δεν είμαστε πολίτες - είμαστε απεργοί

 

Δέχομαι πως το δημοκρατικό πολίτευμα υπάρχει προς όφελος του πολίτη και λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντά του. Αναρωτιέμαι όμως τι συμβαίνει όταν το όφελος του ενός αντικρούει στο συμφέρον του άλλου, και πώς γίνεται το κράτος να υπερασπίζεται ταυτόχρονα δύο εκ διαμέτρου αντίθετα συμφέροντα κάποιων πολιτών; 

Διότι θέλω να ρωτήσω μήπως βλέπετε εσείς να υπάρχουν κάποιες κοινές επιδιώξεις μεταξύ ενός τραμπούκου μεγαλοιδιοκτήτη μανάβικου και ενός μεροκαματιάρη που μαζεύει περιστασιακά τις φράουλες απ' το χωράφι, γιατί εγώ δε βρίσκω καμία. Μήπως ο εποχικός και ανασφάλιστος μεροκαματιάρης δεν εκπροσωπείται από κάποιο κράτος παρά μονάχα από τις ορέξεις ενός αφεντικού; Έχεις αναρωτηθεί γιατί η τάξη του μεροκαματιάρη και του φτωχού και γενικά ανθρώπων με ρόζους στα χέρια είναι αυτή που αναταράσσει πάντα το κοινωνικό συμβόλαιο και όχι ή τάξη των αφεντικών, των καλοζωισμένων και όλων αυτών που καρπώνονται το κέρδος; Μήπως το κάνουν από κάποιο είδος φετιχισμού ή εκδίκηση αποτυχίας τους; Μήπως γενικά η ικανότητα της ανέλιξης στον καπιταλισμό περνάει μέσα από την ανικανότητα για ανυπακοή; Τι μερίδια υπακοής περιέχει μέσα της η καπιταλιστική ευφυΐα; 

 Θα μου πεις γι' αυτό το λόγο υπάρχει η δικαιοσύνη για να λύνονται οι αντικρουόμενες υποθέσεις. Φυσικά όμως γνωρίζεις πως και οι νταβατζήδες κρατάνε σε ομηρεία τις ρωσίδες τους υπό την απειλή της αστικής δικαιοσύνης. Άσε που στα δικαστήρια καταφεύγουν συνήθως οι δειλοί ή οι ένοχοι. Ή καλύτερα τι συμβαίνει όταν ένας για μήνες απλήρωτος και άνεργος στην κλωστοϋφαντουργία αποφασίζει να βγάλει απεγνωσμένος ένα όπλο στον δικαστικό επιμελητή που του φέρνει το χαρτί του πλειστηριασμού; Μήπως εδώ το κράτος έχει λησμονήσει την κοινή λογική του δικαίου; Εσείς με ποιον απ' τους δύο είστε; Ξέρω ξέρω, με τη συμβιβαστική λύση. Ακόμα; Για πόσο ακόμα δεν θα βλέπετε τα τρίκυκλα και τα καροτσάκια να γυροφέρνουν τους κάδους σαν τις μύγες γύρω από τα σκατά;

Και δηλαδή πόσο τραμπούκοι πρέπει να είναι οι κυβερνητικοί για να τιμωρούν τους πολίτες με διακοπή ρεύματος ή νερού αν δεν πληρώσουν έναν πρόσφατο φόρο που νομοθετήθηκε τηλεοπτικά και άρπα κόλα; Ποιος τους νομιμοποιεί και ποιος τους είπε οτι ο ρόλος τους είναι να τιμωρούν; Αναρωτιέμαι τι συνέβη και η κυβέρνηση δεν μπορεί να διατηρήσει ούτε το μανδύα μιας δημοκρατίας. Γιατί εντάξει, ανέκαθεν οι νόμοι των πλουσίων -πάντα οι νόμοι γράφονται από πλούσιους- έμοιαζαν με σουγιάδες που είχαν στην άκρη τους βαμβάκι κι έσφαζαν με προσοχή. Τι έγινε τώρα και φανερώνουν τα σπαθιά του Μακιαβέλι στους πολίτες; Στους ανάπηρους η κυβέρνηση κόβει συντάξεις, φάρμακα, βοηθήματα και ενίοτε το ρεύμα. Ο Χίτλερ τουλάχιστον τους δολοφονούσε με τη μία.

Είπα όμως πολίτες. Σήμερα λοιπόν οι πολίτες έχουν λιγοστέψει. Οι απεργοί, οι συμβασιούχοι, οι άνεργοι, οι χρεωμένοι, οι αναρχικοί, οι φυλακισμένοι, δεν ανήκουν στο σώμα των πολιτών. Πολίτες είναι αυτοί που δεν απεργούν, που πληρώνουν τα χρέη στο δημόσιο, που προσεύχονται στο θεό, που ψηφίζουν Πασόκ, που διαβάζουνε εφημερίδες, που παρακολουθούν ριάλιτι. Άραγε να είναι η αταξικότητα των ριάλιτι που φέρνει την ισορροπία στο κοινωνικό συμβόλαιο;

Τελείωσα με τα ερωτήματα. Ας δοθούν τώρα οι απαντήσεις από αυτούς που κανένα συμβόλαιο δεν υπέγραψαν. Γιατί δεν είμαστε πολίτες - είμαστε απεργοί. Ας λήξουν οι όροι της συμφιλίωσης κι όλα τα συμβόλαια ειρήνης. Ας λήξουν τώρα. Τώρα ας καταλήξουν. 11 στο Μουσείο με τις υπογραφές μας.

Το κειμενο απο: http://toportatif.blogspot.com