Η ολυμπιακή ομάδα ενός μη-κράτους…

Τα μέλη της παλαιστινιακής ολυμπιακής ομάδας μπορούν να μετρηθούν στα δάχτυλα του ενός χεριού· μόνο πέντε συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Πρόκειται για τον τζουντόκα Μάχερ Αμπού Ρμάιλαχ από την Ιερουσαλήμ, τον δρομέα των 400 μέτρων Μπάχα Αλ Φάρα, από το Χαν Γιούνις της Λωρίδας της Γάζας, τον κολυμβητή των 400 μέτρων ελεύθερο, Άχμεντ Τζιμπρίλ, που γεννήθηκε στο Κάιρο, την μόλις 18 χρονών κολυμβήτρια των 50 μέτρων ελεύθερο, Σαμπίν Χαζμπούν από τη Βηθλεέμ, και τη δρομέα των 800 μέτρων Γουορούντ Σαουάλχα, από την Αζίρα Αλ Σαμάλια, κοντά στην πόλη Νάμπλους της Δυτικής Όχθης.

 
Από τους πέντε μόνο ένας προκρίθηκε κανονικά, ο 28χρονος σημαιοφόρος της αποστολής, τζουντόκα Μάχερ Αμπού Ρμάιλαχ, που έγραψε ιστορία ως ο πρώτος Παλαιστίνιους που κατάφερε να προκριθεί σε Ολυμπιακούς Αγώνες. «Είμαι περήφανος που θα υψώσω την παλαιστινιακή σημαία κατά τη διάρκεια της τελετής, είναι η επιβεβαίωση ότι εμείς οι Παλαιστίνιοι υπάρχουμε και ελπίζουμε το κράτος μας μια μέρα να είναι όπως τα άλλα κυρίαρχα κράτη ανά τον κόσμο».



Η παλαιστινιακή ομάδα ξεπέρασε τα προβλήματα της κατοχής, του αποκλεισμού και του γεωγραφικού (και εσωτερικού πολιτικού) διαχωρισμού για να καταφέρει να πάρει μέρος για πέμπτη φορά σε Ολυμπιακούς αγώνες – με πρώτη αυτή στην Ατλάντα το 1996 όταν οι Ισραηλινοί φέρεται να είχαν προβάλλει ενστάσεις για την αναγραφή του ονόματος «Παλαιστίνη» αφού δεν είναι αναγνωρισμένο κράτος. Η συμμετοχή αυτή στους Ολυμπιακούς όσο κι αν δε φαίνεται εκ πρώτης όψεως κάτι το ιδιαίτερα σημαντικό, εντούτοις έχει τη συμβολική της αξία καθώς ένας λαός αγωνίζεται να αποκτήσει την ελευθερία του μέσα από ένα ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος. Και έρχεται να προστεθεί στις συμβολικές διπλωματικές προσπάθειες όπως η περυσινή είσοδος στην UNESCO ή το αίτημα για συμμετοχή ως κράτος στον ΟΗΕ. Αν το να παρελάσει η σημαία της Παλαιστίνης μέσα στο ολυμπιακό στάδιο, φαντάζει πλέον κοινότυπο, αρκεί να αναλογιστεί κανείς τις ποινές των ισραηλινών στρατοδικείων για όσους ύψωναν την παλαιστινιακή σημαία τον καιρό της πρώτης Ιντιφάντα.





Οι άλλοι 4 αθλητές θα αγωνιστούν μετά από πρόσκληση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.
Ο Μπάχα Αλ Φάρα θα τρέξει στα 400 μέτρα και θα προσπαθήσει να βελτιώσει το προσωπικό του ρεκόρ κατά δύο δευτερόλεπτα, παρά τις δυσκολίες που όλοι οι παλαιστίνιοι αθλητές αντιμετώπισαν κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας τους για τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Ο Μπάχα, από την αποκλεισμένη Λωρίδα της Γάζας, βλέπει τη συμμετοχή της Παλαιστίνης σε αυτό το μεγάλο γεγονός ως ένα επίτευγμα από μόνο του.

Γουορούντ Σαουάλχα

Η Γουορούντ Σαουάλχα είναι μια δρομέας που θα αγωνιστεί στα 800 μέτρα, εκπροσωπώντας για πρώτη φορά την Παλαιστίνη σε αυτήν την κατηγορία, φορώντας μαντήλα. Ελπίζει ότι θα αποτελέσει παράδειγμα για άλλες μουσουλμάνες, ότι μπορούν να κάνουν αθλητισμό.

Οι κολυμβητές Αχμέτ Τζιμπρίλ και Σαμπίν Χαζμπούν

Στην κολύμβηση η Σαμπίν Χαζμπούν και ο Άχμεντ Τζιμπρίλ επίσης αντιμετώπισαν πολλές δυσκολίες εξαιτίας της έλλειψης πόρων και προπονήθηκαν εκτός κατεχόμενης Παλαιστίνης με το τελευταίο στάδιο στη Βαρκελώνη.

Ο αθλητής των παρα-ολυμπιακών που απειλεί την ασφάλεια του Ισραήλ
Ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες ή και τραγωδίες έχουν αντιμετωπίσει τα τελευταία χρόνια άλλοι αθλητές της ολυμπιακής ομάδας.

Ο Χαμίς Ζακούτ επιδεικνύει τα μετάλλια που έχει κερδίσει

Ο 47χρονος Χαμίς Ζακούτ ζει στο Χαν Γιούνις μαζί με τη γυναίκα του και τα 9 παιδιά τους. Τα πόδια του παρέλυσαν όταν τραυματίστηκε το 1992 ενώ δούλευε σε οικοδομή στο Ισραήλ (ένα από τα πολλά θύματα της φτηνής παλαιστινιακής εργατικής τάξης που έχει συμβάλλει στην ανάπτυξη του Ισραήλ). Για να αποδείξει στον εαυτό του ότι μπορούσε ακόμα να τα καταφέρει, αποφάσισε να ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Από τότε έγινε ένας αθλητής σε καροτσάκι, ολυμπιακού επιπέδου και κέρδισε μια θέση στην εθνική ομάδα για τους παρα-ολυμπιακούς του 2012.

Στις 20 Μαΐου του 2012, ο Ζακούτ και οι συναθλητές του ήταν να ταξιδέψουν στην Ιερουσαλήμ και τη Ραμάλα για τον εορτασμό των 100 ημερών πριν την έναρξη των παρα-ολυμπιακών στο Λονδίνο, όπου θα συμμετάσχουν. Είχαν προσκληθεί στο ιδιαίτερο αυτό γεγονός, από το Βρετανικό Προξενείο στη Ραμάλα, παρόλα αυτά ο Ζακούτ ήταν ο μόνος αθλητής των παρα-ολυμπιακών που δεν κατάφερε να ταξιδέψει. Στο συνοριακό πέρασμα Έρεζ, του αρνήθηκαν την είσοδο στο Ισραήλ εξαιτίας υποτιθέμενων λόγων ασφαλείας!

Το ταξίδι στη Δυτική Όχθη σήμαινε πολλά για τον Χαμίς Ζακούτ. Η ομάδα σχεδίαζε να προσευχηθεί στο τέμενος Αλ Άκσα στην Ιερουσαλήμ και να συναντήσει αξιωματούχους της Παλαιστινιακής Αρχής στη Ραμάλα. «Σκοπός της επίσκεψης ήταν να λάβουμε ψυχολογική και ηθική υποστήριξη για να προετοιμαστούμε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ήθελα επίσης να δείξω σε άλλους ανάπηρους Παλαιστίνιους ότι είναι δυνατόν να τα καταφέρουν, να πετύχουν και να ζήσουν μια υγιή ζωή παρά την σωματική αναπηρία. Ήθελα να δείξω σε όλον τον κόσμο ότι οι Παλαιστίνιοι είναι δυνατοί, ότι έχουν θέληση και επιμονή μέσα από τις δυσκολίες τους. Η αναπηρία είναι μόνο στο μυαλό όχι στο σώμα. Έτσι δεν είμαστε ανάπηροι και τίποτα δεν είναι αδύνατο».

Το Δεκέμβριο του 2011, κατά τη διάρκεια ενός διεθνούς πρωταθλήματος στο Ντουμπάι, ο Ζακούτ κέρδισε 2 χρυσά μετάλλια στο ακόντιο και τη σφαίρα. Παρόλα αυτά εξομολογείται ότι μπορεί καλύτερα: «Μπορώ να πετάξω το ακόντιο ακόμα μακρύτερα απ’ ότι έκανα εκείνη τη μέρα το Δεκέμβρη. Ήθελα να κρατήσω τη δύναμή μου για τους παρα-ολυμπιακούς όμως, ώστε άλλοι αθλητές να μην πιεστούν να σπάσουν το ρεκόρ μου».

Ο Ζακούτ δεν λαμβάνει οικονομική αμοιβή ή βοήθεια για την ενασχόλησή του, σε αντίθεση με άλλους αθλητές που συναγωνίζεται. «Πρέπει να προμηθευτώ μόνος μου τη φόρμα, τα παπούτσια και το καροτσάκι όπως και να κανονίσω τη μετακίνησή μου σε κατάλληλο μέρος για προπόνηση, ένα δημόσιο πάρκο στην Πόλη της Γάζας. Δεν έχω επαγγελματική συμβουλή για ιδιαίτερες τεχνικές προπόνησης ή ιδιαίτερες δίαιτες για την αθλητική μου κατάσταση. Ακόμα και αν είχα, μάλλον θα παρείχα στην οικογένειά μου κατάλληλο φαγητό, παρά θα έβρισκα για τον εαυτό μου ειδικές βιταμίνες που χρειάζομαι. Είμαι πεπεισμένος ότι το ηθικό σθένος αξίζει όσο ο καλύτερος εξοπλισμός και προπόνηση στον κόσμο». Γι’ αυτό ήταν τόσο βαθιά απογοητευμένος που δεν κατάφερε να ταξιδέψει στη Δυτική Όχθη.

Οι λόγοι ασφαλείας για τους οποίους αρνήθηκαν στον Ζακούτ να εισέλθει στο Ισραήλ μοιάζουν αστήρικτοι. Ο αθλητής ποτέ δεν έχει κρατηθεί σε ισραηλινή φυλακή και δεν μπορεί να σκεφτεί κανέναν λόγο για τον οποίο θα αποτελούσε κίνδυνο για το Ισραήλ. «Μας αρνούνται την είσοδο, αλλά είμαστε ανάπηροι, δεν μπορούμε να χτυπήσουμε το Ισραήλ. Απλά θέλουμε να συμμετάσχουμε σε αθλητικές δραστηριότητες». Ο αθλητής έχει ταξιδέψει πολλές φορές εκτός Λωρίδας της Γάζας, πριν από αυτό το συμβάν, για διεθνείς αγώνες όπως και για να κάνει εγχείριση στο Ισραήλ το 2000. Το ηλεκτρικό του αμαξίδιο του είχε δοθεί προσωπικά από τις ισραηλινές αρχές ως αποζημίωση για το ατύχημά του στο Ισραήλ. Αυτήν τη φορά πιστεύει ότι του αρνήθηκαν επειδή «ο σκοπός τους είναι να μας σπάσουν το ηθικό, γιατί δεν μπορούν να δεχτούν την εν δυνάμει επιτυχία των Παλαιστίνιων».
Ευτυχώς η συμμετοχή του στους παρα-ολυμπιακούς του Λονδίνου δεν θα πρέπει, λογικά, να έχει προβλήματα, καθώς ο επικεφαλής της παλαιστινιακής ομάδας έχει κάνει όλες τις επίσημες διεκπεραιώσεις. Παρόλα αυτά σημειώνει ότι «εδώ οι υποσχέσεις σπανίως τηρούνται».

Η Οικουμενική Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στο άρθρο 13 ορίζει «Ο οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να φύγει από οποιαδήποτε χώρα, συμπεριλαμβανομένης της δικής του, και να επιστρέψει στη χώρα του». Παρομοίως το άρθρο 12 (1-3) της Διεθνούς Σύμβασης για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα ορίζει ότι ένα άτομο έχει το δικαίωμα στην ελευθερία της μετακίνησης στα σύνορα της χώρας του. Το άρθρο 27 της Οικουμενικής Διακήρυξης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ορίζει επίσης ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στην πολιτιστική ζωή της κοινότητας, να απολαμβάνει τις τέχνες και να μοιράζεται την τεχνολογική πρόοδο και τα οφέλη της. Τέλος, ο αποκλεισμός της Λωρίδας της Γάζας, αποτελεί μια μορφή συλλογικής τιμωρίας εναντίον του άμαχου πληθυσμού που ζει υπό κατοχή, κατά παράβαση του Άρθρου 33 της Τέταρτης Συνθήκης της Γενεύης.

Νεκροί και κρατούμενοι ποδοσφαιριστές και αντίσταση
Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Χυτό Μολύβι στη Λωρίδα της Γάζας, ο ποδοσφαιριστής της ολυμπιακής ομάδας της Παλαιστίνης Γουατζέχ Μουστάχε, σκοτώθηκε από τα πυρά των Ισραηλινών Δυνάμεων Κατοχής. Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι σκοτώθηκε στο σπίτι του ενώ άλλες λένε ότι η Ισλαμική Τζιχάντ ανακοίνωσε ότι ήταν ένας από τους μαχητές της που σκοτώθηκε σε μάχη. Άλλοι δύο διακεκριμένοι Παλαιστίνιοι ποδοσφαιριστές σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των σφαγών στη Λωρίδα της Γάζας, ο Αϊμάν Αλ Κουρντ και ο Σάντι Σμπάκχε, και οι δύο πρώην ποδοσφαιριστές της εθνικής ομάδας. Το στάδιο της πόλης Ράφα, έδρα της Άχλι Αλενσεράτ, υπέστη εκτεταμένες ζημιές.

Ομάρ Αμπού Ρουαϊς

Στις 20 Φλεβάρη 2012, άνδρες με πολιτικά των Ισραηλινών Δυνάμεων Κατοχής σταμάτησαν με δύο αυτοκίνητα έξω από την είσοδο κτιρίου της Παλαιστινιακής Ερυθράς Ημισελήνου και απήγαγαν τον 23χρονο Ομάρ Αμπού Ρουαϊς που δούλευε εκεί ως σεκιούριτι. Σύμφωνα με το PCHR, γύρω στις 12.50 μια ομάδα πέντε ενόπλων, σταμάτησε με ένα άσπρο λεωφορείο Μερσεντές και ένα άσπρο ημιφορτηγό με παλαιστινιακές πινακίδες, έξω από την είσοδο του κτιρίου. Όταν ο Αμπού Ρουαϊς τους είπε ότι δεν επιτρεπόταν να παρκάρουν εκεί, βγήκαν έξω και υπό την απειλή τον όπλων των απήγαγαν, τον μετέφεραν στο τσεκπόιντ της Καλάντια και από εκεί προς άγνωστη κατεύθυνση. Στη διαδρομή χτύπησαν ανελέητα τον Αμπού Ρουαϊς με τα χέρια, τα πόδια και τους υποκόπανους των όπλων τους.

Ο Αμπού Ρουαϊς ήταν επίσης τερματοφύλακας της Αλ Αμάρι, μιας από τις καλύτερες ποδοσφαιρικές ομάδες της Δυτικής Όχθης καθώς και τερματοφύλακας της ολυμπιακής ομάδας της Παλαιστίνης.
Η απαγωγή του Αμπού Ρουαϊς έγινε στο πλαίσιο ισραηλινών επιχειρήσεων στον προσφυγικό καταυλισμό Αμάρι, κοντά στη Ραμάλα, για την αιχμαλωσία ανδρών που σύμφωνα με τους Ισραηλινούς, συμμετείχαν σε ένοπλη επίθεση εναντίων στρατιωτών των Ισραηλινών Δυνάμεων Κατοχής στις 20 Ιανουαρίου στη Ραμάλα. Κανείς δεν είχε τραυματιστεί στην επίθεση, αλλά ένα ισραηλινό στρατιωτικό όχημα είχε υποστεί ζημιές. Οι Ισραηλινοί θεωρούν ότι ο Αμπού Ρουαϊς έχει σχέσεις με τη Χαμάς.

Η υπόθεση του Αμπού Ρουαϊς ξαναήρθε στη δημοσιότητα με αφορμή την έκκληση για τον επί τρεις μήνες απεργό πείνας, ποδοσφαιριστή της εθνικής ομάδας Μαχμούντ Σαρσάκ. Ο Σαρσάκ κρατήθηκε επί τρία χρόνια ως «παράνομος μαχητής» χωρίς απαγγελία κατηγοριών ή δίκη, με τους Ισραηλινούς να εικάζουν χωρίς να έχουν στοιχεία, ότι ανήκε στην Ισλαμική Τζιχάντ. Τελικά μετά την απεργία πείνας, αφέθηκε ελεύθερος στα μέσα Ιούλη και επέστρεψε ως ήρωας στη Λωρίδα της Γάζας.

Ο Μαχμούντ Σαρσάκ επιστρέφει ως ήρωας

Μαζί με την υπόθεση του Σαρσάκ, η Παλαιστινιακή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία έκανε έκκληση για την υπόθεση του Αμπού Ρουαϊς αλλά και ενός άλλου ποδοσφαιριστή, του Άχμαντ Χαλίλ Αμπού Ελ Ασάλ, που έπαιζε για την ομάδα του προσφυγικού καταυλισμού Ακαμπάτ Τζάμπερ, και είχε συλληφθεί μια μέρα μετά για την ίδια υπόθεση.

Η μάχη της προπαγάνδας στο περιθώριο των Ολυμπιακών Αγώνων
Εκτός από το γεγονός ότι το Ισραήλ προσπαθεί να εκμεταλλευθεί στο έπακρο την επέτειο των 40 χρόνων από την επίθεση των Παλαιστινίων του Μαύρου Σεπτέμβρη στους Ολυμπιακούς του Μονάχου, δημιούργησε επίσης θέμα για το ζήτημα της Ιερουσαλήμ. Σύμφωνα με τους Times του Ισραήλ, το επίσημο site των Ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου, αρχικά εμφάνισε την Παλαιστίνη να έχει ως πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ και το Ισραήλ να μην έχει πρωτεύουσα. Όταν ρεπόρτερ των Times του Ισραήλ διαμαρτυρήθηκε, λίγο αργότερα, -πάντα σύμφωνα με το ισραηλινό δημοσίευμα – τα πράγματα αντιστράφηκαν, η Παλαιστίνη εμφανίστηκε χωρίς πρωτεύουσα και το Ισραήλ με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ.

Σύμφωνα με τους Times του Ισραήλ αυτό είναι screenshot από το επίσημο site των Ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου που παρουσίαζε την Παλαιστίνη με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ

Κι αυτό φέρεται να είναι μεταγενέστερο screenshot με την Παλαιστίνη χωρίς πρωτεύουσα

Το φερόμενο screenshot από το site των Ολυμπιακών του Λονδίνου με το Ισραήλ χωρίς πρωτεύουσα

Και το φερόμενο ως μεταγενέστερο screenshot με την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ πλέον…

Η διεθνής κοινότητα δεν αναγνωρίζει ως πρωτεύουσα του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ αλλά το Τελ Αβίβ, καθώς θεωρεί ότι το ζήτημα της Ιερουσαλήμ – πόλη που διεκδικούν και οι Παλαιστίνιοι ως πρωτεύουσα του μελλοντικού τους κράτους – θα πρέπει να επιλυθεί στο πλαίσιο των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων.

Πάντως αυτή τη στιγμή στο επίσημο site των Ολυμπιακών δεν φαίνεται να αναφέρονται καν τα στοιχεία πολιτικής γεωγραφίας, ενώ σε αυτό των παρα-ολυμπιακών, αποφεύγεται η αναφορά στις πρωτεύουσες…

Πηγές: Al Arabiya, CNTV, PCHR, Reuters, Soccer America, Maan, PCHR, Haaretz, Αl Hourriah, Football Speak, Times of Israel, http://www.london2012.com/

 http://www.intifada.gr/cgi-bin/pages/index.pl?arlang=Greek