Η επίθεση είναι μετωπική.
Δεν περιορίζεται μόνον στα κοινωνικά, εργασιακά, δημοκρατικά μας δικαιώματα.
Είναι επίθεση κατά της ζωής του λαού και των εργαζομένων.
Το θεριό δίνει την μάχη του και πάνω στον επιθανάτιο ρόγχο του, σκορπάει τον όλεθρο.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουμε πια να επιλέξουμε, άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Ο καπιταλισμός μέσω των εκπροσώπων του δείχνει το φρικιαστικό και απεχθές πρόσωπό του.
Χρησιμοποιεί όλα τα διαθέσιμα μέσα για να εξασφαλίσει την κυριαρχία του, έστω και ισχνή, έστω και βραχυπρόθεσμη.
Δεν έχει κάνει χρήση όλων των μηχανισμών του ακόμη, αλλά δεν θα διστάσει να κάνει χρήση των πιο βάρβαρων μέσων για να αντιμετωπίσει τον ταξικό του εχθρό,την εργατική τάξη.
Είναι ο μόνος φόβος τους, ξέρουν ότι μόνον από την εργατική τάξη κινδυνεύουν και αυτήν προσπαθούν να αποδεκατίσουν, να την κατακερματίσουν.
Δεν τους τρομάζει όταν ο λαός αποσπασματικά διεκδικεί και αντιδρά.
Αυτό που τους τρομάζει και γίνεται ο εφιάλτης τους,είναι η ταξική συνείδηση και ο οργανωμένος συγκροτημένος αγώνας.
Γιατί γνωρίζουν ότι μόνον οργανωμένα μπορεί να αντιμετωπίσουμε και να ματαιώσουμε τα εγκληματικά σχέδιά τους.
Και εμείς, άλλα περιθώρια δεν έχουμε,δεν είναι δυνατόν να εκχωρήσουμε τα δικαιώματά μας, τα δικαιώματα των παιδιών μας στην μόρφωση, στην υγεία, στον πολιτισμό, στην εργασία, στην ζωή, στα δικά τους εγκληματικά χέρια, θυσία στον βωμό του κέρδους τους.
Φτάνει πια όσο παραπονεθήκαμε, όσο ανεχθήκαμε, όσο θυμώσαμε, όσο αγανακτήσαμε και όσο διαμαρτυρηθήκατε κατά μόνας.
Τώρα είναι απαίτηση όλοι μαζί, εργάτες, μικρομεσαίοι, συνταξιούχοι και φοιτητές...
Όλοι μαζί οι εργαζόμενοι, ο κόσμος του μόχθου, όλοι μαζί εμείς οι παραγωγοί του πλούτου να αντιμετωπίσουμε τον κοινό μας εχθρό που επιβουλεύεται την ζωή μας.
Να εκφραστούμε μαζικά, αποφασιστικά, οργανωμένα.
Τώρα είναι η ώρα για μάχη και για ζωή.
Να δούμε κατάματα τις ευθύνες μας μπρος στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της σημερινής πραγματικότητας.
Βγαίνουμε στους δρόμους από σήμερα μέχρι τις 19 του μήνα, στους δρόμους του αγώνα, στις γειτονιές, στο γιαπί, στην αγορά, στο σωματείο.......
Σπίτι το σπίτι, σε φίλο και γνωστό, μιλάμε μαζί τους, τους ακούμε, τους δίνουμε δύναμη και κουράγιο, τους πείθουμε ότι δεν είναι μόνοι τους,γιατί μόνος δεν πρέπει να μείνει κανείς.
Την τετάρτη 19/10/2011 Δίνουμε μυριόστομη απάντηση.
Και στις 20 του μήνα κλείνουμε σε ασφυκτικό κλοιό "το ναό της δημοκρατίας τους", μέχρι να έρθει η στιγμή να μπούμε μέσα και να τον καταλάβουμε.
Σαλπίζουμε συναγερμό. Βάζουμε τέρμα στις αυταπάτες, τέρμα στις ψευδαισθήσεις,και παλεύουμε να ανατρέψουμε τα άνομα σχέδιά τους και το σάπιο τους σύστημά.
Να έχει να γράφει η ιστορία ότι:
Να έχει να γράφει η ιστορία ότι:
Εκείνη την μέρα η εργατική τάξη, οι ταξικές δυνάμεις, έδωσαν την απάντησή τους, εκείνη η ημερομηνία ήταν η απαρχή μεγάλων αγώνων που οδήγησαν στην ανατροπή ενός εγκληματικού και βάρβαρου οικονομικού συστήματος.
Άντε παιδιά, καλή δύναμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου