Με την οικονομία να βουλιάζει στην ύφεση, την ανεργία να εκτινάσσεται κάθε μήνα και τον πληθωρισμό να καλπάζει, ο πρωθυπουργός, με αντικοινωνικό πακέτο στη Θεσσαλονίκη, στήνει και πάλι σκηνικό "πατριωτικής" εγρήγορσης.
"Δεν έχει σημάνει λήξη συναγερμού", δηλώνει ο Γ. Παπανδρέου, προϊδεάζοντας για τον κίνδυνο που έρχεται, για τα νέα σκληρότερα μέτρα, καθώς το Μνημόνιο πέφτει έξω και η τρίτη δόση του δανείου δεν είναι εξασφαλισμένη. Η κυβέρνηση, ολοένα και περισσότερο, μόλις ένα χρόνο μετά τις εκλογές, πλησιάζει στην ημερομηνία λήξεως. Ήδη ο "κανένας" πλειοψηφεί σε καταλληλότητα για την πρωθυπουργία. Οι εκλογές του Νοεμβρίου προσλαμβάνουν πολιτικό διακύβευμα και θα σημάνουν συναγερμό για νέες κοινωνικές κινητοποιήσεις, ενόψει του πρώτου προϋπολογισμού που συντάσσεται εξαρχής με εντολές της τρόικας.
Απέναντι στη δεινή θέση στην οποία περιέρχονται οι εργαζόμενοι και οι μικρομεσαίοι, ο πρωθυπουργός φιλοτεχνεί την εικόνα μιας κυβέρνησης... "αντιεξουσιαστών"! Λες και θέλει, με ποιητικό τρόπο, να αποποιηθεί των ευθυνών που απορρέουν από την άσκηση της εξουσίας. Ομολογεί την αποτυχία του. Αυτή η αντιεξουσιαστική ρητορική της εξουσίας είναι κίβδηλη και δεν ξεγελά κανέναν, γιατί αντιστοιχεί στην εικονική πραγματικότητα. Αντίθετα, εξοργίζει, γιατί επιχειρείται να επιβληθεί με αυταρχικό τρόπο. Το ψέμα και η παραπλάνηση είναι μορφές αυταρχισμού.
Αν η κυβέρνηση έχει να προβάλει δικαιολογίες για τις ανεπάρκειες υπουργών ή και για τα αδιέξοδα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της, είναι εκτεθειμένη, χωρίς να μπορεί να επιστρατεύσει ελαφρυντικά για το ύφος και το ήθος που εκπέμπει η εξουσία. Τους αυλικούς στο Μαξίμου που αλληλοϋποβλέπονται, τους τροϊκανούς που έχουν υπεξαιρέσει την εξουσία, τον πρωθυπουργό που ταξιδεύει έχοντας εκχωρήσει στους εντεταλμένους ξένους συμβούλους τις αρμοδιότητές του.
Αυτός είναι ο θίασος των "αντιεξουσιαστών" που προσβάλλει τους πολίτες.
Απέναντι στη δεινή θέση στην οποία περιέρχονται οι εργαζόμενοι και οι μικρομεσαίοι, ο πρωθυπουργός φιλοτεχνεί την εικόνα μιας κυβέρνησης... "αντιεξουσιαστών"! Λες και θέλει, με ποιητικό τρόπο, να αποποιηθεί των ευθυνών που απορρέουν από την άσκηση της εξουσίας. Ομολογεί την αποτυχία του. Αυτή η αντιεξουσιαστική ρητορική της εξουσίας είναι κίβδηλη και δεν ξεγελά κανέναν, γιατί αντιστοιχεί στην εικονική πραγματικότητα. Αντίθετα, εξοργίζει, γιατί επιχειρείται να επιβληθεί με αυταρχικό τρόπο. Το ψέμα και η παραπλάνηση είναι μορφές αυταρχισμού.
Αν η κυβέρνηση έχει να προβάλει δικαιολογίες για τις ανεπάρκειες υπουργών ή και για τα αδιέξοδα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της, είναι εκτεθειμένη, χωρίς να μπορεί να επιστρατεύσει ελαφρυντικά για το ύφος και το ήθος που εκπέμπει η εξουσία. Τους αυλικούς στο Μαξίμου που αλληλοϋποβλέπονται, τους τροϊκανούς που έχουν υπεξαιρέσει την εξουσία, τον πρωθυπουργό που ταξιδεύει έχοντας εκχωρήσει στους εντεταλμένους ξένους συμβούλους τις αρμοδιότητές του.
Αυτός είναι ο θίασος των "αντιεξουσιαστών" που προσβάλλει τους πολίτες.
Αυγη
Βρε αναρχόγατε,
ΑπάντησηΔιαγραφήκοίτα να δεις πώς έχουν τα πράγματα. Στις δημοσκοπήσεις ως καταλληλότερος πλειοψηφεί ο κανένας.
Και λέω εγώ ο αδαής... ωραία, ξύπνησαν οι Έλληνες! Θα χώσουν το φάσκελο της φωτό και θα αλλάξουν οι καιροί!
Δε βαριέσαι...!!!
Στις εκλογές τα γνωστά.
Κι αναρωτιέμαι. Γιατί ρε παιδιά; Μα γιατί δηλαδή? Μέχρι την κάλπη καλά το πηγαίνατε το σύστημα. Γιατί το χαλάτε έπειτα;
Κι έρχεται ο κάθε Κωστάκης και Γιωργάκης και σου λένε, μαλάκες είναι αυτοί! Βάρα, δεν καταλαβαίνουν τίποτα...!
(Άδικο έχω???)
Σωστη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή