από blackpanther
Η 5 Μάη 2010 είναι μια μέρα που πολλοί ήθελαν να την ξεχάσουν εξ αιτίας του εγκλήματος στην Μαρφίν και των νεκρών τραπεζοϋπαλλήλων ( στους νεκρούς ήταν και μια έγκυος γυναίκα…)
Σαν μέρα στέκεται μοναδικά στην Ελληνική Ιστορία ανάμεσα σε άλλα και για την τρομερή αντίθεση συναισθημάτων που έφερε.
Ξεκίνησε σαν εξεγερσιακή γιορτή και κατέληξε σαν αντιεξεγερσιακή κηδεία.
Εκ των υστέρων ξέρουμε ότι αυτή η μέρα στάθηκε πολλαπλά μοιραία, παγώνοντας για αρκετό διάστημα τις λαϊκές αντιδράσεις, συκοφαντώντας και παροπλίζοντας τον αναρχικό χώρο και δίνοντας γενναία παράταση ζωής σε ένα καθεστώς που γεννήθηκε τότε για να δρομολογήσει την εξαθλίωση της κοινωνίας.
Γιατί όμως εν όψει 19 Οκτώβρη θυμάμαι αυτή την μέρα και συνδέω αυτές τις δύο μέρες;
Η απάντηση είναι απλή:
Η 19 Οκτώβρη ήδη διαγράφεται σαν μέρα που θα φέρει κολοσσιαία κοινωνική σύγκρουση και τα προμηνύματα σε ένα μεγάλο βαθμό είναι ίδια με τα προμηνύματα της 5 Μάη:
Τώρα όπως και τότε οι υπάλληλοι της βουλής θα απεργήσουν (κάτι που γίνεται εξαιρετικά σπάνια)
Τώρα όπως και τότε οι μικροαστοί στηρίζουν την απεργία και τα όργανα τους καλούν σε κλείσιμο των μαγαζιών τους για συμπαράσταση (κάτι που επίσης είναι εξαιρετικά σπάνιο)
Τώρα όπως και τότε υπάρχει μια διάχυτη προσμονή να ρίξουμε το καθεστώς με κάθε μέσο και το ηθικό του κόσμου είναι σε κατακόρυφη άνοδο για μια τέτοια προοπτική.
Τώρα όπως και τότε υπάρχουν ανυποχώρητες κλαδικές απεργίες σε ολομέτωπη σύγκρουση με την κυβέρνηση.
Οι ομοιότητες είναι τόσες πολλές ώστε δεν μπορείς να μην συσχετίσεις τις δύο μέρες.
Κι αν τώρα κάνω την σύνδεση είναι για να έχουμε συναίσθηση να αποφύγουμε την τραγική κατάληξη της 5 Μάη αλλά και για να καταδείξω την κρισιμότητα της 19 Οκτώβρη σαν μέρας αποφασιστικής για αυτά που θα έρθουν.
Μπορούμε και θέλουμε αυτή η Τετάρτη να είναι διαφορετική από εκείνη του Μάη.
Στις 5 Μάη αρχικά διαδραματιζόταν ένα εξεγερσιακό όνειρο.
Ο κόσμος ήταν στους δρόμους κατά εκατοντάδες χιλιάδες με επιθετικές διαθέσεις.
Άνθρωποι χωρίς προηγούμενη συγκρουσιακή εμπειρία έκαναν κατά κύμματα ντου στην βουλή.
Η αστυνομία είχε χάσει πλήρως τον έλεγχο και ένιωθε με έναν πρωτόγνωρο τρόπο την αγωνία να μην μπορεί να τον επανακτήσει.
Ο κόσμος συνέχισε να έρχεται κατά χιλιάδες ακόμη κι όταν οι συγκρούσεις είχαν ανάψει για τα καλά.
Ένιωθες ότι ο φόβος είχε αλλάξει πλευρά και η αλληλεγγύη και η αλληλοϋποστήριξη βρισκόταν παντού.
Κι ύστερα μαθεύτηκε το περιστατικό στην Μαρφίν που τα γκρέμισε όλα και έστειλε τους πάντες στα σπίτια τους, ηττημένους, σοκαρισμένους και αποσβολωμένους…
Αυτή η φορά μπορεί και πρέπει να είναι διαφορετική.
Τότε ο κόσμος ήταν πλήρως ανυποψίαστος ότι μπορεί να συμβεί κάτι σαν την Μαρφίν και έτσι ολοκληρωτικά ανίκανος να την αποτρέψει–τώρα θα έχουμε το νου μας για να αποφύγουμε οπωσδήποτε ανάλογο σκηνικό.
Τότε η οικονομική κατάσταση απείχε παρασάγγες από το σημερινό οικονομικό χάλι κι επομένως τώρα υπάρχει πολύ περισσότερη πίκρα-αγανάκτηση-οργή.
Τότε το καθεστώς απολάμβανε κάποια νομιμοποίηση και υπήρχαν αρκετοί που έτρωγαν το παραμύθι ότι το ΔΝΤ είναι απαραίτητο για την σωτηρία της χώρας- τώρα το ίδιο καθεστώς έχει χάσει κάθε ίχνος στήριξης από τα λαϊκά στρώματα και κανείς δεν πιστεύει τις εξαγγελίες του
Τότε ο κόσμος ένιωθε ακόμη ότι έχει πολλά να χάσει–τώρα όλο και περισσότερο νιώθει ότι δεν έχει να χάσει τίποτα.
Τότε η ιδέα και η πρακτική της εξέγερσης φάνταζε μια Ελληνική ιδιαιτερότητα-τώρα οι εξεγέρσεις έχουν σαρώσει ολόκληρες χώρες και φαίνονται παγκόσμια επίκαιρες.
Όσο λοιπόν κι αν υπάρχουν ομοιότητες ανάμεσα στις δύο μέρες, είναι οι διαφορές τους που καθιστούν την 19 Οκτώβρη μέρα με ακόμη μεγαλύτερο εξεγερσιακό δυναμικό και την εφοδιάζουν με πιο σίγουρες ανατρεπτικές προοπτικές.
Τούτη την φορά μπορεί να γίνει η επική έφοδος στην Βουλή χωρίς να ανακοπεί από περιστατικά αντίστοιχα της Μαρφίν.
Τούτη την φορά μπορούν να ηττηθούν και να διαλυθούν οι αστυνομικοί μηχανισμοί.
Τούτη την φορά μπορούμε να νικήσουμε και να ολοκληρώσουμε το έργο της 5 Μάη!
Το καθεστώς ξέρει καλά τι τεράστιο κίνδυνο εγκυμονεί για το ίδιο η 19 Οκτώβρη και παίρνει τα μέτρα του.
Θα δοκιμάσουν τα παλιά τους κόλπα και θα σκαρφιστούν καινούργια.
Το κράτος και το παρακράτος θα είναι σε πλήρη ετοιμότητα για να διασώσει τα αφεντικά του.
Θα εκβιάσουν, θα προτάξουν το χάος, θα τρομοκρατήσουν, θα πιαστούν από οτιδήποτε μπορεί να τους βοηθήσει.
Έστω κι έτσι όμως, τα περιθώρια τους είναι στενά και βρίσκονται πια σε άμυνα.
Αυτό επίσης το ξέρουν και γι’αυτό βρίσκονται σε αγωνία και εκνευρισμό.
Η δική τους αγωνία είναι η δική μας έξαρση.
Στις 19 Οκτώβρη προβλέπεται να ξαναγίνει ο συγκερασμός μαζικότητας και εξεγερσιακότητας.
Να είμαστε έτοιμοι να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και προετοιμασμένοι για πόλεμο.
Στους δρόμους θα συναντηθούμε όλοι που έχουμε χτυπηθεί, όλοι που νιώσαμε ότι μάς παίρνουν την αξιοπρέπεια, όλοι που βλέπουν τις ζωές μας να οδηγούνται στα τάρταρα.
Κοινωνικές ομάδες σαν τους εργάτες καθαριότητας, άνεργοι και απόκληροι, μαθητές και συνταξιούχοι, μαγαζάτορες και εργάτες.
Επιτέλους ας ολοκληρώσουμε αυτό που δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί στις 5 Μάη!
Κανένας στον σπίτι του, κανένας απεργοσπάστης, κανένας κλεισμένος σε κτίριο του κέντρου!
Υπάρχει κάτι στον αέρα και αυτό το κάτι λέγεται κοινωνική εξέγερση!
ΥΓ
Όταν δημοσιεύω κείμενα στο ίντερνετ αυτά χοντρικά χωρίζονται σε δύο κατηγορίες.
Αυτά που γράφονται γενικά και ανεξάρτητα των εξωτερικών γεγονότων και αυτά που είναι άμεσα επηρεασμένα από γεγονότα που έγιναν, γίνονται ή θα γίνουν.
Για τις 5 Μάη 2010 είχα γράψει μεγάλα κείμενα όταν τα γεγονότα ήταν ζεστά προσπαθώντας να πολεμήσω την αντίληψη της συλλογικής ευθύνης που ήθελε το καθεστώς να επιβάλει σε όλους τους διαδηλωτές και προειδοποιώντας για τις φρικτές συνέπειες που θα έρχονταν αν δεν πολεμούσαμε την μεθοδευμένη εκστρατεία ενοχοποίησης και συκοφάντησης…
Το κείμενο αυτό είναι το τρίτο που γράφεται εν όψει της 19 Οκτώβρη (τα άλλα δύο είναι εδώ:Τον Μονόδρομο προς τα Τάρταρα τον φράζουν τα οδοφράγματα… και εδώ: Η πιο κρίσιμη και σημαντική βδομάδα της μετεμφυλιακής Ιστορίας; και θα ακολουθήσουν σίγουρα τουλάχιστον άλλα δύο με τίτλους:
1) Σήμανε Συναγερμός! Ώρα να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας!
2) Μήνυμα για τις 19 Οκτώβρη προς τους αναρχικούς συντρόφους και σε όσους συμμετείχαν στην εξέγερση του Δεκέμβρη.
Όλα μαζί αποσκοπούν στην προετοιμασία για την μέρα που έρχεται και η οποία θα κρίνει σε ένα μεγάλο βαθμό το μέλλον μας.
Σκόπευα να γράψω κάτι και για τις 15 Οκτώβρη αλλά δεν το θεωρώ τώρα χρήσιμο. Συνοπτικά ήταν μια όμορφη βραδιά στο Σύνταγμα που έσπασε τον πάγο και με τον τρόπο της βοήθησε στην προετοιμασία της 19 Οκτώβρη.Παντού υπήρχαν πηγαδάκια που συζητούσαν με άγριες διαθέσεις για τις 19 και το καλλιτεχνικό πρόγραμμα σε γέμιζε με επαναστατικό ενθουσιασμό. Όλα καλά λοιπόν!
Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα
Η 5 Μάη 2010 είναι μια μέρα που πολλοί ήθελαν να την ξεχάσουν εξ αιτίας του εγκλήματος στην Μαρφίν και των νεκρών τραπεζοϋπαλλήλων ( στους νεκρούς ήταν και μια έγκυος γυναίκα…)
Σαν μέρα στέκεται μοναδικά στην Ελληνική Ιστορία ανάμεσα σε άλλα και για την τρομερή αντίθεση συναισθημάτων που έφερε.
Ξεκίνησε σαν εξεγερσιακή γιορτή και κατέληξε σαν αντιεξεγερσιακή κηδεία.
Εκ των υστέρων ξέρουμε ότι αυτή η μέρα στάθηκε πολλαπλά μοιραία, παγώνοντας για αρκετό διάστημα τις λαϊκές αντιδράσεις, συκοφαντώντας και παροπλίζοντας τον αναρχικό χώρο και δίνοντας γενναία παράταση ζωής σε ένα καθεστώς που γεννήθηκε τότε για να δρομολογήσει την εξαθλίωση της κοινωνίας.
Γιατί όμως εν όψει 19 Οκτώβρη θυμάμαι αυτή την μέρα και συνδέω αυτές τις δύο μέρες;
Η απάντηση είναι απλή:
Η 19 Οκτώβρη ήδη διαγράφεται σαν μέρα που θα φέρει κολοσσιαία κοινωνική σύγκρουση και τα προμηνύματα σε ένα μεγάλο βαθμό είναι ίδια με τα προμηνύματα της 5 Μάη:
Τώρα όπως και τότε οι υπάλληλοι της βουλής θα απεργήσουν (κάτι που γίνεται εξαιρετικά σπάνια)
Τώρα όπως και τότε οι μικροαστοί στηρίζουν την απεργία και τα όργανα τους καλούν σε κλείσιμο των μαγαζιών τους για συμπαράσταση (κάτι που επίσης είναι εξαιρετικά σπάνιο)
Τώρα όπως και τότε υπάρχει μια διάχυτη προσμονή να ρίξουμε το καθεστώς με κάθε μέσο και το ηθικό του κόσμου είναι σε κατακόρυφη άνοδο για μια τέτοια προοπτική.
Τώρα όπως και τότε υπάρχουν ανυποχώρητες κλαδικές απεργίες σε ολομέτωπη σύγκρουση με την κυβέρνηση.
Οι ομοιότητες είναι τόσες πολλές ώστε δεν μπορείς να μην συσχετίσεις τις δύο μέρες.
Κι αν τώρα κάνω την σύνδεση είναι για να έχουμε συναίσθηση να αποφύγουμε την τραγική κατάληξη της 5 Μάη αλλά και για να καταδείξω την κρισιμότητα της 19 Οκτώβρη σαν μέρας αποφασιστικής για αυτά που θα έρθουν.
Μπορούμε και θέλουμε αυτή η Τετάρτη να είναι διαφορετική από εκείνη του Μάη.
Στις 5 Μάη αρχικά διαδραματιζόταν ένα εξεγερσιακό όνειρο.
Ο κόσμος ήταν στους δρόμους κατά εκατοντάδες χιλιάδες με επιθετικές διαθέσεις.
Άνθρωποι χωρίς προηγούμενη συγκρουσιακή εμπειρία έκαναν κατά κύμματα ντου στην βουλή.
Η αστυνομία είχε χάσει πλήρως τον έλεγχο και ένιωθε με έναν πρωτόγνωρο τρόπο την αγωνία να μην μπορεί να τον επανακτήσει.
Ο κόσμος συνέχισε να έρχεται κατά χιλιάδες ακόμη κι όταν οι συγκρούσεις είχαν ανάψει για τα καλά.
Ένιωθες ότι ο φόβος είχε αλλάξει πλευρά και η αλληλεγγύη και η αλληλοϋποστήριξη βρισκόταν παντού.
Κι ύστερα μαθεύτηκε το περιστατικό στην Μαρφίν που τα γκρέμισε όλα και έστειλε τους πάντες στα σπίτια τους, ηττημένους, σοκαρισμένους και αποσβολωμένους…
Αυτή η φορά μπορεί και πρέπει να είναι διαφορετική.
Τότε ο κόσμος ήταν πλήρως ανυποψίαστος ότι μπορεί να συμβεί κάτι σαν την Μαρφίν και έτσι ολοκληρωτικά ανίκανος να την αποτρέψει–τώρα θα έχουμε το νου μας για να αποφύγουμε οπωσδήποτε ανάλογο σκηνικό.
Τότε η οικονομική κατάσταση απείχε παρασάγγες από το σημερινό οικονομικό χάλι κι επομένως τώρα υπάρχει πολύ περισσότερη πίκρα-αγανάκτηση-οργή.
Τότε το καθεστώς απολάμβανε κάποια νομιμοποίηση και υπήρχαν αρκετοί που έτρωγαν το παραμύθι ότι το ΔΝΤ είναι απαραίτητο για την σωτηρία της χώρας- τώρα το ίδιο καθεστώς έχει χάσει κάθε ίχνος στήριξης από τα λαϊκά στρώματα και κανείς δεν πιστεύει τις εξαγγελίες του
Τότε ο κόσμος ένιωθε ακόμη ότι έχει πολλά να χάσει–τώρα όλο και περισσότερο νιώθει ότι δεν έχει να χάσει τίποτα.
Τότε η ιδέα και η πρακτική της εξέγερσης φάνταζε μια Ελληνική ιδιαιτερότητα-τώρα οι εξεγέρσεις έχουν σαρώσει ολόκληρες χώρες και φαίνονται παγκόσμια επίκαιρες.
Όσο λοιπόν κι αν υπάρχουν ομοιότητες ανάμεσα στις δύο μέρες, είναι οι διαφορές τους που καθιστούν την 19 Οκτώβρη μέρα με ακόμη μεγαλύτερο εξεγερσιακό δυναμικό και την εφοδιάζουν με πιο σίγουρες ανατρεπτικές προοπτικές.
Τούτη την φορά μπορεί να γίνει η επική έφοδος στην Βουλή χωρίς να ανακοπεί από περιστατικά αντίστοιχα της Μαρφίν.
Τούτη την φορά μπορούν να ηττηθούν και να διαλυθούν οι αστυνομικοί μηχανισμοί.
Τούτη την φορά μπορούμε να νικήσουμε και να ολοκληρώσουμε το έργο της 5 Μάη!
Το καθεστώς ξέρει καλά τι τεράστιο κίνδυνο εγκυμονεί για το ίδιο η 19 Οκτώβρη και παίρνει τα μέτρα του.
Θα δοκιμάσουν τα παλιά τους κόλπα και θα σκαρφιστούν καινούργια.
Το κράτος και το παρακράτος θα είναι σε πλήρη ετοιμότητα για να διασώσει τα αφεντικά του.
Θα εκβιάσουν, θα προτάξουν το χάος, θα τρομοκρατήσουν, θα πιαστούν από οτιδήποτε μπορεί να τους βοηθήσει.
Έστω κι έτσι όμως, τα περιθώρια τους είναι στενά και βρίσκονται πια σε άμυνα.
Αυτό επίσης το ξέρουν και γι’αυτό βρίσκονται σε αγωνία και εκνευρισμό.
Η δική τους αγωνία είναι η δική μας έξαρση.
Στις 19 Οκτώβρη προβλέπεται να ξαναγίνει ο συγκερασμός μαζικότητας και εξεγερσιακότητας.
Να είμαστε έτοιμοι να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και προετοιμασμένοι για πόλεμο.
Στους δρόμους θα συναντηθούμε όλοι που έχουμε χτυπηθεί, όλοι που νιώσαμε ότι μάς παίρνουν την αξιοπρέπεια, όλοι που βλέπουν τις ζωές μας να οδηγούνται στα τάρταρα.
Κοινωνικές ομάδες σαν τους εργάτες καθαριότητας, άνεργοι και απόκληροι, μαθητές και συνταξιούχοι, μαγαζάτορες και εργάτες.
Επιτέλους ας ολοκληρώσουμε αυτό που δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί στις 5 Μάη!
Κανένας στον σπίτι του, κανένας απεργοσπάστης, κανένας κλεισμένος σε κτίριο του κέντρου!
Υπάρχει κάτι στον αέρα και αυτό το κάτι λέγεται κοινωνική εξέγερση!
ΥΓ
Όταν δημοσιεύω κείμενα στο ίντερνετ αυτά χοντρικά χωρίζονται σε δύο κατηγορίες.
Αυτά που γράφονται γενικά και ανεξάρτητα των εξωτερικών γεγονότων και αυτά που είναι άμεσα επηρεασμένα από γεγονότα που έγιναν, γίνονται ή θα γίνουν.
Για τις 5 Μάη 2010 είχα γράψει μεγάλα κείμενα όταν τα γεγονότα ήταν ζεστά προσπαθώντας να πολεμήσω την αντίληψη της συλλογικής ευθύνης που ήθελε το καθεστώς να επιβάλει σε όλους τους διαδηλωτές και προειδοποιώντας για τις φρικτές συνέπειες που θα έρχονταν αν δεν πολεμούσαμε την μεθοδευμένη εκστρατεία ενοχοποίησης και συκοφάντησης…
Το κείμενο αυτό είναι το τρίτο που γράφεται εν όψει της 19 Οκτώβρη (τα άλλα δύο είναι εδώ:Τον Μονόδρομο προς τα Τάρταρα τον φράζουν τα οδοφράγματα… και εδώ: Η πιο κρίσιμη και σημαντική βδομάδα της μετεμφυλιακής Ιστορίας; και θα ακολουθήσουν σίγουρα τουλάχιστον άλλα δύο με τίτλους:
1) Σήμανε Συναγερμός! Ώρα να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας!
2) Μήνυμα για τις 19 Οκτώβρη προς τους αναρχικούς συντρόφους και σε όσους συμμετείχαν στην εξέγερση του Δεκέμβρη.
Όλα μαζί αποσκοπούν στην προετοιμασία για την μέρα που έρχεται και η οποία θα κρίνει σε ένα μεγάλο βαθμό το μέλλον μας.
Σκόπευα να γράψω κάτι και για τις 15 Οκτώβρη αλλά δεν το θεωρώ τώρα χρήσιμο. Συνοπτικά ήταν μια όμορφη βραδιά στο Σύνταγμα που έσπασε τον πάγο και με τον τρόπο της βοήθησε στην προετοιμασία της 19 Οκτώβρη.Παντού υπήρχαν πηγαδάκια που συζητούσαν με άγριες διαθέσεις για τις 19 και το καλλιτεχνικό πρόγραμμα σε γέμιζε με επαναστατικό ενθουσιασμό. Όλα καλά λοιπόν!
Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου