζω ότι µέσα στο γενικό και αποδεδειγµένο µπάχαλο, τέτοιες ανόητες εξουσιαστικότητες είναι καταδικασµένες και τιµωρητέες. Οποιος φοβάται τη γνώµη µου ή όποιος νοµίζει ότι είναι ανώτερος, ας βγει να µετρηθούµε στα φανερά. Η χώρα δεν αντέχει άλλο κυνισµό, σαχλαµάρα, µπαλαφάρα, αµάθεια και αρχοντοχωριατισµό. Το µικρό µου έργο δείχνει ότι είµαι πειθαρχηµένος στα κοινωνικά ιδεώδη και στην παραγωγή κοινωνικής και εθνικής συνείδησης. Ο υπουργός Πολιτισµού Τηλέµαχος Χυτήρης, ο Παπαδηµητρίου και ο Ταγµατάρχης µε ξέρουν χρόνια πολλά. Ποιος ιθύνων έβγαλε την απόφαση να µε διώξουν; Ας βγει να µας πει το σκεπτικό. Με το ίδιο σκεπτικό µε έδιωξαν το '84 και από την τότε ΥΕΝΕ∆, όταν είπα µια µαντινάδα που αφορούσε τον Κοσκωτά...»
Για μένα το να ξερνάει κάποιον ένα τέτοιο φαύλο σύστημα αποτελεί ύψιστο τίτλο τιμής καθώς αποδεικνύει περίτρανα πως τούτος δεν ανήκει στη χυδαία τάξη των επιδοτούμενων προσκυνημένων τσανακογλυφτών τρακαδόρων. Έτσι κι ο Μανώλης Ρασούλης προτίμησε να τραβήξει αυτιά αντί να τα χαίδέψει. Διάλεξε θαρεττά και με απόλυτη επίγνωση των συνεπειών της επιλογής του, το δρόμο της Αρετής, ο οποίος όπως γωρίζουμε δεν περνάει από τα παχιά χαλιά των κίβδηλων επιβραβεύσεων αλλά από τα καλντερίμια της λαϊκής μνήμης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μανώλης πέθανε μόνος αλλά αξιοπρεπής. Και τώρα που τραβάμε την απολογιστική γραμμή της προσθαφαίρεσης, ο λογαριασμός έβγαλε πως μας έδωσε πολλά και δεν μας πήρε τίποτε.
Υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για ένα χρηστό πολίτη ;
Υ.Γ. Οι βολεμένοι πολυθεσίτες “συνάδελφοί” τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για να ξεπλύνουν την πρότερη χολή τους και τις κατοπινές τύψεις τους.