Ο αρχηγός της εκκλησίας μας προσκάλεσε να είμαστε άνθρωποι της Ανάστασης.Να υπομείνουμε με καρτερικότητα τα βάσανα,τις αδικίες, το καρπάζωμα κοινώς, και να προσδοκάμε την Ανάσταση.
Υποθέτω εκείνη της άλλης ζωής γιατί εδώ κάτω η Ανάσταση υπάρχει μόνο για μια μερίδα καλοζωισμένων.
Φυσικά κι αυτοί θα κριθούν στην άλλη ζωή. Προς το παρόν όμως μια χαρά τη περνάνε εδώ.
Λίγο ακόμα και θα μας είχε υπενθυμίσει πως όλο αυτό το αίσχος είναι απλά... θέλημα θεού.
Για να μην σας πως πως ακούγοντας το αναστάσιμο μήνυμα παρα λίγο δεν είπε το περίφημο "σκοτώστε τους όλους και ο θεός θα επίλεξει τους δικούς του!"
Σκέφτομαι πόσο λίγη αξιοπρέπεια θα είχε η ύπαρξή μας, πόσο πολύ θα εξευτελίζαμε την αιτία της δημιουργίας μας, αν πιστεύαμε πως δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά υποχείρια μιας δύναμης που μπορεί να γίνεται εκδικητική ή ύπουλα πονηρή όποτε θέλει και χωρις λόγο, κάτι δηλαδή σαν πρωταγωνιστές σε σκληρό ριάλυτυ όπου κηνυγοί εξαπολύουν ανυποψίαστα και άοπλα θύματα σε μια ζούγκλα και τα κυνηγάνε δοκιμάζοντας τις αντοχές τους και τη δική τους μαγκιά σαν κηνυγοί...
Ειλικρινά αδυνατώ να συλλάβω όχι το νόημα αυτής της διδασκαλίας, γιατί είναι ξεκάθαρο.
Μη κάνεις τίποτα για να αλλάξεις το αίσχος απλά γίνε μάρτυρας για να κερδίσεις μια αιωνιότητα που κανείς δεν γνωρίζει αλλά φοβίζει μήπως είναι αλήθεια πως υπάρχει.
Δηλαδή ζήσε για να πιάσεις πόρτα για το χειμώνα και ξέχασε πως αξίζει να είναι καλοκαίρι εδώ και τώρα η ζωή σου.
Αυτό που αδυνατώ να συλλάβω είναι πως μπορεί κάποιοι (και μάλιστα όχι ένας αλλά εκατομύρια εδώ και αιώνες) να αποδέχονται αυτό το πνευμτικό ανοσιούργημα σαν υποχρεώση που πρέπει να τηρούν....
Δηλαδή αν υποθέσουμε πως κάποιος πιστεύει στην αιώνια ζωή και στην κρίση μετά θάνατον και στο θεό κλπ κλπ, το να πολεμήσει σε αυτη τη ζωή το σάπιο, το αίσχος, τα εγκλήματα που διαπράττονται πάνω στους ανθρώπους, τους κλέφτες και δολοφόνους της εδώ ζωής, σε τι ακριβώς τον εμποδίζει από το να έχει την αιώνια εύνοια του δημιουργού του μετά?
Το να τρώει ένα χαστούκι και να το θεωρεί σαν θέλημα θεού και να γυρίζει και το άλλο μάγουλο ποιός θεός το επέβαλλε και για ποιο λόγο?
Επίσης το να βλέπει κανείς έναν απατεώνα να κοροιδεύει το κόσμο και να τον κατεβάσει κάτω και να του πει ένα σκάσε κι εξαφανίσου γιατί θεωρείται αμαρτία και όχι υποχρέωση τιμής ?
Ποιός θεός θα σπατάλαγε ποτέ ένα ελάχιστο από το χρόνο του για να φτιάξει ένα μάτσο τεμπέληδες, υποτακτικούς και δειλούς που θα περίμεναν από αυτόν να βγάζει πάντα το φίδι από τη τρύπα
και εν τέλει γιατί αυτός ο συγκεκριμένος δημιουργός να είχε μπει στο κόπο να δώσει μυαλό και ικανότητα κρίσης σε ένα δημιούρηγμα ώστε να ξεχωρίζει το κακό από το καλό χωρίς να του επιτρέπει όμως να τιμωρεί το πρώτο και να παλεύει για το δεύτερο?
Δεν θα ήταν ξόδεμα σοφίας για το τίποτα?
Ανθρωποι της Ανάστασης μπορούν να είναι μόνο εκείνοι που παλεύουν για την Ανάσταση της ζωής.Εκείνοι που πολεμούν να αναβαθμίσουν τον άνθρωπο από φιλοτομαριστικό κτήνος σε πολίτη ενός κόσμου που όλα τα δημιουργήματα είναι σεβαστά κι έχουν τον σημαντικό τους ρόλο να παίξουν στο θαύμα της ζωής.
Ανθρωποι της Ανάστασης είναι εκείνοι που αφουγκράζονται τον πόνο, τη δυστυχία, την αδικία και θέλουν να φτιάξουν ένα καλύτερο κόσμο για όλα τα πλάσματα της δημιουργίας.
Εκείνοι που γνωρίζουν πως είναι ένα κομμάτι μαζί με όλα τα άλλα στο σύμπαν και δεν την έχουν ψωνίσει να θεωρούν πως είναι όλο το σύμπαν η αφεντομουτσουνάρα τους.
Πιστεύω σε ένα, σε εκατό ή σε χιλιάδες θεούς, που δημιούργησαν από το ένα το παν.
Και το παν είναι το ένα. Και μέσα σε αυτούς τους απέραντους κόσμους που η περιορισμένη αντίληψή μας θα προσπαθει αιώνια να συλλάβει ένα ίχνος μεγαλείου και να λάμψει, οι ταπεινωμενοι άνθρωποι, που πρέπει να ζουν συνέχεια στη δυστυχία, τη τιμωρία και τη μετάνοια μάλλον είναι πλάσματα κάποιου κατώτερου εκδικητικού θεού, που δεν μπόρεσε ποτέ να φτάσει το άπειρο μεγαλείο του σύμπαντος.
Ενας άνθρωπος κάθεται δίπλα σε ένα ασθενή και του σκουπίζει τον ιδρώτα από το πυρετό.
Κάποιος άλλος μοιράζεται ένα κομμάτι ψωμί με το διπλανό του που δεν έχει.
Μια μάνα μπαινει μπροστά στο παιδί της να το προστατέψει και θυσιάζει τη ζωή της.
Ενας άντρας πολεμάει για να υπερασπίσει το σπίτι του και την ελευθερία της οικογένειάς του.
Ενα ζευγάρι αγκαλιάζεται κι αγαπιέται κάτω από το βλέμμα μιας υπέροχης νύχτας.
Κάποιος άλλος σκύβει και μαζεύει ένα ζωάκι πληγωμένο και το γιατρεύει στην αγκαλιά του.
Πολλοί μαζί είναι έτοιμοι να πολεμήσουν για να τσακίσουν το κακό που παραμονεύει τα σπίτια τους. Δυο παιδιά ξενυχτάνε το πατέρα που πέθανε χαϊδεύοντας τα μαλλιά του και σκύβοντας για το τελευταίο φιλί με στοργή και αγάπη.
Ανθρωποι που μοιράζουν την αγάπη τους απλόχερα σε κάθε πλάσμα δίπλα τους μονάχοι. Στην μοναδική πορεία της δικής τους ζωής.
Κι όλοι αυτοί ενωμένοι αν θελήσουν μπορούν να μετατραπούν σε τιμωρούς του κακού που σκοτώνει τις ζωές τους. Επιβάλλεται να το κάνουν γιατί είναι ύψιστο καθήκον να υπερασπίζεσαι την αρετή.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι της Ανάστασης.
Γιατί αν δεν έχεις ξενυχτίσει δίπλα σε ένα αγαπημένο σου, δεν έχεις μοιράσει τον ιδρώτα σου με τον εργάτη δίπλα σου, δεν έχεις σκάψει τη γη να δεις τους καρπούς της, δεν έχεις δει μια μάνα να γεννάει, δεν έχεις πονέσει δίπλα σε ένα παιδί που πονάει, και δεν έχεις παλέψει για να μπορούν όλα αυτά τα εκατομύρια ψυχών να ζουν καλύτερα, πιο δίκαια, κι ευτυχισμένα σε αυτό το πανέμορφο πλανήτη, αν δεν έχεις νοιώσει πως μοιράζεσαι τη ζωή, τη χαρά, το πόνο με όλα τα άλλα πλάσματα του θεού, και δεν δώσεις και τη ζωή σου για να διώξεις το σκοτάδι, το μίσος, τη κακία πάνω από τις ζωές των ανθρώπων, τότε καμιά Ανάσταση δεν δικαούσαι και δεν υπάρχει κανένας θεός τόσο κουτός για να το κοροϊδέψεις ανθρωπάκι.
ΥΣ. Από την άλλη σκέφτομαι πως έχει πλέον απλωθεί τόσο μίσος, τόσος φανατισμός στις ψυχές των ανθρώπων που χωρίς καμιά τύψη ο ένας ξεριζώνει τα μάτια του άλλου και τις περισσότερες φορές ο άνθρωπος πιόνι δεν έχει καταλάβει ούτε καν γιατί το έκανε.
Ισως η μέγιστη προσπάθεια των εκμεταλλευτών αυτού του κόσμου κρύβεται τελικά στα λόγια του Οργουελ....
Η εντολή του παλαιού δεσποτισμού ήταν "δεν θέλεις"
Η εντολή του ολοκληρωτισμού ήταν "θα θέλεις"
Η δική μας εντολή είναι "θέλεις"....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου