Της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
Ο Γιάννης Οικονομίδης και η ταινία του, «Μαχαιροβγάλτης», θριάμβευσαν προχθές στην τελετή απονομής των βραβείων της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Ο ίδιος απουσίαζε.
Την ώρα που αυτός επέστρεφε από το εξωτερικό, η ταινία του σάρωνε επτά βραβεία, ανάμεσά τους τα τρία κορυφαία: καλύτερης ταινίας, σεναρίου και σκηνοθεσίας.
Τον αναζητήσαμε χθες για να μας πει τη γνώμη του για το παράδοξο που ζήσαμε και έχει διχάσει τον κινηματογραφικό κόσμο. Ενώ τα μέλη της Ακαδημίας ψήφισαν τον «Μαχαιροβγάλτη» ως καλύτερη ταινία, τον θεωρούν «λίγο» για να εκπροσωπήσει τη χώρα μας στα Οσκαρ και επέλεξαν να προτείνουν το «Attenberg» της Αθηνάς Ραχήλ-Τσαγγάρη -η τελική επιλογή, πάντως, θα γίνει από το υπουργείο Πολιτισμού.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε γιατί η Ακαδημία οδηγήθηκε σε αυτό το φάουλ. Να τι μας απάντησε ο σκηνοθέτης που, ως γνωστόν, δεν μασάει τα λόγια του:
«Τα Οσκαρ και όλη αυτή τη φάση, προσωπικά, τα γράφω στον π... μου. Εχοντας κάνει τις ταινίες που έχω κάνει, και όποιος ξέρει το σινεμά μου, μπορεί να καταλάβει ότι το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει είναι να πάω στα Οσκαρ (χέστηκε η φοράδα στο αλώνι). Ερχομαι από αλλού και πάω αλλού. Και φυσικά δεν ντρέπομαι που είμαι Ελληνας, αγαπώ αυτόν τον τόπο και κάνω ταινίες γι' αυτόν. Σαν τρίτος προσπαθώ να καταλάβω αυτή την αντίφαση, το οξύμωρο σχήμα. Μόνο με έναν τρόπο μπορώ να το "διαβάσω": αθεράπευτος επαρχιωτισμός, ατελείωτο κόμπλεξ κατωτερότητας και, δυστυχώς, χαμηλή αυτοεκτίμηση. Το αιώνιο σύνδρομο του άλλο "μέσα" και άλλο "έξω", και εν τέλει του "είναι" μας. Μόνο ένα πράγμα θα ήθελα να ήξερα: ποιος φωστήρας σκέφτηκε αυτή τη διαδικασία, που εν τέλει, σύμφωνα με τα αποτελέσματα που προέκυψαν, οδηγεί σε μια αυτοκατάργηση και αναίρεση του ίδιου τού θεσμού. Πιάσ' το αβγό και κούρευ' το. Μακάρι η Αθηνά, την οποία εκτιμώ πολύ, όχι μόνο να είναι υποψήφια για Οσκαρ αλλά να το πάρει κιόλας».*
enet.g
Ο Γιάννης Οικονομίδης και η ταινία του, «Μαχαιροβγάλτης», θριάμβευσαν προχθές στην τελετή απονομής των βραβείων της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Ο ίδιος απουσίαζε.
Την ώρα που αυτός επέστρεφε από το εξωτερικό, η ταινία του σάρωνε επτά βραβεία, ανάμεσά τους τα τρία κορυφαία: καλύτερης ταινίας, σεναρίου και σκηνοθεσίας.
Τον αναζητήσαμε χθες για να μας πει τη γνώμη του για το παράδοξο που ζήσαμε και έχει διχάσει τον κινηματογραφικό κόσμο. Ενώ τα μέλη της Ακαδημίας ψήφισαν τον «Μαχαιροβγάλτη» ως καλύτερη ταινία, τον θεωρούν «λίγο» για να εκπροσωπήσει τη χώρα μας στα Οσκαρ και επέλεξαν να προτείνουν το «Attenberg» της Αθηνάς Ραχήλ-Τσαγγάρη -η τελική επιλογή, πάντως, θα γίνει από το υπουργείο Πολιτισμού.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε γιατί η Ακαδημία οδηγήθηκε σε αυτό το φάουλ. Να τι μας απάντησε ο σκηνοθέτης που, ως γνωστόν, δεν μασάει τα λόγια του:
«Τα Οσκαρ και όλη αυτή τη φάση, προσωπικά, τα γράφω στον π... μου. Εχοντας κάνει τις ταινίες που έχω κάνει, και όποιος ξέρει το σινεμά μου, μπορεί να καταλάβει ότι το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει είναι να πάω στα Οσκαρ (χέστηκε η φοράδα στο αλώνι). Ερχομαι από αλλού και πάω αλλού. Και φυσικά δεν ντρέπομαι που είμαι Ελληνας, αγαπώ αυτόν τον τόπο και κάνω ταινίες γι' αυτόν. Σαν τρίτος προσπαθώ να καταλάβω αυτή την αντίφαση, το οξύμωρο σχήμα. Μόνο με έναν τρόπο μπορώ να το "διαβάσω": αθεράπευτος επαρχιωτισμός, ατελείωτο κόμπλεξ κατωτερότητας και, δυστυχώς, χαμηλή αυτοεκτίμηση. Το αιώνιο σύνδρομο του άλλο "μέσα" και άλλο "έξω", και εν τέλει του "είναι" μας. Μόνο ένα πράγμα θα ήθελα να ήξερα: ποιος φωστήρας σκέφτηκε αυτή τη διαδικασία, που εν τέλει, σύμφωνα με τα αποτελέσματα που προέκυψαν, οδηγεί σε μια αυτοκατάργηση και αναίρεση του ίδιου τού θεσμού. Πιάσ' το αβγό και κούρευ' το. Μακάρι η Αθηνά, την οποία εκτιμώ πολύ, όχι μόνο να είναι υποψήφια για Οσκαρ αλλά να το πάρει κιόλας».*
enet.g
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου